ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΕΝΟΠΛΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΑΟΖ .

|του Μιχάλη Ηλιάδη *

Το καλοκαίρι δόθηκε στην δημοσιότητα η έκθεση του Αμερικανικού Ιδρύματος Stratfor για την Ελλάδα, η οποία την υποβαθμίζει παντοιοτρόπως, περιγράφοντάς την σαν μια χώρα που δεν έχει τα μέσα να υπερασπιστεί τον εαυτό της. Η έκθεση προβάλλει την γεωπολιτική απαξίωση της Ελλάδας&έχει στόχο την ψυχολογία των Ελλήνων, δοθείσης και της αρνητικής οικονομικής συγκυρίας. Στοχεύει δηλαδή στο να διευκολύνει την Ελληνική υποταγή στα Αμερικάνικα σχέδια για την περιοχή μας, μιας και γνωρίζουν πολύ καλά οι γράφοντες, σε αντίθεση με όσα δημοσιεύουν, την τεράστια γεωπολιτική σημασία της χώρας μας.


Οι προκλητικές ενέργειες του Τούρκικου σκάφους «Piri Reis» στο Αιγαίο τον Ιούλιο, το οποίο διεξήγαγε υποθαλάσσιες έρευνες για υδρογονάνθρακες, βρίσκουν την αιτιολογία τους στις δηλώσεις του ειδικού απεσταλμένου του State Department κ. Morningstar, στις αρχές του Αυγούστου : «Μπορώ να φανταστώ στο Αιγαίο ή σε κάποια άλλη αμφισβητούμενη περιοχή, όπου το οικονομικό όφελος είναι και για τις δύο χώρες τόσο μεγάλο που τις συμφέρει να καταλήξουν σε μια επιχειρηματική λύση, ακόμα κι αν δεν συμφωνούν στα συγκεκριμένα σύνορα». Δηλαδή οι Τούρκοι δεν συμφωνούν στα σύνορά μας τα κατοχυρωμένα από διεθνείς συνθήκες εδώ και δεκαετίες.

Τι άλλην χρείαν έχομεν αποδείξεων;

Να για ποια σχέδια τους μας προετοιμάζουν οι μεγάλοι μας σύμμαχοι, αφού πρώτα φροντίζουν να μας εξοντώσουν ψυχολογικά αλλά και οικονομικά, με την αποικιακού χαρακτήρα σύμβαση – μνημόνιο που υπογράψαμε.

Ας δούμε όμως κάποιους άξονες στους οποίους θα πρέπει να στηριχθεί η εξωτερική μας πολιτική, ώστε να εκμεταλλευτεί η χώρα μας την τεράστια γεωπολιτική της σημασία και να βρει τον πρωτεύοντα ρόλο που της αρμόζει στην ευρύτερη περιοχή.

Μια πολύ σημαντική ενέργεια είναι να ενεργοποιήσει η Ελλάδα το δικαίωμα της για την δημιουργία Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ). Η έννοια της ΑΟΖ θεσπίστηκε στην σύμβαση του ΟΗΕ για το δίκαιο της θάλασσας, η οποία υπεγράφη το 1982 και τέθηκε σε ισχύ το 1994, ενώ έχει επικυρωθεί από περίπου 160 χώρες, μεταξύ των οποίων και οι ΗΠΑ. Η ΑΟΖ, την οποία σημειωτέον δικαιούνται και τα νησιά, είναι μια περιοχή πλάτους έως 200 ν.μ. εντός της οποίας, το παράκτιο κράτος ασκεί κυριαρχικά δικαιώματα, σχετικά με την εξερεύνηση και εκμετάλλευση φυσικών πηγών, ζώντων ή μη, του βυθού και υπεδάφους της θάλασσας, ακόμα και των ρευμάτων, των υπερκείμενων της θαλάσσης ανέμων. Εάν δε, υπάρχει σε κοντινότερη απόσταση ακτή άλλου κράτους, τότε χρησιμοποιείται η μέθοδος «μέσης χάραξης» για τον προσδιορισμό της ΑΟΖ.

Η Κύπρος από το 2004 έχει ενεργοποιήσει το δικαίωμα της για την δημιουργία ΑΟΖ. Η αντίστοιχη ενέργεια από Ελληνικής πλευράς αυτόματα θέτει υπό Ελληνοκυπριακό έλεγχο μια τεράστια θαλάσσια περιοχή, ενώ αντίστοιχα περιορίζεται αισθητά η Τουρκία. Αυτό είναι κάτι εξαιρετικά αρνητικό για την γείτονα. Η χώρα αυτή αφ’ ενός δεν έχει κυρώσει την ανωτέρω σύμβαση του ΟΗΕ, αφ’ ετέρου αιτείται την ένταξή της στην Ε.Ε., η οποία έχει υπογράψει την σύμβαση για το δίκαιο της θάλασσας, η οποία προφανώς δεσμεύει τα κράτη που είναι μέλη της ή προτίθενται να γίνουν. Έτσι νομικά στριμωγμένη η Τουρκία , χρησιμοποιεί ακόμη και στρατιωτικές απειλές ως μέσο πίεσης και εκφοβισμού της Ελλάδος ώστε να μην καθορίσει ΑΟΖ.

Η Ελλάδα πρέπει να ενεργοποιήσει άμεσα το δικαίωμα της για την δημιουργία ΑΟΖ, η έννοια της οποίας ουσιαστικά επικάλυπτει και την έννοια της υφαλοκρηπίδας, σε συνεννόηση με τις γειτονικές χώρες. Στις 14/07 εκπρόσωπος του Ελληνικού ΥΠΕΞ δήλωσε ότι η Ελλάδα σκοπεύει να το κάνει.

Ελπίζουμε να μην είναι κινήσεις εντυπωσιασμού, διότι όσο καθυστερούμε υποκύπτοντας στον ψυχολογικό εκβιασμό της Τουρκίας, δίνουμε ουσιαστικά εικόνα αδυναμίας στους γείτονές μας αλλά και την διεθνή κοινότητα.

