Ιαπωνία: Η Ρωσία δήλωσε ότι δεν υπήρξε καμιά "παραβίαση" από πλευράς μαχητικών

Ρωσικά αεροσκάφη πέταξαν στην περιοχή όπου διεξάγονταν κοινά ναυτικά γυμνάσια δυνάμεων των ΗΠΑ και της Ιαπωνίας, αλλά δεν παραβίασαν τον εναέριο χώρο, μετέδωσε το ειδησεογραφικό πρακτορείο Interfax σήμερα Τετάρτη, επικαλούμενο εκπρόσωπο του Ρωσικού στόλου του Ειρηνικού. Ο Ρομάν Μαρτόφ, εκπρόσωπος του Ρωσικού Στόλου του Ειρηνικού, φέρεται να δήλωσε, κατά το πρακτορείο, ότι τα μαχητικά "έκαναν τις προγραμματισμένες πτήσεις στους στην περιοχή της συνήθους δραστηριότητας του [Ρωσικού] στόλου.
Δεν υπήρξαν παραβιάσεις των διεθνών κανόνων για τη χρήση του εναέριου χώρου ή των κανονισμών πτήσεων από τη Ρωσική πλευρά".

Νωρίτερα σήμερα Τετάρτη, η εφημερίδα Sankei ανέφερε ότι Ρωσικά αεροσκάφη που εκτελούσαν περιπολία εισήλθαν σε εναέριο χώρο όπου αμερικανικές και ιαπωνικές δυνάμεις συμμετείχαν σε κοινά γυμνάσια προκαλώντας την μερική αναστολή τους. Ο Ιάπωνας υπουργός Γιοσίτο Σενγκόκου είπε ότι Ρωσικά αεροσκάφη εισήλθαν στο συγκεκριμένο εναέριο χώρο την Δευτέρα, με αποτέλεσμα να σταλούν αεροσκάφη από τις δυνάμεις των ΗΠΑ και της Ιαπωνίας που μετείχαν στις ασκήσεις για να τα αναχαιτίσουν, χωρίς να δώσει άλλες λεπτομέρειες.

Οι σχέσεις Ιαπωνίας-Ρωσίας επιδεινώθηκαν το Νοέμβριο όταν ο Ρώσος πρόεδρος Ντμίτρι Μεντβιέντεφ επισκέφθηκε ένα από τα τέσσερα νησιά που διεκδικούν και οι δύο χώρες, προκαλώντας οργή στο Τόκιο. Ο υπουργός Εξωτερικών της Ιαπωνίας Σεΐτζι Μαεχάρα επιθεώρησε τα νησιά από αεροσκάφος το Σάββατο - η εφημερίδα Σανκέι εκτίμησε ότι η Ρωσική ενέργεια μπορεί να σχετίζεται με αυτήν την κίνηση.

Εξηγήσεις ζητάει η Ρωσία για τα σχέδια άμυνας Πολωνίας - Βαλτικών

Του ΘΟΔΩΡΗ Γ. ΚΑΝΕΛΛΟΥ
Για βελτίωση των σχέσεων ΝΑΤΟ-Ρωσίας μίλησε ο γ.γ της Συμμαχίας, αλλά η Μόσχα επέμεινε να ζητεί εξηγήσεις για τα σχέδια άμυνας -όπως αποκάλυψε η WikiLeaks- Πολωνίας και Βαλτικών χωρών σε περίπτωση ρωσικής επίθεσης, ενώ κατήγγειλε ότι δέχεται συνεχώς προκλήσεις από τη Γεωργία.

Ο Αντερς Φογκ Ράσμουσεν, σε μια προφανή προσπάθεια να υποβαθμίσει τη δυσκολία που προέκυψε στις σχέσεις με τη Μόσχα, τόνισε ότι συνεδρίασε το Συμβούλιο ΝΑΤΟ-Ρωσίας για τη συμμετοχή της Ρωσίας στην αντιπυραυλική ασπίδα του ΝΑΤΟ και ότι άρχισε η συμφωνία για την επέκταση των οδών ανεφοδιασμού της Συμμαχίας στο Αφγανιστάν, μέσω Ρωσίας. Ο Ράσμουσεν έκανε τις δηλώσεις στο περιθώριο της συνόδου των υπουργών Αμυνας της Ε.Ε και δεν παρέλειψε να επαναλάβει πάλι τη δήλωση που έκανε στη Λισαβόνα, ότι ΝΑΤΟ και Ρωσία δεν αποτελούν απειλή ο ένας για τον άλλον. Αρνήθηκε, «για λόγους αρχής», να σχολιάσει την αποκάλυψη της WikiLeaks.

Ετσι, η Μόσχα επέμεινε να ζητεί εξηγήσεις. Ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών, Σεργκέι Λαβρόφ, δήλωσε ότι «από τη μια το ΝΑΤΟ ανοίγεται απέναντί μας σε μια συνεργασία και από την άλλη αποφασίζει ότι πρέπει να αμυνθεί. Πότε είναι ειλικρινές; Περιμένουμε απαντήσεις... τις δικαιούμαστε». Η αποκάλυψη ανέφερε ότι το ΝΑΤΟ έκανε τα σχέδια άμυνας τον Ιανουάριο, λόγω του πολέμου στη Γεωργία, το 2008. Ο Λαβρόφ υποστήριξε ότι η βελτίωση των διμερών σχέσεων είχε αρχίσει από το 2009. Η αλήθεια είναι ότι η καχυποψία είχε κλιμακωθεί επί Μπους και μόλις τώρα, μετά τη Λισαβόνα, αρχίζει να υποχωρεί. Οι δύο πλευρές μπορούν εύκολα να ξεπεράσουν το θέμα, θεωρητικά. Αλλά η δυσκολία τους βολεύει σε ενδεχόμενα παζάρια.

Εν τω μεταξύ η Μόσχα κατήγγειλε ότι η Γεωργία την προκαλεί, κατηγορώντας τη για κατασκοπία και συνδέοντάς τη με μια σειρά εκρήξεων που έχουν σημειωθεί από τις 22 Σεπτεμβρίου. Γι' αυτές έχουν γίνει 6 συλλήψεις. Η Τυφλίδα, μολονότι δεν έχει κατηγορήσει τη Μόσχα, έχει συνδέσει έναν νεκρό από τις επιθέσεις με κάποιον Ρώσο αξιωματικό, μετέδωσε το ΑΠΕ.

Πάντως τη βελτίωση των σχέσεων της Ρωσίας με τη Δύση γενικότερα έχει αντιληφθεί η Γαλλία। Ο πρωθυπουργός της, Φρανσουά Φιγιόν, έφτασε ९ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ στη Μόσχα στο πλαίσιο της χρόνιας συνεργασίας των δύο χωρών। Ρωσικές και γαλλικές επιχειρήσεις έχουν υπογράψει περί τα 200 συμβόλαια, καθώς η Γαλλία σπεύδει να εκμεταλλευτεί την ανάπτυξη της ρωσικής οικονομίας।

ΤΟΥΡΚΙΑ. ΦΩΣ ΣΤΟ ΠΥΡΑΥΛΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΜΕΓΑΛΟΥ ΒΕΛΗΝΕΚΟΥΣ

Πύραυλοι εξ αποκαλύψεως

Η εγκατάσταση της ΝΑΤΟϊκής αντιπυραυλικής ομπρέλας σε τουρκικό έδαφος οδηγεί σε αναβολή ή συρρίκνωση το πυραυλικό πρόγραμμα της ίδιας της Αγκυρας

Αναδύθηκε στην επικαιρότητα σαν «φάλτσο» στην προσεκτική ενορχήστρωση του ΝΑΤΟϊκού στρατηγικού σχεδιασμού για την επόμενη δεκαετία.

Η μεγάλη περικοπή στο τουρκικό πυραυλικό πρόγραμμα έχει θορυβήσει τους επίδοξους προμηθευτές της Αγκυρας και συγκεκριμένα τους Αμερικανούς με τους Patriot (συστοιχία τους βλέπουμε εδώ), τους Ρώσους με τους S-400, τους Κινέζους με τους FD-2000 και το γαλλοϊταλικό κονσόρτσιουμ με τους SAMP-Τ. Είναι το τουρκικό πρόγραμμα πυραυλικού συστήματος μεγάλης ακτίνας δράσης, που κρατήθηκε στο περιθώριο της ειδησεογραφίας για χρόνια, αλλά εμφανίστηκε τώρα ξαφνικά στις μέσα σελίδες των τουρκικών εφημερίδων εξαιτίας της απρόσεχτης εμπλοκής του με τα αντίστοιχα ΝΑΤΟϊκά σχέδια.

Την περασμένη εβδομάδα η σύνοδος κορυφής του ΝΑΤΟ στη Λισαβόνα αποφάσισε την ανάπτυξη συμμαχικής αντιπυραυλικής ομπρέλας, με την Τουρκία να είναι η πιθανότερη χώρα που θα την υποδεχτεί. Ομως, αυτή η στρατηγική αναβάθμιση της Τουρκίας μέσω ΝΑΤΟ προκάλεσε παρενέργειες σε ένα άλλο, εξίσου σημαντικό -αν όχι σημαντικότερο- εθνικό πρόγραμμα στρατηγικής αναβάθμισης, που δρομολογεί την κατασκευή τουλάχιστον δύο βάσεων πυραύλων μεγάλου βεληνεκούς στην Κωνσταντινούπολη και την Αγκυρα.

Τα δύο προγράμματα -εθνικό και ΝΑΤΟϊκό- επικαλύπτονται, με αποτέλεσμα να προκαλούν προβληματισμό στην τουρκική πολιτική και στρατιωτική ηγεσία. Προβληματισμό που κινείται σε δύο άξονες: ή για αναβολή του εθνικού προγράμματος ή συρρίκνωσή του. «Αν οι πύραυλοι εγκατασταθούν στο έδαφός μας ως μέρος του προγράμματος του ΝΑΤΟ, τότε το δικό μας πρόγραμμα ή θα αναβληθεί ή ο αριθμός των πυραύλων που θα αγοράσουμε θα μειωθεί», φέρεται να δηλώνει στρατιωτική πηγή. Λίγες μέρες μετά, ο υπουργός Αμυνας Βετζντί Γκιονούλ αποσαφηνίζει τον προβληματισμό δηλώνοντας «διαθέτουμε πυραύλους μικρού, μέσου και μεγάλου βεληνεκούς. Αν το ΝΑΤΟϊκό πυραυλικό σύστημα καλύψει σημαντικό μέρος του εδάφους μας, τότε μπορούμε να εξοικονομήσουμε χρήματα από το δικό μας σύστημα». Την οριστική απόφαση για το πώς θα εκμεταλλευτεί τη ΝΑΤΟϊκή ομπρέλα η τουρκική πλευρά, θα την πάρει η Επιτροπή Υλοποίησης Αμυντικής Βιομηχανίας, στην οποία μετέχει ο ισλαμιστής πρωθυπουργός Ταγίπ Ερντογάν, ο αρχηγός του Γενικού Επιτελείου στρατηγός Ισίκ Κοσανέρ και ο υπουργός Αμυνας Βετζντί Γκιονούλ.