Μια επίσης πολύ σημαντική ενέργεια είναι η αλλαγή της γενικότερης στάσης της Ελλάδας έναντι της Τουρκίας, της χώρας η οποία μας δημιουργεί συνεχώς προβλήματα στο Αιγαίο, τη Θράκη και βεβαίως την Κύπρο καταστρατηγώντας θεμελιώδεις κανόνες του Διεθνούς Δικαίου και των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Αναφέρω συνοπτικά :

Στην Θράκη η Τουρκία – έχοντας σαν μακροπρόθεσμο στόχο την ανεξαρτηρτοποίηση της περιοχής – επιχειρεί την περιχαράκωση της μειονότητας σε όλους τους τομείς συμπεριλαμβανομένης και της εκπαίδευσης. Με τον τρόπο αυτό θέλει να ελέγχει απόλυτα μέσω του Τουρκικού Προξενείου – κατεξοχήν άντρου ανθελληνικής προπαγάνδας – και των ψευδομουφτήδων, τους Τουρκογενείς μουσουλμάνους. Δεν κρύβονται όμως οι προθέσεις και οι ενέργειες της για έλεγχο και των Ελλήνων Μουσουλμάνων Πομάκων και Ρομά τους οποίους οι απαράδεκτοι πολιτικοί μας σπρώχνουν στην αγκαλιά του Τουρκικού Προξενείου, με διάφορους τρόπους στο βωμό – μόνον άραγε; –των ψήφων. Η περιπέτεια της Ελληνίδας δασκάλας Χαράς Νικοπούλου κατά την περίοδο που εργαζόταν στο Μέγα Δέρειο και τελικά ο διωγμός της από εκεί, δείχνουν ξεκάθαρα πως αντιλαμβάνονται τα πράγματα, τόσο οι Έλληνες πολιτικοί όσο και το Τουρκικό Προξενείο.

Στο Αιγαίο γινόμαστε καθημερινά μάρτυρες αμφισβήτησης Ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων μέσω συνεχών προκλήσεων, παραβιάσεων ακόμη και υπερπτήσεων υπεράνω κατοικημένων Ελληνικών νησιών από Τουρκικά μαχητικά αεροσκάφη, ακόμη και κατά τη διάρκεια της επίσκεψης στη χώρα μας του Τούρκου πρωθυπουργού, ο οποίος σημειωτέων ζήτησε να κατανοήσουμε (!!!) την απόφαση της Τουρκικής Εθνοσυνέλευσης να μας απειλεί με casus belli (αιτία πολέμου) σε περίπτωση που επεκτείνουμε – όπως δικαιούμαστε – τα χωρικά μας ύδατα στα 12 ν. μ.

Στην Κύπρο συνεχίζεται το πρόβλημα εισβολής και κατοχής του 37% μιας ανεξάρτητης χώρας μέλους της Ε.Ε. από τις ορδές του Αττίλα. Μετά το όχι στο ελεεινό σχέδιο Ανάν που ψήφισαν οι Ελληνοκύπριοι το 2004 με πρωτεργάτη τον αείμνηστο και ίσως τελευταίο Έλληνα ηγέτη Τ. Παπαδόπουλο, οι Τούρκοι επιδιώκουν, με μηδαμινές έως ανύπαρκτες υποχωρήσεις να επιβάλλουν τις θέσεις τους, σε αγαστή συνεργασία με τον ξένο παράγοντα. Κρίνοντας εκ του αποτελέσματος επιβάλλεται η αλλαγή της πολιτικής που χρόνια ακολουθούμε έναντι της Τουρκίας διότι, κανένα απολύτως πρόβλημα δεν λύθηκε, όπως ματαίως περιμέναμε, κατά την διάρκεια της ευρωπαϊκής πορείας της γείτονος, την οποία πάσει δυνάμει στηρίξαμε. Η φημολογία για το άνοιγμα της σχολής της Χάλκης ή η άδεια λειτουργίας για μια ημέρα τον χρόνο της Μονής της Παναγίας Σουμελά, ουσιαστικά, αποτελούν μονάχα αφορμές για συνεχώς νέες τουρκικές διεκδικήσεις. Η μέχρι τώρα πολιτική μας, μας εγκλωβίζει στο άρμα των ΗΠΑ, χωρίς αυτή η τυφλή μας υποταγή να έχει ωφελήσει τη χώρα μας. Ας θυμηθούμε τη χούντα, για την οποία εζήτησε συγνώμη ο Κλίντον, τον Αττίλα στην Κύπρο, την αμέριστη συμπαράσταση στον αλυτρωτισμό των Σκοπιανών και Αλβανών, την στήριξη των τουρκικών αμφισβητήσεων στο καθεστώς του Αιγαίου, για να μείνουμε στα πλέον πρόσφατα.

Η πολιτική μας έναντι των ΗΠΑ πρέπει να γίνει διεκδικητική και πιο ανεξάρτητη. Η Ελλάδα οφείλει να βρει εταίρους – συμπεριλαμβανομένου του Αραβικού κόσμου και του Ισραήλ – στην ευρύτερη περιοχή και να ακολουθεί μια προσεκτική πολιτική προσέγγισης και συμμαχιών με στόχο, τόσο την προάσπιση των κυριαρχικών του δικαιωμάτων, όσο και την οικονομική και γεωστρατηγική της αναβάθμιση, δηλαδή την υπεράσπιση των εθνικών της συμφερόντων συνολικά.

Στο πλαίσιο αυτό είναι απαραίτητη :

α) Η στενότερη συνεργασία με την Γαλλία, τόσο στο διπλωματικό και οικονομικό επίπεδο, όσο και στο στρατιωτικό, με σύναψη νέας αμυντικής συνεργασίας.