Η εξέλιξη αυτή φαίνεται να έχει θορυβήσει τις πολυεθνικές των εξοπλισμών, που συνωστίζονται στην Τουρκία προσπαθώντας να πουλήσουν τους πυραύλους τους. Πρόκειται για συναγωνισμό αμερικανικών, ρωσικών, κινεζικών και ευρωπαϊκών συμφερόντων, που επιδίδονται σε ένα «διαρκές λόμπι» στους πολιτικούς διαδρόμους της Αγκυρας, αλλά τώρα βλέπουν τις ελπίδες τους να περιορίζονται λόγω της αιφνίδιας εμφάνισης του ΝΑΤΟϊκού παράγοντα. Πράγματι, η Τουρκία είχε σχεδιάσει αρχικά την ανάπτυξη δώδεκα πυραυλικών βάσεων, συνολικού κόστους 4 δισεκατομμυρίων δολαρίων, που μετά περιορίστηκαν σε τέσσερις, «ανάλογα με το επίπεδο της υφιστάμενης απειλής», και τώρα μειώνονται σε δύο. Ετσι ο ανταγωνισμός οξύνεται: Οι ΗΠΑ προτείνουν τους Patriot PAC-3 της διαβόητης Loc-kheed Martin, οι Ρώσοι σπρώχνουν τους δικούς τους S-400 της Almaz (κόστους 200 εκατομμυρίων δολαρίων ανά συστοιχία), οι Κινέζοι τους FD-2000 που δεν είναι παρά αντίγραφα των ρωσικών S-300 PMU1 αλλά σε χαμηλότερη τιμή, και, τέλος, το γάλλο-ιταλικό κονσόρτσιουμ Eurosam που κατασκευάζει τους SAMP-Τ με χαμηλή ακτίνα δράσης (μόλις 120 χιλιόμετρα έναντι των 400 χιλιομέτρων των S-400) αλλά με τα «καλύτερα ηλεκτρονικά συστήματα». Πρόκειται για μια αγορά που θα ξεπεράσει τα 2 δισεκατομμύρια δολάρια.

Η επαναφορά του τουρκικού πυραυλικού προγράμματος στην επικαιρότητα γίνεται σε μια εποχή οξυμένης φιλειρηνικής ρητορικής από τη μεριά της ισλαμικής κυβέρνησης, που αποδεικνύεται προπέτασμα για τη συγκάλυψη ενός εξοπλιστικού προγράμματος-μαμούθ, που με τουρκική ή ΝΑΤΟϊκή σφραγίδα ανατρέπει τις λεπτές στρατηγικές ισορροπίες στην περιοχή του Αιγαίου και της Μ. Ανατολής.

Ρωσικές βάσεις και στον Ινδικό...

Του ΘΑΝΑΣΗ ΑΥΓΕΡΙΝΟΥ Το Κρεμλίνο σκέφτεται τη δημιουργία ναυτικών κατ' αρχάς βάσεων στο εξωτερικό και ειδικότερα στον Ινδικό Ωκεανό, όπως για πρώτη φορά δημοσίως παραδέχθηκε μιλώντας σε Ρώσους αξιωματικούς ο πρόεδρος Μεντβιέντεφ, λίγα μόλις 24ωρα μετά τα βήματα προσέγγισης με το ΝΑΤΟ στο θέμα της αντιπυραυλικής ασπίδας.
Απαντώντας σε σχετική ερώτηση κατά τη διάρκεια σύσκεψης με στρατιωτικούς διοικητές, ο Ρώσος πρόεδρος είπε πως «δεν θα σας κρύψω ότι ορισμένες ιδέες για το θέμα έχουμε, αλλά δεν πρόκειται να τις πω δημόσια για ευνόητους λόγους», προσθέτοντας ότι η δυνατότητα ανεφοδιασμού και ανάπαυσης στο έδαφος ξένων κρατών είναι καθοριστικό στοιχείο για την ευκινησία και την ασφάλεια του ρωσικού στόλου, όμως τα τελευταία χρόνια πολλές απ' αυτές χάθηκαν.

Συγκρίνοντας τις ρωσικές δυνατότητες με αυτές «άλλων ξένων εταίρων», προφανώς των ΗΠΑ, ο κ. Μεντβιέντεφ παρατήρησε ότι εκείνοι «λειτουργούν σε πολύ καλύτερες συνθήκες γιατί "κάρφωσαν" βάσεις τους στα πιο διαφορετικά σημεία του κόσμου» και διαβεβαίωσε ότι για την υπόθεση αυτή θα επιληφθεί το ρωσικό κράτος.

Ο Ρώσος πρόεδρος ευχαρίστησε με την ιδιότητα του αρχιστράτηγου των ρωσικών ενόπλων δυνάμεων τους ναυτικούς της χώρας για τη δράση τους στο αφρικανικό Κέρας κατά της πειρατείας, εξηγώντας ότι οι επιχειρήσεις στον κόλπο του Αντεν θα συνεχιστούν, όπως και η αύξηση των όλο και συχνότερων εξόδων του ρωσικού στόλου στον ανοιχτό ωκεανό.

«Πρέπει να επιδιώκουμε να αξιοποιηθούν στο έπακρο όλες οι δυνατότητες πλεύσης για την άσκηση των πιλότων, για τακτικά και στρατηγικά γυμνάσια, έτσι ώστε να υποστηριχθούν η πολεμική ετοιμότητα των ενόπλων δυνάμεων και ο επαγγελματισμός των ανδρών μας», παρατήρησε ο κ. Μεντβιέντεφ, ο οποίος μεταξύ άλλων παρακολούθησε ασκήσεις πεζικού στο πεδίο του Νίζνι Νόβγκοροντ περί τα 390 χλμ. ΒΔ της Μόσχας.

πηγη http://hellenic-militaryclub.blogspot.com/2010/12/blog-post_3613.html

ΡΚΚ, το «πολυεργαλείο» στο Ιράκ

Η ΤΟΥΡΚΙΑ «ΑΠΑΝΤΗΣΕ» ΣΤΙΣ ΗΠΑ ΓΙΑ ΤΗ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΚΟΥΡΔΩΝ ΜΕ ΑΝΑΤΙΝΑΞΗ ΓΕΦΥΡΑΣ ΣΤΗ ΒΑΓΔΑΤΗ

Του ΝΑΣΙΜ ΑΛΑΤΡΑΣ

Πισώπλατα μαχαιρώματα μεταξύ ΗΠΑ και Τουρκίας μέσα στο Ιράκ αποκαλύπτει σε χθεσινό της δημοσίευμα η αραβική εφημερίδα «Αλ Χαγιάτ». Το δημοσίευμα αναφέρεται στο δεύτερο πακέτο απόρρητων εγγράφων, 392 χιλιάδες συνολικά, που δημοσιεύτηκαν από τη Wikileaks.

ΗΠΑ στήριξαν στρατιωτικά τους Κούρδους του ΡΚΚ για «δράση» στο Ιράκ και η Τουρκία «απάντησε» με εκρηκτικά... (φωτ. Ass. Press) Μέσα σε 120 έγγραφα η Τουρκία αναφέρθηκε 128 φορές. Σύμφωνα με το δημοσίευμα, οι ΗΠΑ στήριξαν στρατιωτικά το ΡΚΚ και η Τουρκία απάντησε «εισάγοντας» εκρηκτικά που χρησιμοποιήθηκαν για την ανατίναξη γέφυρας στη Βαγδάτη.

Η εμπλοκή των ΗΠΑ στα πόδια της Τουρκίας άρχισε, σύμφωνα με έγγραφο που έχει ημερομηνία 17/11/2004, όταν ο αμερικανικός στρατός που συνέλαβε μαχητές του ΡΚΚ στις πόλεις Μπακούμπα και Τικρίτ, τους χαρακτήρισε σε έγγραφό του ως «πολεμιστές για την ελευθερία» και «Τούρκους πολίτες», αν και επίσημα το ΡΚΚ χαρακτηρίζεται ως τρομοκρατική οργάνωση από τις ΗΠΑ από το 1979. Σύμφωνα με ένα άλλο έγγραφο που συντάχθηκε στις 25/02/2006, ο αμερικανικός στρατός δεν προέβη σε σύλληψη μαχητών ΡΚΚ σε διάφορες περιοχές του Ιράκ. Σε άλλα έγγραφα αποκαλύπτεται ότι ο αμερικανικός στρατός άφησε σκοπίμως έναν τεράστιο όγκο οπλισμού για το ΡΚΚ και έκανε τα στραβά μάτια για να πραγματοποιήσει το ΡΚΚ ένοπλες επιθέσεις μέσα στην Τουρκία.

«Τρομοκράτισσα» η Τουρκία

Τα αμερικανικά έγγραφα χρέωσαν στην Τουρκία ότι άφησε τα σύνορα ξέφραγο αμπέλι για «μέλη, όπλα και χρήματα» της Αλ Κάιντα. Τα έγγραφα επιβεβαιώνουν τη συμμετοχή της Τουρκίας σε πράξεις «τρομοκρατίας» στο Ιράκ.

Μια απόρρητη έκθεση επιβεβαιώνει ότι η ανατίναξη στρατηγικής σημασίας γέφυρας στη Βαγδάτη χρηματοδοτήθηκε από την Τουρκία.

Ενα άλλο αμερικανικό έγγραφο με ημερομηνία 20/3/2006 μιλάει για «αποκρυπτογραφημένο στρατιωτικό σήμα» στο οποίο γράφει: «έφτασαν μεγάλες ποσότητες νερού από την Τουρκία, τεράστια κύματα εντός λίγων ωρών θα χτυπήσουν τη Βαγδάτη, υπάρχουν άνθρωποι που επεκτείνουν τα κανάλια άρδευσης». Τα έγγραφα μετέφρασαν το σήμα ως εξής: «έφτασαν μεγάλες ποσότητες εκρηκτικής ύλης και όπλων από την Τουρκία, για να χρησιμοποιηθούν σε επιθέσεις στη Βαγδάτη».*

Στρατιωτική βοήθεια της Μόσχας στον Λίβανο

Τη ρωσική συνδρομή στο στρατό του Λιβάνου ανακοίνωσε την 16η/11/2010 το γραφείο Τύπου του πρωθυπουργού του Λιβάνου Σάαντ Χαρίρι μετά το πέρας της επίσκεψης του τελευταίου στη Μόσχα.

Ο πρωθυπουργός του Λιβάνου Σαάντ Χαρίρι Στην ανακοίνωση του γραφείου Τύπου του Λιβανέζου πρωθυπουργού αναφέρεται ότι “η Ρωσία αποφάσισε να προσφέρει δωρεάν βοήθεια στο στρατό του Λιβάνου”. Συγκεκριμένα γίνεται λόγος για την προσφορά έξι ελικοπτέρων Μi-24, 31 αρμάτων μάχης T-72, 36 πυροβόλων για οβίδες 130 χιλιοστών και ποσότητα σχεδόν πεντακοσίων χιλιάδων πυρομαχικών για όπλα μεσαίου διαμετρήματος και 30.000 οβίδες πυροβολικού για πυροβόλα 130 χιλιοστών.

Τον Φεβρουάριο η προεδρία του Λιβάνου είχε ανακοινώσει ότι η Ρωσία είχε ανταποκριθεί σε αίτημά της αντί των μαχητικών αεροσκαφών MIG-29 που είχε υποσχεθεί το 2008 να προσφέρει τα ελικόπτερα Μi-24 στον τύπο των οποίων, όπως δήλωσε ο Χαρίρι τις παραμονές της επίσκεψής του στη Μόσχα, ήδη εκπαιδεύονται πιλότοι.

Ύστερα από απουσία 30 ετών ο φτωχός σε εξοπλισμό στρατός του Λιβάνου αναπτύχθηκε, μετά τη λήξη του πολέμου ανάμεσα στο Ισραήλ και τη Χεζμπολάχ το 2006, στον νότιο Λίβανο, προπύργιο του σιιτικού κινήματος της Χεζμπολάχ.

Ρωσία προς ΝΑΤΟ: Ο καθένας να έχει και την... ασπίδα του

Του ΘΑΝΑΣΗ ΑΥΓΕΡΙΝΟΥ

Τη δημιουργία «τομέων επιχειρησιακής ευθύνης» στην υπό διαμόρφωση κοινή αντιπυραυλική ασπίδα στην Ευρώπη, οι οποίοι θα υπερβαίνουν τα υπάρχοντα σύνορα και θα μοιραστούν μεταξύ ΝΑΤΟ και Ρωσίας, πρότεινε ο πρόεδρος Μεντβιέντεφ κατά τις κεκλεισμένων των θυρών συζητήσεις στη Σύνοδο της Λισαβόνας.

Σύμφωνα με τη ρωσική ημερήσια «Κομερσάντ» και διπλωματικές πηγές που επικαλείται, «η Μόσχα θα αναλάβει την υποχρέωση να καταρρίπτει τους πυραύλους, που μπορεί να εκτοξευθούν εναντίον της Ευρώπης μέσω του εδάφους της ή του τομέα ευθύνης της, που θα αναλάβει έπειτα από συμφωνία» και αντιστοίχως το ΝΑΤΟ θα καλύπτει τους δικούς του τομείς μιας «ενιαίας περιμέτρου», οι οποίοι θα μπορούν «να τέμνονται ή και να βγαίνουν εκτός των ορίων των κρατικών συνόρων».

Μάλιστα η «κατά τομείς» αυτή προσέγγιση θα εμπεδώσει στη Μόσχα, που έδωσε καταρχήν συγκατάθεση συμμετοχής της και μόνον επί ίσοις όροις στην κοινή ασπίδα, τη βεβαιότητα ότι η ευρωπαϊκή αντιπυραυλική άμυνα δεν στοχεύει να ακυρώσει τις ρωσικές στρατηγικές πυρηνικές δυνάμεις.

Στις ρωσικές ιδέες καταμερισμού των ευθυνών σε τομείς αναφέρθηκε ακροθιγώς και ο πρόεδρος Μεντβιέντεφ εξηγώντας ότι δεν πρέπει επ' ουδενί να κλονιστεί η υπάρχουσα πυρηνική ισορροπία, διαφορετικά η Μόσχα όχι μόνο δεν θα συμμετάσχει, αλλά θα αναγκαστεί «και να υπερασπιστεί τον εαυτό της». Ο Ρώσος πρόεδρος δεν ζήτησε μια γρήγορη απάντηση στην πρότασή του, κατανοώντας ότι για τη διαίρεση των τομέων ευθύνης στην ευρωπαϊκή ασπίδα «μπορούν να υπάρξουν ποικίλες θέσεις σε διαφορετικές χώρες», αλλά και αφήνοντας να εννοηθεί ότι μόνον εάν γίνουν δεκτοί οι προβληματισμοί της η Ρωσία «θα αισθανθεί το μέτρο της ευθύνης που της αποδίδεται» και θα είναι έτοιμη σε πλήρως συνεταιρική αντιμετώπιση του σχεδίου.

avgerinos@ellada-russia.ru

ΟΚ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ ΣΤΗ ΝΕΑ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΟΥ ΝΑΤΟ

Εξοπλιστικά; Non merci κύριε Σαρκοζί

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΤΣΑΚΙΡΗ

Κλειστό θα προσπαθήσει να κρατήσει ο Γ. Παπανδρέου το θέμα των εξοπλιστικών στη συνάντηση που θα έχει με τον Ν. Σαρκοζί στη Γαλλία την ερχόμενη Δευτέρα, μία ημέρα μετά τον β' γύρο των εκλογών.

Αν στο μενού ο Σαρκοζί έχει φρεγάτες, «Ευχαριστούμε, κάνουμε δίαιτα» θα πει ο Γιώργος Χθες το μεσημέρι έγινε σύσκεψη στο γραφείο του πρωθυπουργού με τη συμμετοχή των υπουργών Ευ. Βενιζέλου, Χ. Παμπούκη και Δ. Δρούτσα, για την ατζέντα των συνομιλιών που θα έχουν οι δύο πρόεδροι.

Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες, αποφασίστηκε από την πλευρά του Ελληνα πρωθυπουργού να μη γίνει καμία συζήτηση για θέματα εξοπλιστικά που αναμένεται να θέσει ο Γάλλος πρόεδρος, έστω και στο περιθώριο της συνάντησης.

Αν παρά ταύτα το θέμα τεθεί, η απόφαση είναι να γίνει σαφές ότι αυτή τη στιγμή τα οικονομικά της Ελλάδας δεν μπορούν να υποστηρίξουν μεγάλα εξοπλιστικά προγράμματα, αλλά μόλις οι οικονομικοί δείκτες το επιτρέψουν, η κυβέρνηση έχει δεσμευτεί ότι θα προχωρήσει το θέμα της προμήθειας των νέων φρεγατών και των νέων ελικοπτέρων έρευνας και διάσωσης.

ΝΑΤΟ

Για το θέμα της ΝΑΤΟϊκής συνόδου κορυφής στη Λισαβόνα πηγές του υπουργείου Αμυνας και του υπουργείου Εξωτερικών έλεγαν ότι η Ελλάδα δεν αντιμετωπίζει κανένα μείζον θέμα με τη νέα στρατηγική της Συμμαχίας και ότι την καλύπτει πλήρως το άρθρο 5, που προβλέπει τη διατήρηση της ομοφωνίας στις όποιες αποφάσεις. *

Η Ινδία, τα ΗΑΕ και το Ισραήλ οι μεγαλύτεροι αγοραστές μαχητικών αεροσκαφών

Σύμφωνα με το Ινστιτούτο SIPRI

Η Ινδία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και το Ισραήλ ήταν για την περίοδο 2005-2009 οι σημαντικότεροι αγοραστές μαχητικών αεροσκαφών, με τις ΗΠΑ να είναι ο μεγαλύτερος πωλητής, σύμφωνα με έκθεση του διεθνούς Ινστιτούτου Έρευνας για την Ειρήνη της Στοκχόλμης (SIPRI) που δόθηκε σήμερα στη δημοσιότητα.

Η Iνδία αγόρασε 115 αεροσκάφη, τα Εμιράτα 108, ενώ το Ισραήλ 82, ενώ χώρες όπως η Αλγερία (32 αεροσκάφη), το Μπανγκλαντές (16), η Ιορδανία (36), το Πακιστάν (23), η Συρία (33), η Βενεζουέλα (24) και η Υεμένη (37) αγόρασαν επίσης μαχητικά αεροσκάφη.

Από το 2005 έως το 2009, έντεκα χώρες προχώρησαν στην παραγωγή μαχητικών αεροσκαφών, με τη Ρωσία και τις ΗΠΑ να διατηρούν την πρωτοκαθεδρία στις πωλήσεις οπλικών συστημάτων.

Ωστόσο, εάν οι αμερικανικές πωλήσεις αυξήθηκαν σε 341 μαχητικά αεροσκάφη (έναντι 286 από το 2000 έως το 2004), οι ρωσικές πωλήσεις μειώθηκαν σε 219 (έναντι 331).

Η Γαλλία πούλησε 75 μαχητικά αεροσκάφη έναντι 58 την αντιστοιχη προηγούμενη περίοδο.

Οι άλλες κατασκευάστριες χώρες είναι η Κίνα, η Σουηδία, η Ινδία και η Ιαπωνία και η Γερμανία, η Ιταλία, η Ισπανία και η Βρετανία στο πλαίσιο της κοινοπραξίας Eurofighter.

To SIPRI είναι ένα ανεξάρτητο ινστιτούτο που εδρεύει στη Στοκχόλμη.

ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΤΟΝ ΚΥΒΕΡΝΟΧΩΡΟ

Χάκερ «τορπίλισαν» το διαδικτυακό τόπο του βρετανικού Βασιλικού Ναυτικου

«Δυστυχώς ο δικτυακός τόπος του Βασιλικού Ναυτικού υποβάλλεται σε εργασίες συντήρησης» γράφει το μήνυμα στο πρωτοσέλιδο

«Δυστυχώς ο δικτυακός τόπος του Βασιλικού Ναυτικού υποβάλλεται σε εργασίες συντήρησης» γράφει το μήνυμα στο πρωτοσέλιδο

Το Βασιλικό Ναυτικό της Βρετανίας αναγκάστηκε να θέσει εκτός λειτουργίας το δικτυακό τόπο του λόγω επίθεσης άγνωστων χάκερ, ανακοίνωσε τη Δευτέρα το υπουργείο Άμυνας.

Η επίθεση, επισημαίνει το Reuters, έρχεται λίγες εβδομάδες μετά την ανακοίνωση της κυβέρνησης ότι ξεκινά πρόγραμμα κυβερνοασφάλειας με προϋπολογισμό 650 εκατ. λιρών (753 εκατ. ευρώ).

«Μπορούμε να επιβεβαιώσουμε ότι υπήρξε παραβίαση του δικτύου του Βασιλικού Ναυτικού στη διάρκεια του Σαββατοκύριακου» ανακοίνωσε εκπρόσωπός του.

«Δεν υπήρξαν κακόβουλες βλάβες, ωστόσο η λειτουργία του δικτυακού τόπου ανεστάλη προληπτικά. Οι ομάδες ασφάλειας διερευνούν την υπόθεση» συνέχισε.

Δεν διευκρίνισε πάντως πότε θα ξαναλειτουργήσει ο δικτυακός τόπος.

Τούρκοι και Κινέζοι κομάντο για πρώτη φορά σε κοινή άσκηση

(φωτ.αρχείου)

Κοινή εκπαιδευτική άσκηση μεταξύ Τούρκων και Κινέζων κομάντος βρίσκεται σε εξέλιξη αυτές τις ημέρες στην Τουρκία, σύμφωνα με το τουρκικό ειδησεογραφικό πρακτορείο Anadolu, το οποίο επικαλείται το κινεζικό ραδιόφωνο.

Πρόκειται για την πρώτη κοινή εκπαίδευση, σύμφωνα με το τηλεγράφημα, που πραγματοποιείται στη Σχολή και Κέντρο Εκπαίδευσης Κομάντος και το Κέντρο Εκπαίδευσης στην Τουρκία.

Στόχος της άσκησης είναι η βελτίωση των τεχνικών πολέμου σε ορεινές περιοχές και η ανταλλαγή πληροφοριών τακτικής. Πέρα από την εκπαιδευτική διαδικασία, το πρόγραμμα περιλαμβάνει και την
πραγματοποίηση κοινής άσκησης.

Σύμφωνα με το κινεζικό ραδιόφωνο, «στόχος της εκπαίδευσης είναι η εμβάθυνση της αμοιβαίας κατανόησης και εμπιστοσύνης, η αύξηση της συνεργασίας και η βελτίωση της πολεμικής ικανότητας των μονάδων κομάντος των δύο χωρών».

Οι δύο χώρες τον περασμένο Σεπτέμβριο είχαν πραγματοποιήσει κοινή αεροπορική επίθεση στο Ικόνιο.

Τριανταέξι ολόκληρα χρόνια συμπληρώθηκαν από την Τουρκική θηριωδία του 1974

Από την αποφράδα μέρα που έμελλε να αποτελέσει το κύκνειο άσμα σε μια αιματοβαμμένη ελληνική τραγωδία. Οι κερκόπορτες ορθάνοιχτες και τα σκυλιά δεμένα. Τριανταέξι ωστόσο χρόνια μετά, ως δαμόκλειος σπάθη επικρέμεται των κεφαλών μας το ερώτημα: «γιατί τα σκυλιά εξακολουθούν να είναι δεμένα;»

Του Πέτρου Δημητρίου

Αναφερόμενος σε σκυλιά, αναφέρομαι βεβαίως στην εδώ πολιτική ηγεσία, που ενώ εξ ορισμού θα ανέμενε κανείς ότι με όραμα, υπευθυνότητα, στρατηγική και κυρίως μαθαίνοντας από τα λάθη του παρελθόντος, θα κυβερνούσε με ορθολογισμό, οδηγώντας το πλοίο από τη φουρτούνα στη γαλήνια θάλασσα, το οδήγησε σε ύφαλο. Προσαράξαμε εκεί εδώ και χρόνια, και πότε πότε περιστρεφόμαστε γύρω από τον εαυτό μας, και κοντεύουμε να πειστούμε πως κινούμαστε κιόλας!
Κανείς ποτέ δεν πίστεψε ότι η Τουρκία θα μπορούσε να εισβάλει στην Κύπρο. Η ανευθυνότητα του χθες, συνοδοιπόρος στο σήμερα, επιβεβαιώνει του λόγου το αληθές. Ενώ το Ηνωμένο Βασίλειο, οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, ακόμα και αυτή η ίδια η Ευρωπαϊκή Ένωση πολλές φορές, αντιμετωπίζονται στην Κύπρο με αίσθημα προκατάληψης και αναθεματίζονται ως οι ηθικοί αυτουργοί για όλα τα δεινά του νησιού μας, λες και εμείς ουδέποτε φταίξαμε, πιστέψαμε και εφησυχαστήκαμε στις δικές τους δεσμεύσεις για το ότι η Τουρκία δεν θα μπορούσε να εισβάλει στην Κύπρο.