β) Η ουσιαστική αναβάθμιση των σχέσεων με την Ρωσία, την μεγάλη ομόδοξη χώρα, με την οποία πολλές χώρες της Ε.Ε. με προεξέχουσα την Γερμανία, έχουν στρατηγικές εμπορικές σχέσεις. Η Ρωσική πλευρά έκανε και κάνει ανοίγματα προς την Ελλάδα με στόχο ποικίλα δικά της οφέλη. Κάποια όμως από αυτά, δίνουν τεράστιες δυνατότητες οικονομικής ανάπτυξης και γεωπολιτικής αναβάθμισης της χώρας μας, προσφέροντας συγχρόνως εξασφάλιση των συνόρων μας. Δυστυχώς, ο Ρώσος υπουργός ενέργειας δήλωσε στις αρχές του καλοκαιριού ότι : «… ο αγωγός Μπουργκάς Αλεξανδρούπολης έχει ουσιαστικά σταματήσει να εξελίσσεται ως πρόγραμμα.». Πρόσφατα υπεβλήθη στην Ελλάδα ρωσικό αίτημα παραχώρησης αγκυροβολίου – ναυτικής βάσης στο Αιγαίο, έναντι σημαντικού οικονομικού τιμήματος. Είναι μεγάλη ευκαιρία για την Ελλάδα και ευχόμαστε η κυβέρνηση να την αξιοποιήσει, δείχνοντας συγχρόνως στους επικριτές της, ότι προασπίζεται τα εθνικά μας συμφέροντα και δεν είναι απλά ένα υπάκουο πιόνι στη διεθνή σκακιέρα.

Υπάρχουν επιπλέον κινήσεις εθνικής στρατηγικής που συμβάλλουν στην ισχυροποίηση της χώρας μας μεταξύ των οποίων είναι :

α) Αξιοποίηση των δυνατοτήτων που μας δίνει η συμμετοχή μας στους διεθνείς οργανισμούς (Ε.Ε., ΝΑΤΟ, ΟΗΕ κ.α.). Για παράδειγμα, σύμφωνα με το Σύμφωνο για την Μετανάστευση και το Άσυλο (10/2008) η ευρωπαϊκή δύναμη FRONTEX οφείλει να επιτηρεί τα σύνορα της Ελλάδος σαν ευρωπαϊκά σύνορα εμποδίζοντας την λαθρομετανάστευση.

β) Επιστροφή στο ενεργοποιημένο, ενιαίο αμυντικό δόγμα Ελλάδας – Κύπρου.

γ) Ουσιαστική ανάπτυξη των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου και χορήγηση ισχυρών κινήτρων ώστε να αποτραπεί η εγκατάλειψή τους από τους κατοίκους τους. (Φαρμακονήσι, Αγαθονήσι, Φούρνοι κ.α.)

δ) Αξιοποίηση των μεγάλων δυνατοτήτων του απόδημου Ελληνισμού με συγκεκριμένο σχέδιο και οργάνωση – μακριά φυσικά από τον κομματικό εναγκαλισμό – τόσο στον τομέα της προώθησης των Εθνικών μας θεμάτων, όσο και σε άλλους όπως των επενδύσεων ή των εξαγωγών.

ε) Ουσιαστική αναβάθμιση των Ενόπλων Δυνάμεων (Ε.Δ.) της χώρας. Αυτό μπορεί να συμβεί μόνο όταν απεμπλακούν οι Ε.Δ. – αλλά και όλα τα Σώματα Ασφαλείας – από τις διαλυτικές πολιτικές παρεμβάσεις που συσσώρευσαν μύρια δεινά. Να αναφέρουμε τις αναξιοκρατικές προαγωγές ημετέρων, την αποψίλωση των μονάδων στα σύνορα, την αδικαιολόγητη και υπερβολική μείωση της στρατιωτικής θητείας, την πολλάκις άχρηστη και πάντα υπερκοστολογημένη προμήθεια υλικού και τόσα άλλα.

Απαιτείται ανύψωση του ηθικού των Ε.Δ. αλλά και ουσιαστική ενίσχυση τους, με την κατάλληλη εκπαίδευση, αλλά και με σύγχρονα οπλικά συστήματα . Η Εθνική μας υπόσταση άλλωστε είναι για όλους τους Έλληνες υπεράνω της όποιας «οικονομικής» κρίσης και η αποτρεπτική ικανότητα των Ε.Δ. είναι στους βασικούς συντελεστές διασφάλισής της.



* Ο Μιχάλης Ηλιάδης είναι υποψήφιος δήμαρχος Αθηναίων και μέλος της Κ.Ε. της πολιτικής παράταξης «ΚΟΙΝΩΝΙΑ» - ΠΗΓΗ: ΑΝΤΙΒΑΡΟ

Γνώριζαν οι ΗΠΑ για την αεροπορική άσκηση Τουρκίας - Κίνας

Η Ουάσιγκτον είχε ενημερωθεί από την Άγκυρα πριν την έναρξη της κοινής αεροπορικής άσκησης μεταξύ της τουρκικής και της κινεζικής αεροπορίας που διεξήχθη τον προηγούμενο μήνα, σύμφωνα με δημοσίευμα της τουρκικής εφημερίδας "Hurriyet". Κατά το δημοσίευμα, άλλωστε, οι Αμερικανοί "συμβούλεψαν" την Τουρκία να μην χρησιμοποιήσει σε αυτήν μαχητικά αεροσκάφη F-16. Πράγμα που έπραξε η τουρκική αεροπορία...
Οι Κινέζοι συμμετείχαν με τέσσερα Su-27 τα οποία κατέφθασαν στο Ικόνιο έπειτα από στάση στο Ιράν. Το τελευταίο πραγματοποιήθηκε για να ανεφοδιαστούν, μιας και τα αεροσκάφη δεν διαθέτουν δυνατότητα λήψης καυσίμου εν πτήση και η εμβέλειά τους περιορίζεται στα 3.500 km (στο ζήτημα είχαμε αναφερθεί πάλι σε πρόσφατη ανάρτηση).
Η διμερής συνεκπαίδευση των δύο αεροποριών ήταν η δεύτερη για την κινεζική στο εξωτερικό το Σεπτέμβριο. Είχε προηγηθεί η "Peace Mission", όπου κινεζικά βομβαρδιστικά και μαχητικά J-10 "έδρασαν" στην Κεντρική Ασία με τη χρήση αεροσκαφών εναέριου ανεφοδιασμού.