Πώς μπορούμε να πιστέψουμε στις δεσμεύσεις κάποιου που διαχρονικά τον θεωρούμε εχθρό μας και στον οποίο μονίμως σέρνουμε τα εξ αμάξης; Είτε είναι εχθροί μας και χρήζουν διπλά την προσοχή μας, είτε σύμμαχοι με τις ατζέντες ανοιχτές! Τριάντα χρόνια μετά με την δική μας υπογραφή, κάπου στη Νέα Υόρκη, δώσαμε σε αυτά τα «ύπουλα καθάρματα», όπως λίγο πολύ τους αποκαλούμε στην καθημερινότητα μας, το δικαίωμα να διαβουλευτούν και να παρουσιάσουν ένα δικό τους σχέδιο θέτοντας το μάλιστα και σε δημοψήφισμα. Μετά βεβαίως, συνεπέστατοι στην πολιτική ανέχεια μας, τους κατηγορήσαμε ότι το μαγείρεψαν σε αλλότρια μαγειρία. Τους καταβρίσαμε και κλοτσηδόν τους πετάξαμε έξω, λέγοντας τους πως η λύση θα πρέπει να έχει «Κυπριακή προέλευση»! Τότε γιατί τους φωνάξαμε; Για χρόνια δεν είμαστε εμείς που αγωνιστήκαμε για να πείσουμε ότι το Κυπριακό είναι διεθνές πρόβλημα εισβολής και κατοχής; Δεν είναι για τον λόγο αυτό που πανηγυρίζαμε όταν μπήκαμε στην Ενωμένη Ευρώπη; Τώρα τι έγινε; Μα είναι απλό.


Αναλωθήκαμε ακολούθως σε μαραθώνιο έξι χρόνων, για να πείσουμε ότι δεν ψηφίσαμε όχι στη λύση, αλλά στο συγκεκριμένο σχέδιο, και καλά κάναμε. Πιέσαμε το διεθνή παράγοντα να μην μας ξεχάσει και να δημιουργήσει τις απαιτούμενες προϋποθέσεις για επανέναρξη συνομιλιών καλώντας τον μάλιστα να αναλάβει πρωτοβουλίες, και καλά κάναμε. Όταν όμως πρόσφατα ο ΓΓ του ΟΗΕ επισκέφθηκε το νησί, μόνο που δεν τον δείραμε! Αλήθεια, πώς τόλμησε; Μα να έρθει στον ομφαλό της γης, εδώ που κυβερνούν οι δικοί μας πλανητάρχες, να κάνει τι; Η αλήθεια βέβαια είναι πως από το 1960, οπόταν και ιδρύθηκε η Κυπριακή Δημοκρατία στιγμιαία αντιλαμβανόμαστε το προφανές, ότι δηλαδή η πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική μιας χώρας αποτελεί συντελεστή ισχύος, τον οποίο για να αποκτήσεις πρέπει να εκτεθείς στη διεθνή σκακιέρα και επίσης, όμως, στιγμιαία το ξεχνάμε και κλεινόμαστε πάλι στο καβούκι μας. Καβούκι που πατούν 68 εκ. Τούρκων και που χωρίς το διεθνή παράγοντα αδυνατούμε να αντιμετωπίσουμε.

Η πιο πάνω παράγραφος που αποτυπώνει την κεντρική ιδέα της κυπριακής εξωτερικής πολιτικής είναι οφθαλμοφανέστατη, σε όποιον βέβαια θέλει να τη δει. Το όραμα και ο μακροχρόνιος εξωστρεφείς στρατηγικός σχεδιασμός, για παράδειγμα, έβαλε κάποτε την Κύπρο στην ΕΕ, αφού τότε αντιλαμβανόμασταν τη σπουδαιότητα της διεθνούς κοινής γνώμης, καταφέρνοντας μάλιστα για πολλούς την πρώτη σημαντική νίκη της Κυπριακής Δημοκρατίας επί ενός ασύγκριτα πιο δυνατού στο παιχνίδι περιφερειακής ισχύος παίχτη. Διεθνοποιήσαμε το κυπριακό και καταφέραμε να μάλιστα να πείσουμε. Μετά; Μα φυσικά καταφέραμε, αφού βρίσαμε όλους όσοι μας εμπιστεύτηκαν, να γίνουμε το μαύρο πρόβατο της ΕΕ. Αφού δηλαδή ανακαλύψαμε τον τροχό, τον χρησιμοποιήσαμε σαν οδοστρωτήρα στον ίδιο μας τον εαυτό.

Στις 10 Νοεμβρίου 1978 οι κυβερνήσεις Ηνωμένων Πολιτειών, Ηνωμένου Βασιλείου και Καναδά παρουσίασαν στις δύο κοινότητες ένα πλαίσιο το οποίο θα αποτελούσε την βάση των δικοινοτικών συνομιλιών για λύση του Κυπριακού προβλήματος. Το Αμερικανο-Βρετανο-Καναδικό (ΑΒΚ) σχέδιο λύσης θεωρείται από πολλούς μελετητές (συμπεριλαμβανομένου και ενεργών πολιτικών) το πιο ευνοϊκό σχέδιο για την Ελληνοκυπριακή πλευρά που προτάθηκε ποτέ. Μεταξύ άλλων προνοούσε την πλήρη αποστρατικοποίηση του νησιού, την εδαφική αναπροσαρμογή των δύο περιφερειών με σημαντικά οφέλη για την Ελληνοκυπριακή και την επιστροφή των Βαρωσίων που θα διοικείται με βάση το κυπριακό σύνταγμα από τα ΗΕ. Τα ανωτέρω θα είχαν ισχύ ταυτόχρονη με την έναρξη των διαπραγματεύσεων και όχι μετά τη λύση. Η ΕΚ πλευρά φοβούμενη de jure διχοτόμηση, όπως δήλωσε αργότερα, απέρριψε το σχέδιο. Σήμερα ούτε λίγο, ούτε πολύ, ο πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας στο σχέδιο του με τους τρεις άξονες πρότεινε αυτό που στο παρελθόν πανηγυρίζαμε γιατί το απορρίψαμε. Δηλαδή τριάντα χρόνια μετά παλεύουμε να κερδίσουμε, κάτι που σήμερα θα ήταν κεκτημένο, δίνοντας μάλιστα και σημαντικά προνόμια στους ΤΚ προκειμένου να δεχτούν και για να πείσουμε ότι όντως επιδιώκουμε λύση. Ούτε αυτό δεν μπορούμε δηλαδή; Να πείσουμε για τα αυτονόητα;
Η υπογραφή Μακαρίου – Ντενκτάς στη συνθήκη κορυφής του 1977, η επιβεβαίωση της από την συμφωνία Κυπριανού - Ντενκτάς 1979, αλλά και η συμφωνία της 8ης Ιουλίου μεταξύ Παπαδόπουλου – Ταλάτ το 2006 κάνουν λόγο για Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία. Αυτήν που μέχρι τις προεδρικές εκλογές του 2003 όλα σχεδόν τα κόμματα την αποδέχονταν ομόφωνα. Ξαφνικά και αφού το σχέδιο Ανάν λειτούργησε σαν χαστούκι στην εδώ πολιτική ηγεσία, που την ξύπνησε από τον λήθαργο και τις υπέδειξε ότι ουδέποτε μίλησε στον Κύπριο πολίτη για το φρούτο αυτό, επομένως πως περιμένει να δεχτεί, είτε αυτό το Ανάν, είτε οποιονδήποτε άλλο Ανανά, εμφανίστηκαν και τα χελιδόνια. Αυτούς που μέχρι χθες τους έκανε η Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία σήμερα είναι με το ρεύμα, τους πολλούς, που δημιούργησαν βέβαια τα δικά τους συλλογικά και διαχρονικά λάθη. Πορευόμαστε σήμερα με ελπίδα όπως λέμε την επανένωση του νησιού μας, αλλά 6 χρόνια μετά εξακολουθούμε να αγνοούμε την άγνοια του κόσμου για το τι η πολιτική ηγεσία επιδιώκει. Όταν μάλιστα το μεγαλύτερο εκ των κυβερνώντων κομμάτων αποφάσισε να ενημερώσει τον κόσμο, επιτέλους!!!, για το τι εστί Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία, όλοι πλην της αντιπολίτευσης το έκραξαν και μάλιστα εντόνως. Είναι όντως μεγάλο σφάλμα να ενημερώνεις για την εδώ και 36 χρόνια επιδιωκόμενη λύση. Αν μετά ξυπνήσουν και έχουν απορίες, ποιός θα απαντήσει; Πάλι να τρέχουμε;
Την ίδια στιγμή που η Τουρκία αλωνίζει το παγκόσμιο, ψάχνοντας την εδραίωση της ως περιφερειακή δύναμη, διατεινόμενη, με θρασύτητα ότι όσο δυνατή είναι η φιλία της, ασύγκριτα πιο δυνατή μπορεί να γίνει η οργή της, κάτι που θυμίζει το γνωστό όσοι δεν μας σέβονται, θα μας φοβούνται, την ίδια στιγμή που αλλάζει πρόσωπο, όχι όμως χαρακτήρα, διαδρομή, όχι όμως στόχο για τον τερματισμό και που φαίνεται να το κατορθώνει με επιτυχία, εμείς συνεχίζουμε την πολιτική του τίποτα. Χωρίς όραμα, στρατηγική και σχέδιο εξόδου από το μόνιμο τα τελευταία χρόνια αδιέξοδο μας, με συνέπεια ανακυκλώνουμε τα εύηχα και προς εσωτερική κατανάλωση συνθήματα μας, σε ένα πλανήτη δικό μας, στον οποίο συμπεριφερόμαστε λες και είμαστε μόνοι μας. Δεν χρειάζεται να πείσουμε. Αυτό μπορεί εξάλλου να μας κοστίσει την καρέκλα. Μόνοι σε μια ατέλειωτη νιρβάνα πολιτικής ανολοκλήρωσης. Τελειώστε κύριοι!

Η Γεωστρατηγική της Ευρασίας και της περιοχής του Καυκάσου

Του Ιωσήφ Δεμερτζή
Η αποτυχημένη επέμβαση της Γεωργίας στην Νότια Οσσετία στις 7 Αυγούστου 2008 και η πολιτικο-στρατιωτική αντίδραση της Ρωσίας απέναντι σε μία χώρα που επεδίωκε να αποτελέσει τον Δούρειο ίππο του ΝΑΤΟ και των αμερικανικών συμφερόντων στην περιοχή του Καυκάσου, θυμίζει ολοένα και περισσότερο τις περιφερειακές συγκρούσεις των υπερδυνάμεων κατά την διάρκεια του Ψυχρού πολέμου.


Εκδόθηκε από το περιοδικό Άμυνα και Διπλωματία τεύχος Σεπτεμβρίου 2008
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η προθυμία κρατών όπως η Γεωργία, η Πολωνία , η Ουκρανία και πιθανότατα τα το Αζερμπαϊτζάν, να αποτελέσουν τα πιόνια στην σκακιέρα μεταξύ των ΗΠΑ ,της υπερδύναμης με τα πολυάριθμα ανοιχτά μέτωπα ανά την υφήλιο , και μιας Ρωσίας που επιδιώκει να αναδιπλωθεί πολιτικά και στρατιωτικά μετά από δεκαετίες έστω και αν η υποδομή της είναι ακόμα τραγικά ελλιπής.
Οι κατηγορίες από την πλευρά των ΗΠΑ ότι η Ρωσία επιδίδεται σε de facto επέκταση των εθνικών συνόρων της με το πρόσχημα της προστασίας του πληθυσμού της Νοτιάς Οσσετίας από τις Γεωργιανές επιθέσεις και πολιτικές επιδιώξεις, ηχούν κενές σε ένα διεθνές σύστημα που βασίζεται κατά κράτος στον κυνικό ρεαλισμό της δύναμης παρά στην τήρηση ενός συστήματος δικαίου.
Αυτή η αναρχική κατά Hobbes θεώρηση της διεθνούς σκηνής και του τρόπου εφαρμογής εξωτερικής πολιτικής είχε ως προάγγελο την διάσπαση της Γιουγκοσλαβίας ,όπως αυτή επετεύχθη, και πιο πρόσφατα τον διαχωρισμό του Κοσσόβου από την Σερβία. Η απώλεια του Κοσσόβου από την Σερβία πέραν του ότι εξόργισε την Ρωσία ,αποτελεί και ένα κακό προάγγελο εδαφικών και εθνικών διεκδικήσεων σε μια περιοχή όπως αυτή των Βαλκανίων, που πέραν των πολιτικών ευχολογίων αποτελεί μια περιοχή ρευστή στη δημιουργία νέων συνόρων και εθνικών διεκδικήσεων.
Η εκτίμηση φιλο-νατοϊκών κύκλων ότι η πρόσφατη κρίση στην Οσσετία αποτέλεσε μια καλοστημένη Ρωσική παγίδα στην οποία η Γεωργία δυστυχώς έπεσε, προκαλεί ερωτηματικά ως προς τον στρατηγικό σχεδιασμό του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ γενικότερα στην προσπάθεια να αυξήσουν την σφαίρα επιρροής τους στην περιοχή του Καυκάσου, μια περιοχή πλούσια σε φυσικές πηγές ενέργειας, και μέγιστης γεωστρατηγικής σημασίας και για τις δυο πλευρές.
Η αντίδραση της Ρωσίας στις επιχειρήσεις της Γεωργίας ήταν κάτι το οποίο θα έπρεπε να ληφθεί ως δεδομένο, ανεξάρτητα από το τί εύρος πήραν οι επιχειρήσεις τελικά, και προκαλούν ερωτηματικά ως προς τι πήγε λάθος στον πολιτικό σχεδιασμό αυτής της κρίσης αφού η δυτική επιρροή στην Γεωργία θεωρείται παραπάνω από δεδομένη.
Η ανάλυση της γεωστρατηγικής υφής της αποκαλούμενης Ευρασιατικής ηπείρου κρίνεται επιβεβλημένη για την ενδελεχή κατανόηση των στρατηγικών που αντιπαρατίθενται περί του Καυκάσου.
Για μισή χιλιετία, η Ευρασία ήταν ο κυρίαρχος χώρος μεγάλων πολιτικών και στρατιωτικών συγκρούσεων, όπου οι διαφορές πολιτικές δυνάμεις μάχονταν μεταξύ τους για περιφερειακή και παγκόσμια επικράτηση. Η Ευρασία είναι η μεγαλύτερη ήπειρος γεωστρατηγικά και είναι στη μέση κάθε γεωπολιτικής προσπάθειας στην υφήλιο.
Η χωρά που κυριαρχεί στην Ευρασία θα ελέγχει μια από τις πιο αναπτυγμένες και οικονομικά αποδοτικές περιοχές στην υδρόγειο. Μια απλή ματιά στον χάρτη αποκαλύπτει ότι ο έλεγχος της Ευρασίας αυτόματα υποδηλώνει τον γεωστρατηγική έλεγχο της Αφρικής, κάνοντας το Δυτικό ημισφαίριο και την Ωκεάνια γεωπολιτικά εξαρτώμενες από τον κύριο πειραιώτικο όγκο.
Ακόμα και αν η γεωστρατηγική, δηλαδή η στρατηγική διαχείριση γεωπολιτικών συμφερόντων, χαρακτηριστεί ως μια σκακιέρα, στην Ευρασία υπάρχουν άνω των 2 παικτών . Υπάρχουν γεωπολιτικοί παίκτες με διαφορετική δύναμη που βρίσκονται σε τέσσερα σημεία. Δυτικά,ανατολικά, κεντρικά και νοτιά. Δυτικά στην Ευρασία εξασκείται ο κύριος όγκος της αμερικανικής δύναμης και γεωπολιτικής. Ανατολικά στην Ευρασία ο κύριος παίκτης είναι η Κινά, με ένα τεράστιο πληθυσμό και δυναμικότητα , ενώ η Ιαπωνία αποτελεί γεωστρατηγική εταίρο για την αμερικανική εξωτερική πολιτική απέναντι στο κινέζικο δέος.
Νότια της Ευρασίας βρίσκεται μια ρευστή περιοχή, σχεδόν άναρχη, πολιτικά , που είναι όμως πολύ πλούσια σε ενεργειακά αποθέματα και παίζει σημαντικό ρόλο για τους γεωπολιτικούς παίκτες δυτικά και ανατολικά της Ευρασίας.
Αρκετή σημασία παίζει και ο μεγάλος «κεντρικός χώρος» της Ευρασίας ο όποιος έχει πολύ λιγότερο αναλογικά πληθυσμό.
Αν η κεντρική Ευρασία μπορεί να περιέλθει σταδιακά στην σφαίρα επιρροής των ΗΠΑ και η νότια Ευρασία δεν εξαρτάται ή ελέγχεται ολοκληρωτικά από μια μόνο περιφερειακή δύναμη (την Ρωσία), τότε οι ΗΠΑ έχουν κερδίσει το παιχνίδι της γεωστρατηγικής .
Με το να έχουν συμμάχους στην νότια Ευρασία οι οποίοι δεν τελούν υπό την επιρροή της Ρωσίας (όπως διαφορές πρώην δημοκρατίες της ΕΣΣΔ) έχουν το έλεγχο του κεντρικού Ευρασιατικού τόξου και συνάμα εμποδίζουν την συνοχή μεταξύ των διαφόρων χωρών καθώς και την άνοδο της Ρωσίας.
Ιδιαίτερα στην σφαίρα της υψηλής στρατηγικής είναι φανερό ότι οι χώρες της Ευρασίας είναι πολιτικά ασύνδετες, με άναρχες επιδιώξεις και σκοπούς. Αυτή η πολιτική και οικονομική αναρχία περιορίζει κατά πολύ την αποτελεσματικότητα σε βάθος της αμερικανικής γεωστρατηγικής στην περιοχή παρόλα τον αναμφισβήτητο ηγεμονικό ρόλο των ΗΠΑ στο διεθνές στερέωμα. Μια πιθανή αλλαγή στην ηγεσία της Ουκρανίας πχ , μπορεί να φέρει στο προσκήνιο μια πολιτική πιο ίσων αποστάσεων απέναντι στα Δυτικά και Ρωσικά συμφέροντα.

Σε κάθε περίπτωση όμως η γεωγραφική τοποθέτηση κάθε χώρας υπαγορεύει τις άμεσες πολιτικές ανάγκες κάθε κράτους. Όσο μεγαλύτερη είναι η πολιτική ,στρατιωτική και οικονομική ισχύς ενός κράτους, τόσο μεγαλύτερη είναι η ακτίνα γεωπολιτικής επίδρασης του κράτους αυτού στους γείτονες του καθώς και το εύρος των συμφερόντων του.

Η Ρωσία και οι ΗΠΑ καλούνται να εξασκήσουν πολιτική μέσω γεωπολιτικών αξόνων περιστροφής, δηλαδή μέσω κρατών που η σπουδαιότητα τους προέρχεται όχι από τη δύναμη τους η τους πολιτικούς σκοπούς τους αλλά από την ευαίσθητη περιοχή στην οποία βρίσκονται και από τις πιθανές κακές συνέπειες που μπορεί να έχει η αδυναμία αυτών των κρατών στην συμπεριφορά των μεγάλων γεωστρατηγικών παικτών. Χώρες όπως η Ουκρανία, και το Αζερμπαιτζαν, ,αποτελούν γεωπολιτικούς άξονες περιστροφής στην περιοχή του Καυκάσου.
Η περίπτωση του Αζερμπαϊτζάν είναι χαρακτηριστική ως προς το γεωστρατηγική παιχνίδι επιρροής που παίζεται στην περιοχή . Το Αζερμπαϊτζάν είναι μια χώρα με μικρό μέγεθος και πληθυσμό ,αλλά λόγω των τεράστιων ενεργειακών αποθεμάτων του ,είναι γεωπολιτικά κρίσιμο. Βρίσκεται μεταξύ των μεγάλων ενεργειακών αποθεμάτων ανάμεσα στη Κασπία Θάλασσα και την Κεντρική Ασία.
Οποιαδήποτε αυτονομία των κέντρο-Ασιατικων κρατών δεν έχει νόημα εάν το Αζερμπαϊτζάν τεθεί υπό πλήρη Ρωσική επιρροή. Τα μεγάλα ενεργειακά αποθέματα που το ίδιο το Αζερμπαϊτζάν έχει, μπορούν κάλλιστα να τεθούν υπό Ρωσικό έλεγχο.
Ένα αυτόνομο Αζερμπαϊτζάν μπορεί να αποτελέσει όμως αγκάθι στο πλευρό της Ρωσίας, με αυτόνομους πετρελαιαγωγούς που δεν περνούν από ρωσικό έδαφος και που θα διοχετεύει πετρέλαιο στις δυτικές αγορές. Ακόμη, ένα αυτόνομο Αζερμπαϊτζάν μπορεί να παρέχει εύκολη δίοδο στις ενεργειακά πλούσιες χώρες της Κεντρικής Ασίας.
Η σχεδίαση και εφαρμογή γεωστρατηγικής φύσεως ενεργειών από την πλευρά των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ και της Ρωσίας στην περιοχή του Καυκάσου και γενικότερα της Ευρασίας, είναι μία πολύπλοκη και αρκετά απρόβλεπτη διαδικασία. Τα γεγονότα στην Οσσετία μπορεί να επέδωσαν στην Ρωσία μια χρειαζούμενη νίκη απέναντι στην υπονόμευση της γεωπολιτικής της επιρροής στην περιοχή ,αλλά είναι σίγουρο ότι το ΝΑΤΟ έχει και τις δυνατότητες αλλά και τα κατάλληλα ερείσματα για να σταθεροποιήσει την επιρροή του στην περιοχή.

Αδιάλλακτος ο Τούρκος κυβερνητικός εκπρόσωπος για το Κυπριακό

Τους Ελληνοκυπρίους παρουσίασε ως υπεύθυνους για το αδιέξοδο στο Κυπριακό ο εκπρόσωπος της τουρκικής κυβέρνησης.
"Όσοι περιμένουν χειρονομία καλής θέλησης από την τουρκική πλευρά θα πρέπει να περιμένουν και χειρονομία από την ελληνοκυπριακή πλευρά", δήλωσε ο Τζεμίλ Τσιτσέκ. "Ο υπαίτιος για το γεγονός ότι δεν έχει λυθεί το Κυπριακό είναι η ελληνοκυπριακή πλευρά", ισχυρίστηκε.

"Η Τουρκία και η "Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου' έκαναν εκείνο που έπρεπε, πρόσθεσε, αναφερόμενος στην υπερψήφιση του σχεδίου Ανάν.

ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΕΝΟΠΛΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΑΟΖ .

|του Μιχάλη Ηλιάδη *

Το καλοκαίρι δόθηκε στην δημοσιότητα η έκθεση του Αμερικανικού Ιδρύματος Stratfor για την Ελλάδα, η οποία την υποβαθμίζει παντοιοτρόπως, περιγράφοντάς την σαν μια χώρα που δεν έχει τα μέσα να υπερασπιστεί τον εαυτό της. Η έκθεση προβάλλει την γεωπολιτική απαξίωση της Ελλάδας&έχει στόχο την ψυχολογία των Ελλήνων, δοθείσης και της αρνητικής οικονομικής συγκυρίας. Στοχεύει δηλαδή στο να διευκολύνει την Ελληνική υποταγή στα Αμερικάνικα σχέδια για την περιοχή μας, μιας και γνωρίζουν πολύ καλά οι γράφοντες, σε αντίθεση με όσα δημοσιεύουν, την τεράστια γεωπολιτική σημασία της χώρας μας.