ΣΚΑΦΟΣ ΥΠΟΚΛΟΠΩΝ ΕΒΓΑΛΑΝ ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ

Οι Τουρκικές Προκλήσεις και η Ελληνική Απάντηση

Λ.Σ. Μπλαβέρη

Η πρόσφατη "προτροπή" (ή "ερμηνεία" ή "διαπίστωση", όπως θέλετε πάρτε το), του τούρκου πρωθυπουργού ρετζέπ ταγίπ ερντογάν, σε ομιλία του σε διεθνές φόρουμ, ότι για την οικονομική κατάσταση της Ελλάδας φταίει τάχα η προσπάθεια της χώρας μας να ανταγωνισθεί την δική του χώρα σε επίπεδο εξοπλισμών, πέραν του γεγονότος ότι με οποιονδήποτε τρόπο και αν την δούμε, αποτελεί σαφή και άκομψη επέμβαση στα εσωτερικά μιας γειτονικής του χώρας, υποτίθεται φίλης και συμμάχου, είναι και ασύστολα αναληθής.

Και αυτό γιατί διαχρονικά, τουλάχιστον απο την δεκαετία του '70 και μετά, έχει αποδειχθεί ότι οι Ελληνικές ΕΔ με τα οπλικά συστήματα που έχουν επιλέξει και τις αγορές που έχουν πραγματοποιήσει, αποδεικνύουν περίτρανα ότι αυτές έγιναν με βάση και γνώμονα την απειλή που αντιπροσώπευε για την χώρα μας η Τουρκία. Τα παραδείγματα άπειρα:

- Τουρκική Εισβολή στην Κύπρο

- Στρατιά του Αιγαίου

- Μεγαλύτερο Στόλο Αποβατικών Σκαφών στο ΝΑΤΟ

- Casus Belli

- Γκρίζες Ζώνες

- "Μοίρασμα" του Αιγαίου

- Έρευνες για πετρέλαια και έξοδοι "ερευνητικών" σκαφών στο Αιγαίο, κλπ

Σε όλες αυτές τις βασικές τουρκικές προκλήσεις, η Ελλάδα είναι υποχρεωμένη να ψάχνει πάντα να επιλέγει τα κύρια οπλικά συστήματα εκείνα που, αν και λιγότερα αριθμητικά, θα της εξασφαλίσουν τακτικά εν' πρώτοις πλεονεκτήματα, ώστε να επιτύχει τελικά και το επιδιωκόμενο στρατηγικό αποτέλεσμα.

Και το αστείο της υπόθεσης, είναι ότι οι τούρκοι πραγματοποιούν τις αγορές τους με βάση αυτά που έχουν επιλέξει οι Έλληνες, "δοκιμασμένη" επιλογή, αλλά σε μεγαλύτερους αριθμούς, ή στην αρχική "Ελληνική επιλογή", προσθέτουν την δική τους "πλατφόρμα" που αρχικά τουλάχιστον είναι αποτυχημένος πειραματισμός για να ακολουθήσει και δεύτερη παρτίδα, διορθωμένη. Παραδείγματα και εδώ πάμπολλα. Ας σταχυολογήσουμε μερικά.

1. Επι δικτατορίας, πρώτο το ΠΝ επιλέγει το καλύτερο υποβρύχιο στην εποχή του, το γερμανικό Τύπου "209", και το 1974 έχει ήδη δύο απο αυτά πλήρως επιχειρησιακά, όντας το πρώτο πολεμικό ναυτικό παγκοσμίως που προμηθεύτηκε τον συγκεκριμένο τύπο. Η Τουρκία ακολούθησε με το δικό της προβληματικό πρόγραμμα. Την ίδια εποχή, πάλι το ΠΝ, διαβλέπει το μέλλον των κατευθυνόμενων βλημάτων επιφανείας - επιφανείας που εκτοξεύονται απο μικρά σε μέγεθος σκάφη, κατάλληλα για "κλειστές" θάλασσες όπως είναι το Αιγαίο, και παραγγέλνει στην Γαλλία τις πρώτες πυραυλακάτους τύπου Combattante II, που αποτέλεσαν το σημείο καμπής στο Αιγαίο. Και εδώ η Τουρκία ακολούθησε.

2. Ο στρατός ξηράς επιλέγει τότε το γαλλικό άρμα μάχης ΑΜΧ-30, το πρώτο με σύστημα βολής εν'κινήσει ημέρα και νύχτα, που ομοιό του δεν διέθεταν οι τούρκοι, ενώ από αεροπορικής πλευράς, η ΠΑ είναι η πρώτη στην περιοχή μας που επιλέγει τότε το διπλού ρόλου αμερικάνικης κατασκευής μαχητικό F-4E Phantom II, απο τα οποία 22 είχαν παραληφθεί τον Ιούλιο του 1974 και ήταν ετοιμοπόλεμα και με εκπαιδευόμενα πληρώματα, άσχετα αν δεν χρησιμοποιήθηκαν, ενώ είχε παραγγείλει επίσης και μεταφορικά αεροσκάφη C-130H Hercules και επιθετικά A-7H Corsair II, που παρελήφθησαν μετά την μεταπολίτευση.

3. Αργότερα, το ΠΝ πάλι ήταν πρωτοπόρο στην ποιοτική διαφοροποίηση έναντι της τουρκίας. Πρώτο αυτό επιλέγει τις ολλανδικές φρεγάτες τύπου "S" (Standard - Kortenaer) και αργότερα τις γερμανικές τύπου ΜΕΚΟ-200ΗΝ. Οι τούρκοι δεν ακολουθούν στις πρώτες, ακολουθούν όμως στις δεύτερες με μια δική τους - ουσιαστικά - πρόταση που αποδείχθηκε λανθασμένη ως προς το προωστήριο σύστημα τους, κάτι που διόρθωσαν στην δεύτερη "παρτίδα" τους, εφοδιάζοντας τα πλοία αυτά με το αντίστοιχο Ελληνικό "πακέτο".

4. Αλλά και στον τομέα των ανθυποβρυχιακών ελικοπτέρων, πρώτο το ΠΝ ανέπτυξε τον δικό του κλάδο ελικοπτέρων για να ακολουθήσουν οι τούρκοι, οι οποίοι - τι σύμπτωση - επέλεξαν χρόνια μετά την Ελλάδα και αυτοί το ίδιο σύγχρονο ανθυποβρυχιακό ελικόπτερο, το S-70B-6 της Sikorsky.

5. Ακολούθησε η επιλογή των F-16, Leopard 2HEL, που οι τούρκοι τα προμηθεύτηκαν μεταγενεστέρως απο εμάς αλλά μεταχειρισμένα και παλαιότερης εκδόσεως (-2Α4), το πρόγραμμα του ιπτάμενου ραντάρ, η επιλογή του υπερσύγχρονου υποβρυχίου αναερόβιας προώσεως τύπου "214 ΑΙΡ", και τόσα άλλα.

Με όλα αυτά δεν υποστηρίζουμε ότι ΟΛΕΣ οι Ελληνικές επιλογές ύπηρξαν χωρίς προβλήματα ή ότι όλες ήταν κρυστάλλινης διαύγειας. Όχι. Αυτό όμως που υποστηρίζουμε είναι ότι στη συντριπτική πλειονότητα των κυρίως οπλικών συστημάτων, κατά βάση οι Ελληνικές ΕΔ, το ΥΕΘΑ, και κατ' επέκτασιν η Ελληνική πολιτεία, διαχρονικά προχώρησαν στην επιλογή τέτοιων οπλικών συστημάτων που θα μας έδιναν την τακτική υπεροχή σε ένα "κλειστό" πεδίο δυνητικής αντιπαράθεσης και εμπλοκής, όπως είναι το Αιγαίο, η Θράκη και κατ' επέκτασιν η Ανατολική Μεσόγειος. Και η Τουρκία ακολούθησε, θέτοντας προηγουμένως αυτή τις απειλές, και έχοντας την πρωτοβουλία να κάνει πάντα την πρώτη κίνηση, θέτονας ΤΕΤΕΛΕΣΜΕΝΑ!

Η Νέα Πολιτική των Εξοπλισμών

Σχεδόν ταυτόχρονα με τις προαναφερθείσες δηλώσεις ερντογάν, ο καθ' ύλην αρμόδιος υπουργός εθνικής άμυνας, Ευάγγελος Βενιζέλος, στην διάρκεια της απολογιστικής συνεντεύξεως τύπου που πραγματοποίησε στις 5 Οκτωβρίου, για τον ένα χρόνο της διακυβερνήσεως ΠΑΣΟΚ, για τον τομέα των εξοπλισμών, αφού τον έθεσε μέσα στο αυστηρό πλαίσιο της δυσμενούς οικονομικής καταστάσεως που διέρχεται η χώρα, τόνισε χαρακτηριστικά: "Ποιά είναι η λογική των τελευταίων 12 μηνών; Εκκαθαρίζουμε τις εκκρεμότητες των τελευταίων 12 ετών και περισσότερο, με συστηματικό τρόπο", προσθέτωντας για την αμυντική βιομηχανία: "Ήδη ξέρετε τι έγινε με την ναυπηγική βιομηχανία ως αμυντική, αλλά τώρα αυτό εμείς το αναλάβαμε και το διεκπεραιώσαμε επειδή έπρεπε να διασώσουμε το πρόγραμμα των υποβρυχίων. Εμάς μας ενδιαφέρει η σύμβαση ως σύμβαση υποβρυχίων. Ανταλλακτικά πτητικών μέσων της ΠΑ, κινητήρες F-16, φωτιστικές βόμβες, βλήματα των αρμάτων Leo-2 των 120mm, αυτοκινούμενα πυροβόλα, ελικόπτερα ΝΗ-90, Tor-M1 και OSA και ενημέρωση για τα άρματα Leo, ενημέρωση για το F-16 και το ASPIS, ενημέρωση για το ΤΟΜΑ, ενημέρωση για τα αντισταθμιστικά. Και τώρα έχουμε προς συζήτηση στην αρμόδια κοινοβουλευτική επιτροπή πλέον, και όχι υπο-επιτροπή, τα Apache, το πρόγραμμα Ερμής, το αεροσκάφος ναυτικής συνεργασίας, και την λύση που πρέπει να επεξεργαστούμε επειγόντως για τα μεταφορικά αεροσκάφη τα C-27J. Αυτός είναι ο προγραμματισμός για τους επόμενους μήνες".