Οι προκλητικές ενέργειες του Τούρκικου σκάφους «Piri Reis» στο Αιγαίο τον Ιούλιο, το οποίο διεξήγαγε υποθαλάσσιες έρευνες για υδρογονάνθρακες, βρίσκουν την αιτιολογία τους στις δηλώσεις του ειδικού απεσταλμένου του State Department κ. Morningstar, στις αρχές του Αυγούστου : «Μπορώ να φανταστώ στο Αιγαίο ή σε κάποια άλλη αμφισβητούμενη περιοχή, όπου το οικονομικό όφελος είναι και για τις δύο χώρες τόσο μεγάλο που τις συμφέρει να καταλήξουν σε μια επιχειρηματική λύση, ακόμα κι αν δεν συμφωνούν στα συγκεκριμένα σύνορα». Δηλαδή οι Τούρκοι δεν συμφωνούν στα σύνορά μας τα κατοχυρωμένα από διεθνείς συνθήκες εδώ και δεκαετίες.

Τι άλλην χρείαν έχομεν αποδείξεων;

Να για ποια σχέδια τους μας προετοιμάζουν οι μεγάλοι μας σύμμαχοι, αφού πρώτα φροντίζουν να μας εξοντώσουν ψυχολογικά αλλά και οικονομικά, με την αποικιακού χαρακτήρα σύμβαση – μνημόνιο που υπογράψαμε.

Ας δούμε όμως κάποιους άξονες στους οποίους θα πρέπει να στηριχθεί η εξωτερική μας πολιτική, ώστε να εκμεταλλευτεί η χώρα μας την τεράστια γεωπολιτική της σημασία και να βρει τον πρωτεύοντα ρόλο που της αρμόζει στην ευρύτερη περιοχή.

Μια πολύ σημαντική ενέργεια είναι να ενεργοποιήσει η Ελλάδα το δικαίωμα της για την δημιουργία Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ). Η έννοια της ΑΟΖ θεσπίστηκε στην σύμβαση του ΟΗΕ για το δίκαιο της θάλασσας, η οποία υπεγράφη το 1982 και τέθηκε σε ισχύ το 1994, ενώ έχει επικυρωθεί από περίπου 160 χώρες, μεταξύ των οποίων και οι ΗΠΑ. Η ΑΟΖ, την οποία σημειωτέον δικαιούνται και τα νησιά, είναι μια περιοχή πλάτους έως 200 ν.μ. εντός της οποίας, το παράκτιο κράτος ασκεί κυριαρχικά δικαιώματα, σχετικά με την εξερεύνηση και εκμετάλλευση φυσικών πηγών, ζώντων ή μη, του βυθού και υπεδάφους της θάλασσας, ακόμα και των ρευμάτων, των υπερκείμενων της θαλάσσης ανέμων. Εάν δε, υπάρχει σε κοντινότερη απόσταση ακτή άλλου κράτους, τότε χρησιμοποιείται η μέθοδος «μέσης χάραξης» για τον προσδιορισμό της ΑΟΖ.

Η Κύπρος από το 2004 έχει ενεργοποιήσει το δικαίωμα της για την δημιουργία ΑΟΖ. Η αντίστοιχη ενέργεια από Ελληνικής πλευράς αυτόματα θέτει υπό Ελληνοκυπριακό έλεγχο μια τεράστια θαλάσσια περιοχή, ενώ αντίστοιχα περιορίζεται αισθητά η Τουρκία. Αυτό είναι κάτι εξαιρετικά αρνητικό για την γείτονα. Η χώρα αυτή αφ’ ενός δεν έχει κυρώσει την ανωτέρω σύμβαση του ΟΗΕ, αφ’ ετέρου αιτείται την ένταξή της στην Ε.Ε., η οποία έχει υπογράψει την σύμβαση για το δίκαιο της θάλασσας, η οποία προφανώς δεσμεύει τα κράτη που είναι μέλη της ή προτίθενται να γίνουν. Έτσι νομικά στριμωγμένη η Τουρκία , χρησιμοποιεί ακόμη και στρατιωτικές απειλές ως μέσο πίεσης και εκφοβισμού της Ελλάδος ώστε να μην καθορίσει ΑΟΖ.

Η Ελλάδα πρέπει να ενεργοποιήσει άμεσα το δικαίωμα της για την δημιουργία ΑΟΖ, η έννοια της οποίας ουσιαστικά επικάλυπτει και την έννοια της υφαλοκρηπίδας, σε συνεννόηση με τις γειτονικές χώρες. Στις 14/07 εκπρόσωπος του Ελληνικού ΥΠΕΞ δήλωσε ότι η Ελλάδα σκοπεύει να το κάνει.

Ελπίζουμε να μην είναι κινήσεις εντυπωσιασμού, διότι όσο καθυστερούμε υποκύπτοντας στον ψυχολογικό εκβιασμό της Τουρκίας, δίνουμε ουσιαστικά εικόνα αδυναμίας στους γείτονές μας αλλά και την διεθνή κοινότητα.

Μια επίσης πολύ σημαντική ενέργεια είναι η αλλαγή της γενικότερης στάσης της Ελλάδας έναντι της Τουρκίας, της χώρας η οποία μας δημιουργεί συνεχώς προβλήματα στο Αιγαίο, τη Θράκη και βεβαίως την Κύπρο καταστρατηγώντας θεμελιώδεις κανόνες του Διεθνούς Δικαίου και των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Αναφέρω συνοπτικά :

Στην Θράκη η Τουρκία – έχοντας σαν μακροπρόθεσμο στόχο την ανεξαρτηρτοποίηση της περιοχής – επιχειρεί την περιχαράκωση της μειονότητας σε όλους τους τομείς συμπεριλαμβανομένης και της εκπαίδευσης. Με τον τρόπο αυτό θέλει να ελέγχει απόλυτα μέσω του Τουρκικού Προξενείου – κατεξοχήν άντρου ανθελληνικής προπαγάνδας – και των ψευδομουφτήδων, τους Τουρκογενείς μουσουλμάνους. Δεν κρύβονται όμως οι προθέσεις και οι ενέργειες της για έλεγχο και των Ελλήνων Μουσουλμάνων Πομάκων και Ρομά τους οποίους οι απαράδεκτοι πολιτικοί μας σπρώχνουν στην αγκαλιά του Τουρκικού Προξενείου, με διάφορους τρόπους στο βωμό – μόνον άραγε; –των ψήφων. Η περιπέτεια της Ελληνίδας δασκάλας Χαράς Νικοπούλου κατά την περίοδο που εργαζόταν στο Μέγα Δέρειο και τελικά ο διωγμός της από εκεί, δείχνουν ξεκάθαρα πως αντιλαμβάνονται τα πράγματα, τόσο οι Έλληνες πολιτικοί όσο και το Τουρκικό Προξενείο.

Στο Αιγαίο γινόμαστε καθημερινά μάρτυρες αμφισβήτησης Ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων μέσω συνεχών προκλήσεων, παραβιάσεων ακόμη και υπερπτήσεων υπεράνω κατοικημένων Ελληνικών νησιών από Τουρκικά μαχητικά αεροσκάφη, ακόμη και κατά τη διάρκεια της επίσκεψης στη χώρα μας του Τούρκου πρωθυπουργού, ο οποίος σημειωτέων ζήτησε να κατανοήσουμε (!!!) την απόφαση της Τουρκικής Εθνοσυνέλευσης να μας απειλεί με casus belli (αιτία πολέμου) σε περίπτωση που επεκτείνουμε – όπως δικαιούμαστε – τα χωρικά μας ύδατα στα 12 ν. μ.

Στην Κύπρο συνεχίζεται το πρόβλημα εισβολής και κατοχής του 37% μιας ανεξάρτητης χώρας μέλους της Ε.Ε. από τις ορδές του Αττίλα. Μετά το όχι στο ελεεινό σχέδιο Ανάν που ψήφισαν οι Ελληνοκύπριοι το 2004 με πρωτεργάτη τον αείμνηστο και ίσως τελευταίο Έλληνα ηγέτη Τ. Παπαδόπουλο, οι Τούρκοι επιδιώκουν, με μηδαμινές έως ανύπαρκτες υποχωρήσεις να επιβάλλουν τις θέσεις τους, σε αγαστή συνεργασία με τον ξένο παράγοντα. Κρίνοντας εκ του αποτελέσματος επιβάλλεται η αλλαγή της πολιτικής που χρόνια ακολουθούμε έναντι της Τουρκίας διότι, κανένα απολύτως πρόβλημα δεν λύθηκε, όπως ματαίως περιμέναμε, κατά την διάρκεια της ευρωπαϊκής πορείας της γείτονος, την οποία πάσει δυνάμει στηρίξαμε. Η φημολογία για το άνοιγμα της σχολής της Χάλκης ή η άδεια λειτουργίας για μια ημέρα τον χρόνο της Μονής της Παναγίας Σουμελά, ουσιαστικά, αποτελούν μονάχα αφορμές για συνεχώς νέες τουρκικές διεκδικήσεις. Η μέχρι τώρα πολιτική μας, μας εγκλωβίζει στο άρμα των ΗΠΑ, χωρίς αυτή η τυφλή μας υποταγή να έχει ωφελήσει τη χώρα μας. Ας θυμηθούμε τη χούντα, για την οποία εζήτησε συγνώμη ο Κλίντον, τον Αττίλα στην Κύπρο, την αμέριστη συμπαράσταση στον αλυτρωτισμό των Σκοπιανών και Αλβανών, την στήριξη των τουρκικών αμφισβητήσεων στο καθεστώς του Αιγαίου, για να μείνουμε στα πλέον πρόσφατα.

Η πολιτική μας έναντι των ΗΠΑ πρέπει να γίνει διεκδικητική και πιο ανεξάρτητη. Η Ελλάδα οφείλει να βρει εταίρους – συμπεριλαμβανομένου του Αραβικού κόσμου και του Ισραήλ – στην ευρύτερη περιοχή και να ακολουθεί μια προσεκτική πολιτική προσέγγισης και συμμαχιών με στόχο, τόσο την προάσπιση των κυριαρχικών του δικαιωμάτων, όσο και την οικονομική και γεωστρατηγική της αναβάθμιση, δηλαδή την υπεράσπιση των εθνικών της συμφερόντων συνολικά.

Στο πλαίσιο αυτό είναι απαραίτητη :

α) Η στενότερη συνεργασία με την Γαλλία, τόσο στο διπλωματικό και οικονομικό επίπεδο, όσο και στο στρατιωτικό, με σύναψη νέας αμυντικής συνεργασίας.

β) Η ουσιαστική αναβάθμιση των σχέσεων με την Ρωσία, την μεγάλη ομόδοξη χώρα, με την οποία πολλές χώρες της Ε.Ε. με προεξέχουσα την Γερμανία, έχουν στρατηγικές εμπορικές σχέσεις. Η Ρωσική πλευρά έκανε και κάνει ανοίγματα προς την Ελλάδα με στόχο ποικίλα δικά της οφέλη. Κάποια όμως από αυτά, δίνουν τεράστιες δυνατότητες οικονομικής ανάπτυξης και γεωπολιτικής αναβάθμισης της χώρας μας, προσφέροντας συγχρόνως εξασφάλιση των συνόρων μας. Δυστυχώς, ο Ρώσος υπουργός ενέργειας δήλωσε στις αρχές του καλοκαιριού ότι : «… ο αγωγός Μπουργκάς Αλεξανδρούπολης έχει ουσιαστικά σταματήσει να εξελίσσεται ως πρόγραμμα.». Πρόσφατα υπεβλήθη στην Ελλάδα ρωσικό αίτημα παραχώρησης αγκυροβολίου – ναυτικής βάσης στο Αιγαίο, έναντι σημαντικού οικονομικού τιμήματος. Είναι μεγάλη ευκαιρία για την Ελλάδα και ευχόμαστε η κυβέρνηση να την αξιοποιήσει, δείχνοντας συγχρόνως στους επικριτές της, ότι προασπίζεται τα εθνικά μας συμφέροντα και δεν είναι απλά ένα υπάκουο πιόνι στη διεθνή σκακιέρα.

Υπάρχουν επιπλέον κινήσεις εθνικής στρατηγικής που συμβάλλουν στην ισχυροποίηση της χώρας μας μεταξύ των οποίων είναι :

α) Αξιοποίηση των δυνατοτήτων που μας δίνει η συμμετοχή μας στους διεθνείς οργανισμούς (Ε.Ε., ΝΑΤΟ, ΟΗΕ κ.α.). Για παράδειγμα, σύμφωνα με το Σύμφωνο για την Μετανάστευση και το Άσυλο (10/2008) η ευρωπαϊκή δύναμη FRONTEX οφείλει να επιτηρεί τα σύνορα της Ελλάδος σαν ευρωπαϊκά σύνορα εμποδίζοντας την λαθρομετανάστευση.

β) Επιστροφή στο ενεργοποιημένο, ενιαίο αμυντικό δόγμα Ελλάδας – Κύπρου.

γ) Ουσιαστική ανάπτυξη των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου και χορήγηση ισχυρών κινήτρων ώστε να αποτραπεί η εγκατάλειψή τους από τους κατοίκους τους. (Φαρμακονήσι, Αγαθονήσι, Φούρνοι κ.α.)

δ) Αξιοποίηση των μεγάλων δυνατοτήτων του απόδημου Ελληνισμού με συγκεκριμένο σχέδιο και οργάνωση – μακριά φυσικά από τον κομματικό εναγκαλισμό – τόσο στον τομέα της προώθησης των Εθνικών μας θεμάτων, όσο και σε άλλους όπως των επενδύσεων ή των εξαγωγών.

ε) Ουσιαστική αναβάθμιση των Ενόπλων Δυνάμεων (Ε.Δ.) της χώρας. Αυτό μπορεί να συμβεί μόνο όταν απεμπλακούν οι Ε.Δ. – αλλά και όλα τα Σώματα Ασφαλείας – από τις διαλυτικές πολιτικές παρεμβάσεις που συσσώρευσαν μύρια δεινά. Να αναφέρουμε τις αναξιοκρατικές προαγωγές ημετέρων, την αποψίλωση των μονάδων στα σύνορα, την αδικαιολόγητη και υπερβολική μείωση της στρατιωτικής θητείας, την πολλάκις άχρηστη και πάντα υπερκοστολογημένη προμήθεια υλικού και τόσα άλλα.

Απαιτείται ανύψωση του ηθικού των Ε.Δ. αλλά και ουσιαστική ενίσχυση τους, με την κατάλληλη εκπαίδευση, αλλά και με σύγχρονα οπλικά συστήματα . Η Εθνική μας υπόσταση άλλωστε είναι για όλους τους Έλληνες υπεράνω της όποιας «οικονομικής» κρίσης και η αποτρεπτική ικανότητα των Ε.Δ. είναι στους βασικούς συντελεστές διασφάλισής της.



* Ο Μιχάλης Ηλιάδης είναι υποψήφιος δήμαρχος Αθηναίων και μέλος της Κ.Ε. της πολιτικής παράταξης «ΚΟΙΝΩΝΙΑ» - ΠΗΓΗ: ΑΝΤΙΒΑΡΟ

Γνώριζαν οι ΗΠΑ για την αεροπορική άσκηση Τουρκίας - Κίνας

Η Ουάσιγκτον είχε ενημερωθεί από την Άγκυρα πριν την έναρξη της κοινής αεροπορικής άσκησης μεταξύ της τουρκικής και της κινεζικής αεροπορίας που διεξήχθη τον προηγούμενο μήνα, σύμφωνα με δημοσίευμα της τουρκικής εφημερίδας "Hurriyet". Κατά το δημοσίευμα, άλλωστε, οι Αμερικανοί "συμβούλεψαν" την Τουρκία να μην χρησιμοποιήσει σε αυτήν μαχητικά αεροσκάφη F-16. Πράγμα που έπραξε η τουρκική αεροπορία...
Οι Κινέζοι συμμετείχαν με τέσσερα Su-27 τα οποία κατέφθασαν στο Ικόνιο έπειτα από στάση στο Ιράν. Το τελευταίο πραγματοποιήθηκε για να ανεφοδιαστούν, μιας και τα αεροσκάφη δεν διαθέτουν δυνατότητα λήψης καυσίμου εν πτήση και η εμβέλειά τους περιορίζεται στα 3.500 km (στο ζήτημα είχαμε αναφερθεί πάλι σε πρόσφατη ανάρτηση).
Η διμερής συνεκπαίδευση των δύο αεροποριών ήταν η δεύτερη για την κινεζική στο εξωτερικό το Σεπτέμβριο. Είχε προηγηθεί η "Peace Mission", όπου κινεζικά βομβαρδιστικά και μαχητικά J-10 "έδρασαν" στην Κεντρική Ασία με τη χρήση αεροσκαφών εναέριου ανεφοδιασμού.

ΣΚΑΦΟΣ ΥΠΟΚΛΟΠΩΝ ΕΒΓΑΛΑΝ ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ

Οι Τουρκικές Προκλήσεις και η Ελληνική Απάντηση

Λ.Σ. Μπλαβέρη

Η πρόσφατη "προτροπή" (ή "ερμηνεία" ή "διαπίστωση", όπως θέλετε πάρτε το), του τούρκου πρωθυπουργού ρετζέπ ταγίπ ερντογάν, σε ομιλία του σε διεθνές φόρουμ, ότι για την οικονομική κατάσταση της Ελλάδας φταίει τάχα η προσπάθεια της χώρας μας να ανταγωνισθεί την δική του χώρα σε επίπεδο εξοπλισμών, πέραν του γεγονότος ότι με οποιονδήποτε τρόπο και αν την δούμε, αποτελεί σαφή και άκομψη επέμβαση στα εσωτερικά μιας γειτονικής του χώρας, υποτίθεται φίλης και συμμάχου, είναι και ασύστολα αναληθής.

Και αυτό γιατί διαχρονικά, τουλάχιστον απο την δεκαετία του '70 και μετά, έχει αποδειχθεί ότι οι Ελληνικές ΕΔ με τα οπλικά συστήματα που έχουν επιλέξει και τις αγορές που έχουν πραγματοποιήσει, αποδεικνύουν περίτρανα ότι αυτές έγιναν με βάση και γνώμονα την απειλή που αντιπροσώπευε για την χώρα μας η Τουρκία. Τα παραδείγματα άπειρα:

- Τουρκική Εισβολή στην Κύπρο

- Στρατιά του Αιγαίου

- Μεγαλύτερο Στόλο Αποβατικών Σκαφών στο ΝΑΤΟ

- Casus Belli

- Γκρίζες Ζώνες

- "Μοίρασμα" του Αιγαίου

- Έρευνες για πετρέλαια και έξοδοι "ερευνητικών" σκαφών στο Αιγαίο, κλπ

Σε όλες αυτές τις βασικές τουρκικές προκλήσεις, η Ελλάδα είναι υποχρεωμένη να ψάχνει πάντα να επιλέγει τα κύρια οπλικά συστήματα εκείνα που, αν και λιγότερα αριθμητικά, θα της εξασφαλίσουν τακτικά εν' πρώτοις πλεονεκτήματα, ώστε να επιτύχει τελικά και το επιδιωκόμενο στρατηγικό αποτέλεσμα.

Και το αστείο της υπόθεσης, είναι ότι οι τούρκοι πραγματοποιούν τις αγορές τους με βάση αυτά που έχουν επιλέξει οι Έλληνες, "δοκιμασμένη" επιλογή, αλλά σε μεγαλύτερους αριθμούς, ή στην αρχική "Ελληνική επιλογή", προσθέτουν την δική τους "πλατφόρμα" που αρχικά τουλάχιστον είναι αποτυχημένος πειραματισμός για να ακολουθήσει και δεύτερη παρτίδα, διορθωμένη. Παραδείγματα και εδώ πάμπολλα. Ας σταχυολογήσουμε μερικά.

1. Επι δικτατορίας, πρώτο το ΠΝ επιλέγει το καλύτερο υποβρύχιο στην εποχή του, το γερμανικό Τύπου "209", και το 1974 έχει ήδη δύο απο αυτά πλήρως επιχειρησιακά, όντας το πρώτο πολεμικό ναυτικό παγκοσμίως που προμηθεύτηκε τον συγκεκριμένο τύπο. Η Τουρκία ακολούθησε με το δικό της προβληματικό πρόγραμμα. Την ίδια εποχή, πάλι το ΠΝ, διαβλέπει το μέλλον των κατευθυνόμενων βλημάτων επιφανείας - επιφανείας που εκτοξεύονται απο μικρά σε μέγεθος σκάφη, κατάλληλα για "κλειστές" θάλασσες όπως είναι το Αιγαίο, και παραγγέλνει στην Γαλλία τις πρώτες πυραυλακάτους τύπου Combattante II, που αποτέλεσαν το σημείο καμπής στο Αιγαίο. Και εδώ η Τουρκία ακολούθησε.

2. Ο στρατός ξηράς επιλέγει τότε το γαλλικό άρμα μάχης ΑΜΧ-30, το πρώτο με σύστημα βολής εν'κινήσει ημέρα και νύχτα, που ομοιό του δεν διέθεταν οι τούρκοι, ενώ από αεροπορικής πλευράς, η ΠΑ είναι η πρώτη στην περιοχή μας που επιλέγει τότε το διπλού ρόλου αμερικάνικης κατασκευής μαχητικό F-4E Phantom II, απο τα οποία 22 είχαν παραληφθεί τον Ιούλιο του 1974 και ήταν ετοιμοπόλεμα και με εκπαιδευόμενα πληρώματα, άσχετα αν δεν χρησιμοποιήθηκαν, ενώ είχε παραγγείλει επίσης και μεταφορικά αεροσκάφη C-130H Hercules και επιθετικά A-7H Corsair II, που παρελήφθησαν μετά την μεταπολίτευση.

3. Αργότερα, το ΠΝ πάλι ήταν πρωτοπόρο στην ποιοτική διαφοροποίηση έναντι της τουρκίας. Πρώτο αυτό επιλέγει τις ολλανδικές φρεγάτες τύπου "S" (Standard - Kortenaer) και αργότερα τις γερμανικές τύπου ΜΕΚΟ-200ΗΝ. Οι τούρκοι δεν ακολουθούν στις πρώτες, ακολουθούν όμως στις δεύτερες με μια δική τους - ουσιαστικά - πρόταση που αποδείχθηκε λανθασμένη ως προς το προωστήριο σύστημα τους, κάτι που διόρθωσαν στην δεύτερη "παρτίδα" τους, εφοδιάζοντας τα πλοία αυτά με το αντίστοιχο Ελληνικό "πακέτο".

4. Αλλά και στον τομέα των ανθυποβρυχιακών ελικοπτέρων, πρώτο το ΠΝ ανέπτυξε τον δικό του κλάδο ελικοπτέρων για να ακολουθήσουν οι τούρκοι, οι οποίοι - τι σύμπτωση - επέλεξαν χρόνια μετά την Ελλάδα και αυτοί το ίδιο σύγχρονο ανθυποβρυχιακό ελικόπτερο, το S-70B-6 της Sikorsky.

5. Ακολούθησε η επιλογή των F-16, Leopard 2HEL, που οι τούρκοι τα προμηθεύτηκαν μεταγενεστέρως απο εμάς αλλά μεταχειρισμένα και παλαιότερης εκδόσεως (-2Α4), το πρόγραμμα του ιπτάμενου ραντάρ, η επιλογή του υπερσύγχρονου υποβρυχίου αναερόβιας προώσεως τύπου "214 ΑΙΡ", και τόσα άλλα.

Με όλα αυτά δεν υποστηρίζουμε ότι ΟΛΕΣ οι Ελληνικές επιλογές ύπηρξαν χωρίς προβλήματα ή ότι όλες ήταν κρυστάλλινης διαύγειας. Όχι. Αυτό όμως που υποστηρίζουμε είναι ότι στη συντριπτική πλειονότητα των κυρίως οπλικών συστημάτων, κατά βάση οι Ελληνικές ΕΔ, το ΥΕΘΑ, και κατ' επέκτασιν η Ελληνική πολιτεία, διαχρονικά προχώρησαν στην επιλογή τέτοιων οπλικών συστημάτων που θα μας έδιναν την τακτική υπεροχή σε ένα "κλειστό" πεδίο δυνητικής αντιπαράθεσης και εμπλοκής, όπως είναι το Αιγαίο, η Θράκη και κατ' επέκτασιν η Ανατολική Μεσόγειος. Και η Τουρκία ακολούθησε, θέτοντας προηγουμένως αυτή τις απειλές, και έχοντας την πρωτοβουλία να κάνει πάντα την πρώτη κίνηση, θέτονας ΤΕΤΕΛΕΣΜΕΝΑ!