Πρακτικά τι σημαίνουν όλα όσα σημείωσε ο υπουργός;

Νέα μεγάλα εξοπλιστικά συστήματα ΤΕΛΟΣ, λόγο της δυσμενούς οικονομικής κατάστασης της χώρας. Αυτό που θα γίνεται όμως, θα είναι η ένταξη στο Ελληνικό οπλοστάσιο "καθαρά βαρών", που λένε και οι νομικοί, όλν των συμβάσεων οπλικών συστημάτων του παρελθόντος, που για διάφορους λόγους είχαν "βραχυκυκλώσει" επικίνδυνα και για πολλά χρόνια. Η μόνη νέα αγορά για την ώρα, θα είναι τα δύο νεά υποβρύχια τύπου "214", που θα ναυπηγηθούν στην Ελλάδα απο τα Ελληνικά Ναυπηγεία, αλλά αυτό είναι μια "ειδική περίπτωση", ενώ και το πρόγραμμα των φρεγατών θα τραβηχτεί όσο πάει, τουλάχιστον για 18 με 24 μήνες. Απο εκεί και πέρα, η κυβέρνηση, καθαρά για λόγους εντυπωσιασμού των εταίρων στην ΕΕ, και για να ανταπεξέλθει το σκόπελο των σφοδρών πιέσεων απο μέρους τους, δεν θα πρέπει να αποκλειστεί, αντίθετα εκτιμάται ότι θα χρησιμοποιηθεί ως κατ' εξοχήν διπλωματικό/διαπραγματευτικό όπλο, το θέμα των εξοπλιστικών προγραμμάτων που αναμένεται ότι "ΘΑ" ξεκινήσουν σε προκαταρκτικό στάδιο, ώστε και στόματα να κλείσουν, και πιέσεις να σταματήσουν, αλλά οι υπογραφές θα αργήσουν μερικά χρόνια να "πέσουν". Πότε;; Σίγουρα μέχρι να έχουμε βγεί πλέον απο τη στενωπό της οικονομίας. Και μέχρι τότε.........βλέπουμε..........

71η Αερομεταφερόμενη Ταξιαρχία "Πόντος"

Russian Bear is back

Ο ΤΟΥΡΚΙΚΟς ΚΑΤΑΣΚΟΠΕΥΤΙΚΟς ΔΟΡΥΦΟΡΟς

Tο πρόγραμμα του πρώτου εθνικού τουρκικού κατασκοπευτικού δορυφόρου Göktürk, ξεκίνησε, και οι πρώτες δηλώσεις για το πρόγραμμα έγιναν απο τουρκικής πλευράς. Έτσι λοιπόν, ο τούρκος πρωθυπουργός ερντογάν δήλωσε ότι το πιθανότερο είναι ότι ο τούρκικος κατασκοπευτικός δορυφόρος Göktürk θα είναι επιχειρησιακός εντός του 2012. Ο ερντογάν δήλωσε ότι ο δορυφόρος κατασκευάζεται απο τούρκους επιστήμονες. Συνέχισε λέγοντας ότι τα προϊόντα της τουρκικής αμυντικής βιομηχανίας πλέον συναγωνίζονται επάξια με αυτά άλλων κατασκευαστών στην διεθνή αρένα των εξοπλισμών, και ότι το 2001 η εγχώρια αμυντική βιομηχανία κάλυπτε το 25% των αναγκών των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων.

Στο τέλος του 2009 αυτό το ποσοτό εκτοξεύτηκε στο 46% ενώ υπολογίζεται ότι μέχρι το τέλος του 2010, το 50% των αμυντικών αναγκών της τουρκίας, θα καλύπτεται απο την εγχώρια αμυντική βιομηχανία. Το αντίστοιχο ποσοστό για την Ελλάδα είναι λιγότερο απο 5%. Ο κύκλος εργασιών της τουρκικής αμυντικής βιομηχανίας υπερδιπλασιάστηκε μεταξύ των ετών 2001 και 2009, και εκτοξεύθηκε από το $1 δις δολ. στα $2.4 δις δολ. ενώ ο ερντογάν δήλωσε ότι αυτός θα φθάσει στα $3 δις δολ. στο τέλος του έτους.

Όσον αφορά τις εξαγωγές αμυντικού υλικού, ο ερντογάν είπε ότι η Τουρκία εξάγει συστήματα αξίας $832 εκατ. δολ. απο $240 εκατ. δολ. που ήταν τα προηγουμενα έτη, και ο στόχος είναι να φθάσει στο $1 δις δολ, μέχρι το 2011. "Η Τουρκία σχεδίασε το εθνικό της τυφέκιο για πρώτη φορά στην ιστορία της, και θα αρχίσουμε την παραγωγή του εντός του 2011" τόνισε. Συμπλήρωσε λέγοντας ότι η Τουρκία αρχίζει την κατασκευή του εθνικού της άρματος με το όνομα "Altay", και ότι σύντομα θα θέσει σε παραγωγή το μη επανδρωμένο αερόχημα με την ονομασία "Anka". Τέλος ανέφερε ότι έχουν αρχίσει οι πτητικές δοκιμές του πρώτου εθνικού ελικοπτέρου με την ονομασία "Atak".

leopard 2 vs T-90

ΑΚΟΜΑ ΕΝΑ ΣΥΜΒΟΛΑΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΑΜΥΝΤΙΚΗ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ

Η τουρκική αεροπορική εταιρεία Kale Havacilik, η οποία κατασκευάζει ήδη εκατοντάδες μέρη της ατράκτου και των πτερύγων για το F-35 Lightning II, πλέον μπαίνει και στον τομέα των κινητήρων, σε συνεργασία με την κατασκευάστρια εταιρεία του κινητήρα του αεροσκάφους. Στα μέσα Σεπτεμβρίου η Kale Havacilik και η αμερικάνικη εταιρεία κινητήρων Pratt & Whitney συμφώνησαν σε συνεργασία για την κατασκευή μερών του κινητήρα F135. Οι δύο εταιρείες θα δημιουργήσουν ένα κοινό επιχειρηματικό σχήμα, με την ονομασία Kale Pratt & Whitney Ucak Motorlari A.S., στο οποίο η Kale Havacilik θα έχει το 51% ενώ η Pratt & Whitney το υπόλοιπο 49%.

Το σχήμα θα διαθέσει αρχικό κεφάλαιο $60 εκατ. δολ. για τις εγκαταστάσεις, και μελλοντικά θα διαθέσει ακόμα $150 εκατ. δολ. Στις εγκαταστάσεις αρχικά θα απασχολούνται 700 άτομα, και θα κατασκευάζονται 300 μέρη για τον κινητήρα F135 όταν θα μπει σε λειτουργία το 2012 σύμφωνα με αξιωματούχους της εταιρείας. "Προβλέπουμε πολύ γρήγορη ανάπτυξη" αναφέρει ο Osman Okyay, επικεφαλής του τμήματος χημικών και τεχνικών του γκρούπ της Kale, στην Τούζλα, νότια της Κων/πολης, όπου το εναέριο σκέλος του γκρούπ έχει την έδρα του. Και συμπλήρωσε λέγοντας ότι "Μπορεί να επιτύγχουμε την παραγωγή μέχρι 1000 διαφορετικών μερών του κινητήρα, μετά απο πρόσθετες επενδύσεις". Το γκρούπ Kale άρχισε σαν παραγωγός κεραμικών προϊόντων το 1957, και γιγαντώθηκε σε ένα τεράστιο γκρούπ που οι δραστηριοτητές του περιλαμβάνουν χημικά, ηλεκτρικά, πληροφορική, τουρισμό, τρόφιμα, μεταφορές, και ενέργεια.


Απο την άλλη πλευρά, ο David Galuska, αντιπρόεδρος της Pratt & Whitney ανέφερε "Έχουμε μακρόχρονη συνεργασία με εταιρείες στην Τουρκία. Μπορεί να σκεφτούμε στο μέλλον να κατασκευάσουμε και μέρη άλλων κινητήρων με την Kale". Η Pratt & Whitney συνεργάζεται με τον εθνικό αερομεταφορέα της τουρκίας, τις Turkish Airlines, και την ιδιωτική αεροπορική εταιρεία Alp Havacilik, η οποία είναι άλλος ένας τούρκος υποκατασκευαστής στο πρόγραμμα του πολυεθνικού Joint Strike Fighter (JSF). Κατα την διάρκεια της τελετής που έγινε για την υπογραφή της συμφωνίας, ο τούρκος επικεφαλής της υπηρεσίας αμυντικών εξοπλισμών Murad Bayar, ανέφερε ότι η τοπική αεροδιαστημική βιομηχανία έχει καταφέρει να κερδίσει συμβόλια αξίας $7 με $8 δις. δολλαρίων στο πρόγραμμα του JSF. "Καταφέραμε να διανύσουμε πολύ δρόμο" συμπλήρωσε.

Η Kale Havacilik σήμερα παράγει κάπου 800 μέρη της ατράκτου και των πτερύγων για το JSF με ένα ξεχωριστό συμβόλαιο που κέρδισε απο την Boeing. Ο τούρκος υπουργός άμυνας Vecdi Gonul ανέφερε ότι μελλοντικά η νέα εγκατάσταση θα παράγει σίγουρα μέρη και για άλλους κινητήρες. "Έχω την πεποίθηση ότι η Kale και η Pratt & Whitney θα κατασκευάσουν εδώ μέρη και για άλλους κινητήρες. Διακρίνουμε την Pratt & Whitney σαν ένα μακροπρόθεσμο επενδυτή στην Τουρκία" ανέφερε.

Αναλυτές αναφέρουν ότι η συμφωνία των Kale-Pratt & Whitney σηματοδοτεί μια ένα φάση σχετικά με την συμμετοχή τουρκικών βιομηχανιών στο πρόγραμμα του JSF. "Η συμφωνία ανοίγει νέους ορίζοντες στην συνεργασία της τουρκίας για το JSF, την απο κοινού παραγωγή. Απο την μία πλευρά, επιβεβαιώνει την τουρκική δέσμευση στο πρόγραμμα, και απο την άλλη, μας βοηθά ώστε η τουρκική συμμετοχή να εξελιχθεί σε ένα ανώτερο επίπεδο", δήλωσε ο τούρκος αμυντικός αναλυτής Ozgur Eksi. Πρόσθεσε επίσης ότι η συνεργασία υπογραμμίζει την εμπιστοσύνη της Pratt & Whitney's ως προς τις τουρκικές ιδιωτικές αμυντικές εταιρείες. "Πλέον αυτή η συνεργασία είναι διαφορετική απο την απλή παραγγελία μη-κρίσημων μερών απο μια ξένη εταιρεία. Αυτό που διακρίνουμε με αυτή την κίνηση είναι μια αμοιβαία δέσμευση σε ένα πρόγραμμα κοινής παραγωγής, στο οποίο μια αμερικάνικη εταιρεία κάνει ένα ακόμα βήμα με το να δημιουργεί κοινό επιχειρηματικό σχήμα με μια τουρκική εταιρεία", συμπλήρωσε.

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ

"ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΟΥ ΘΟΥΚΥΔΙΔΗ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΙΑΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ. ΒΑΣΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗΣ - ΓΕΩΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ"
Ο ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ & ΑΜΥΝΤΙΚΟΣ ΑΝΑΛΥΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Σ. ΘΕΟΔΩΡΑΤΟΣ ΞΕΚΙΝΑ ΚΥΚΛΟ ΜΑΘΗΜΑΤΩΝ ΜΕ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΝ ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΘΟΥΚΥΔΙΔΗ "ΙΣΤΟΡΙΑΙ" (ΠΕΛ.ΠΟΛΕΜΟΣ).
ΤΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ ΚΑΘΕ ΤΕΤΑΡΤΗ 19.00 - 21.00 ΣΤΗΝ ΑΙΘΟΥΣΑ "ΑΛΣ" ΣΤΟΥΡΝΑΡΗ 51, (4ος όροφος). Τηλ. 210 - 5202393
ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΜΑΘΗΜΑ, ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ 6 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ, ΕΙΝΑΙ ΔΩΡΕΑΝ!

Σχέδιο ενίσχυσης της κρατικής αμυντικής βιομηχανίας

Η προετοιμασία ολοκληρωμένου σχεδίου για την ανάθεση έργου στην κρατικά ελεγχόμενη αμυντική βιομηχανία εξετάστηκε σε σημαντική σύσκεψη που έγινε σήμερα το πρωί στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας.

Στη σύσκεψη, στην οποία προήδρευσε ο Αναπληρωτής Εθνικής Άμυνας Παναγιώτης Μπεγλίτης, μετείχαν ο πρόεδρος των Ελληνικών Αμυντικών Συστημάτων (ΕΑΣ) στρατηγός ε.α. Στέφανος Ανδριάνης, ο διευθύνων σύμβουλος της Ελληνικής Αεροπορικής Βιομηχανίας (ΕΑΒ) Τ. Φιλιππάκος, ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της Ελληνικής Βιομηχανίας Οχημάτων (ΕΛΒΟ) Δημήτρης Παπακώστας, οι υπαρχηγοί των Γενικών Επιτελείων Στρατού, Ναυτικού και Αεροπορίας, υψηλόβαθμα στελέχη των τριών εταιριών και επιτελείς του Αναπληρωτή Υπουργού Εθνικής Άμυνας.

Σκοπός της σύσκεψης (που μάλλον απετέλεσε και την πρώτη φορά που έγινε σε τέτοια βάση) ήταν η προετοιμασία και επεξεργασία ενός ολοκληρωμένου σχεδίου για την ανάθεση προγραμμάτων στις κρατικά ελεγχόμενες εταιρίες που αφενός θα καλύπτουν πιεστικές επιχειρησιακές απαιτήσεις των Γενικών Επιτελείων και αφετέρου θα αποδώσουν βιομηχανικό έργο σε αυτές. Στο πλαίσιο αυτό έγινε ανταλλαγή απόψεων μεταξύ των εκπροσώπων των εταιριών και των Γενικών Επιτελείων σε μία προσπάθεια να επιτευχθεί ο συντονισμός μεταξύ των επιχειρησιακών αναγκών, του προγραμματισμού των προμηθειών και των επιχειρηματικών σχεδίων των εταιριών. Μάλιστα όσον αφορά τα ΕΑς η νέα διοίκηση άρχισε τις διαδικασίες για την εκπόνηση επιχειρηματικού σχεδίου που θα είναι ολοκληρωμένο σε δύο μήνες.

Όπως είναι γνωστό και οι τρεις βιομηχανίες αντιμετωπίζουν σοβαρά οικονομικά προβλήματα και τον τελευταίο χρόνο, το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας και ειδικότερα ο Αναπληρωτής Υπουργός Εθνικής Άμυνας και με μεγάλες προσπάθειες κατόρθωσε να επιτύχει την εξόφληση οικονομικών υπόλοιπων από εκτελεσθείσες συμβάσεις και συμβάσεων και τη λήψη δανείων με κρατική εγγύηση. Δυστυχώς όμως και στις δύο περιπτώσεις τα περιθώρια έχουν εξαντληθεί και πρέπει να αναζητηθούν άλλες λύσεις. Παράλληλα με την υιοθέτηση της κοινοτικής οδηγίας για τους εξοπλισμούς η οποία θα πρέπει να ενσωματωθεί στην εθνική νομοθεσία μέχρι τον Μάρτιο του 2011, ελλοχεύει ένας νέος κίνδυνος: το νέο νομικό πλαίσιο δεν επιτρέπει τις απευθείας αναθέσεις ακόμη και αν πρόκειται για κρατικά ελεγχόμενες εταιρίες.

Η σημερινή σύσκεψη εντάσσεται στο πλαίσιο γενικότερης κυβερνητικής πολιτικής για την εξυγίανση και διασφάλιση της βιωσιμότητας των τριών κρατικά ελεγχόμενων αμυντικών βιομηχανιών, δηλαδή των ΕΑΣ, της ΕΑΒ και της ΕΛΒΟ.

Σύμφωνα με καλά πληροφορημένες πηγές, η κυβέρνηση προσανατολίζεται στην αποκρατικοποίηση των ΕΑΣ και ΕΛΒΟ οι οποίες αντιμετωπίζουν σοβαρότατα οικονομικά προβλήματα και συσσωρευμένα χρέη. Ιδιαίτερα στην περίπτωση της πρώτης τα χρέη της έχουν ξεπεράσει το 1,2 δις εκατ. ευρώ. Αντίθετα, η ΕΑΒ θεωρείται διαφορετική περίπτωση καθώς έχει πολλές δυνατότητες ανάληψης βιομηχανικού έργου και εκτιμάται ότι η αναδιοργάνωσή της θα επιλύσει όλα τα δομικά προβλήματά της και θα την οδηγήσει στην κερδοφορία. Γι’ αυτό το λόγο πρόκειται να παραμείνει υπό κρατικό έλεγχο.

Όσον αφορά τα ΕΑΣ και την ΕΛΒΟ εξαιρετικά κρίσιμος παράγοντας είναι ο τρόπος αποκρατικοποίησης. Ας σημειωθεί εδώ ότι και οι δύο βιομηχανίες λόγω της φύσης τους είναι ιδιαίτερα σημαντικές για την άμυνα της χώρας όμως στερούνται σχεδόν παντελώς ιδίας ανάπτυξης προϊόντων και εξαγωγικών αγορών. Επιπρόσθετα, η εγχώρια αγορά που μέχρι σήμερα μέσω συμπαραγωγών ή και αντισταθμιστικών ωφελημάτων το πλαίσιο εξοπλιστικών προγραμμάτων των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων παρείχε το συντριπτικό όγκο του βιομηχανικού έργου λόγω των δημοσιονομικών προβλημάτων δεν μπορεί να συνεχίσει να κάνει το ίδιο. Κατά συνέπεια, η κυβέρνηση δεν έχει στα χέρια της ένα ισχυρό χαρτί που αφορά την υλοποίηση ελληνικών εξοπλιστικών προγραμμάτων και αυτό φυσικά θα δυσχεράνει τη διαδικασία αποκρατικοποίησης των εταιρειών οι οποίες σε καθαρά οικονομική θεώρηση κάθε άλλο παρά ελκυστικές είναι.

ΠΗΓΗ DEFENCE POINT