Η Νέα Πολιτική των Εξοπλισμών

Σχεδόν ταυτόχρονα με τις προαναφερθείσες δηλώσεις ερντογάν, ο καθ' ύλην αρμόδιος υπουργός εθνικής άμυνας, Ευάγγελος Βενιζέλος, στην διάρκεια της απολογιστικής συνεντεύξεως τύπου που πραγματοποίησε στις 5 Οκτωβρίου, για τον ένα χρόνο της διακυβερνήσεως ΠΑΣΟΚ, για τον τομέα των εξοπλισμών, αφού τον έθεσε μέσα στο αυστηρό πλαίσιο της δυσμενούς οικονομικής καταστάσεως που διέρχεται η χώρα, τόνισε χαρακτηριστικά: "Ποιά είναι η λογική των τελευταίων 12 μηνών; Εκκαθαρίζουμε τις εκκρεμότητες των τελευταίων 12 ετών και περισσότερο, με συστηματικό τρόπο", προσθέτωντας για την αμυντική βιομηχανία: "Ήδη ξέρετε τι έγινε με την ναυπηγική βιομηχανία ως αμυντική, αλλά τώρα αυτό εμείς το αναλάβαμε και το διεκπεραιώσαμε επειδή έπρεπε να διασώσουμε το πρόγραμμα των υποβρυχίων. Εμάς μας ενδιαφέρει η σύμβαση ως σύμβαση υποβρυχίων. Ανταλλακτικά πτητικών μέσων της ΠΑ, κινητήρες F-16, φωτιστικές βόμβες, βλήματα των αρμάτων Leo-2 των 120mm, αυτοκινούμενα πυροβόλα, ελικόπτερα ΝΗ-90, Tor-M1 και OSA και ενημέρωση για τα άρματα Leo, ενημέρωση για το F-16 και το ASPIS, ενημέρωση για το ΤΟΜΑ, ενημέρωση για τα αντισταθμιστικά. Και τώρα έχουμε προς συζήτηση στην αρμόδια κοινοβουλευτική επιτροπή πλέον, και όχι υπο-επιτροπή, τα Apache, το πρόγραμμα Ερμής, το αεροσκάφος ναυτικής συνεργασίας, και την λύση που πρέπει να επεξεργαστούμε επειγόντως για τα μεταφορικά αεροσκάφη τα C-27J. Αυτός είναι ο προγραμματισμός για τους επόμενους μήνες".

Πρακτικά τι σημαίνουν όλα όσα σημείωσε ο υπουργός;

Νέα μεγάλα εξοπλιστικά συστήματα ΤΕΛΟΣ, λόγο της δυσμενούς οικονομικής κατάστασης της χώρας. Αυτό που θα γίνεται όμως, θα είναι η ένταξη στο Ελληνικό οπλοστάσιο "καθαρά βαρών", που λένε και οι νομικοί, όλν των συμβάσεων οπλικών συστημάτων του παρελθόντος, που για διάφορους λόγους είχαν "βραχυκυκλώσει" επικίνδυνα και για πολλά χρόνια. Η μόνη νέα αγορά για την ώρα, θα είναι τα δύο νεά υποβρύχια τύπου "214", που θα ναυπηγηθούν στην Ελλάδα απο τα Ελληνικά Ναυπηγεία, αλλά αυτό είναι μια "ειδική περίπτωση", ενώ και το πρόγραμμα των φρεγατών θα τραβηχτεί όσο πάει, τουλάχιστον για 18 με 24 μήνες. Απο εκεί και πέρα, η κυβέρνηση, καθαρά για λόγους εντυπωσιασμού των εταίρων στην ΕΕ, και για να ανταπεξέλθει το σκόπελο των σφοδρών πιέσεων απο μέρους τους, δεν θα πρέπει να αποκλειστεί, αντίθετα εκτιμάται ότι θα χρησιμοποιηθεί ως κατ' εξοχήν διπλωματικό/διαπραγματευτικό όπλο, το θέμα των εξοπλιστικών προγραμμάτων που αναμένεται ότι "ΘΑ" ξεκινήσουν σε προκαταρκτικό στάδιο, ώστε και στόματα να κλείσουν, και πιέσεις να σταματήσουν, αλλά οι υπογραφές θα αργήσουν μερικά χρόνια να "πέσουν". Πότε;; Σίγουρα μέχρι να έχουμε βγεί πλέον απο τη στενωπό της οικονομίας. Και μέχρι τότε.........βλέπουμε..........

71η Αερομεταφερόμενη Ταξιαρχία "Πόντος"

Russian Bear is back

Ο ΤΟΥΡΚΙΚΟς ΚΑΤΑΣΚΟΠΕΥΤΙΚΟς ΔΟΡΥΦΟΡΟς

Tο πρόγραμμα του πρώτου εθνικού τουρκικού κατασκοπευτικού δορυφόρου Göktürk, ξεκίνησε, και οι πρώτες δηλώσεις για το πρόγραμμα έγιναν απο τουρκικής πλευράς. Έτσι λοιπόν, ο τούρκος πρωθυπουργός ερντογάν δήλωσε ότι το πιθανότερο είναι ότι ο τούρκικος κατασκοπευτικός δορυφόρος Göktürk θα είναι επιχειρησιακός εντός του 2012. Ο ερντογάν δήλωσε ότι ο δορυφόρος κατασκευάζεται απο τούρκους επιστήμονες. Συνέχισε λέγοντας ότι τα προϊόντα της τουρκικής αμυντικής βιομηχανίας πλέον συναγωνίζονται επάξια με αυτά άλλων κατασκευαστών στην διεθνή αρένα των εξοπλισμών, και ότι το 2001 η εγχώρια αμυντική βιομηχανία κάλυπτε το 25% των αναγκών των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων.

Στο τέλος του 2009 αυτό το ποσοτό εκτοξεύτηκε στο 46% ενώ υπολογίζεται ότι μέχρι το τέλος του 2010, το 50% των αμυντικών αναγκών της τουρκίας, θα καλύπτεται απο την εγχώρια αμυντική βιομηχανία. Το αντίστοιχο ποσοστό για την Ελλάδα είναι λιγότερο απο 5%. Ο κύκλος εργασιών της τουρκικής αμυντικής βιομηχανίας υπερδιπλασιάστηκε μεταξύ των ετών 2001 και 2009, και εκτοξεύθηκε από το $1 δις δολ. στα $2.4 δις δολ. ενώ ο ερντογάν δήλωσε ότι αυτός θα φθάσει στα $3 δις δολ. στο τέλος του έτους.

Όσον αφορά τις εξαγωγές αμυντικού υλικού, ο ερντογάν είπε ότι η Τουρκία εξάγει συστήματα αξίας $832 εκατ. δολ. απο $240 εκατ. δολ. που ήταν τα προηγουμενα έτη, και ο στόχος είναι να φθάσει στο $1 δις δολ, μέχρι το 2011. "Η Τουρκία σχεδίασε το εθνικό της τυφέκιο για πρώτη φορά στην ιστορία της, και θα αρχίσουμε την παραγωγή του εντός του 2011" τόνισε. Συμπλήρωσε λέγοντας ότι η Τουρκία αρχίζει την κατασκευή του εθνικού της άρματος με το όνομα "Altay", και ότι σύντομα θα θέσει σε παραγωγή το μη επανδρωμένο αερόχημα με την ονομασία "Anka". Τέλος ανέφερε ότι έχουν αρχίσει οι πτητικές δοκιμές του πρώτου εθνικού ελικοπτέρου με την ονομασία "Atak".

leopard 2 vs T-90

ΑΚΟΜΑ ΕΝΑ ΣΥΜΒΟΛΑΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΑΜΥΝΤΙΚΗ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ

Η τουρκική αεροπορική εταιρεία Kale Havacilik, η οποία κατασκευάζει ήδη εκατοντάδες μέρη της ατράκτου και των πτερύγων για το F-35 Lightning II, πλέον μπαίνει και στον τομέα των κινητήρων, σε συνεργασία με την κατασκευάστρια εταιρεία του κινητήρα του αεροσκάφους. Στα μέσα Σεπτεμβρίου η Kale Havacilik και η αμερικάνικη εταιρεία κινητήρων Pratt & Whitney συμφώνησαν σε συνεργασία για την κατασκευή μερών του κινητήρα F135. Οι δύο εταιρείες θα δημιουργήσουν ένα κοινό επιχειρηματικό σχήμα, με την ονομασία Kale Pratt & Whitney Ucak Motorlari A.S., στο οποίο η Kale Havacilik θα έχει το 51% ενώ η Pratt & Whitney το υπόλοιπο 49%.

Το σχήμα θα διαθέσει αρχικό κεφάλαιο $60 εκατ. δολ. για τις εγκαταστάσεις, και μελλοντικά θα διαθέσει ακόμα $150 εκατ. δολ. Στις εγκαταστάσεις αρχικά θα απασχολούνται 700 άτομα, και θα κατασκευάζονται 300 μέρη για τον κινητήρα F135 όταν θα μπει σε λειτουργία το 2012 σύμφωνα με αξιωματούχους της εταιρείας. "Προβλέπουμε πολύ γρήγορη ανάπτυξη" αναφέρει ο Osman Okyay, επικεφαλής του τμήματος χημικών και τεχνικών του γκρούπ της Kale, στην Τούζλα, νότια της Κων/πολης, όπου το εναέριο σκέλος του γκρούπ έχει την έδρα του. Και συμπλήρωσε λέγοντας ότι "Μπορεί να επιτύγχουμε την παραγωγή μέχρι 1000 διαφορετικών μερών του κινητήρα, μετά απο πρόσθετες επενδύσεις". Το γκρούπ Kale άρχισε σαν παραγωγός κεραμικών προϊόντων το 1957, και γιγαντώθηκε σε ένα τεράστιο γκρούπ που οι δραστηριοτητές του περιλαμβάνουν χημικά, ηλεκτρικά, πληροφορική, τουρισμό, τρόφιμα, μεταφορές, και ενέργεια.


Απο την άλλη πλευρά, ο David Galuska, αντιπρόεδρος της Pratt & Whitney ανέφερε "Έχουμε μακρόχρονη συνεργασία με εταιρείες στην Τουρκία. Μπορεί να σκεφτούμε στο μέλλον να κατασκευάσουμε και μέρη άλλων κινητήρων με την Kale". Η Pratt & Whitney συνεργάζεται με τον εθνικό αερομεταφορέα της τουρκίας, τις Turkish Airlines, και την ιδιωτική αεροπορική εταιρεία Alp Havacilik, η οποία είναι άλλος ένας τούρκος υποκατασκευαστής στο πρόγραμμα του πολυεθνικού Joint Strike Fighter (JSF). Κατα την διάρκεια της τελετής που έγινε για την υπογραφή της συμφωνίας, ο τούρκος επικεφαλής της υπηρεσίας αμυντικών εξοπλισμών Murad Bayar, ανέφερε ότι η τοπική αεροδιαστημική βιομηχανία έχει καταφέρει να κερδίσει συμβόλια αξίας $7 με $8 δις. δολλαρίων στο πρόγραμμα του JSF. "Καταφέραμε να διανύσουμε πολύ δρόμο" συμπλήρωσε.

Η Kale Havacilik σήμερα παράγει κάπου 800 μέρη της ατράκτου και των πτερύγων για το JSF με ένα ξεχωριστό συμβόλαιο που κέρδισε απο την Boeing. Ο τούρκος υπουργός άμυνας Vecdi Gonul ανέφερε ότι μελλοντικά η νέα εγκατάσταση θα παράγει σίγουρα μέρη και για άλλους κινητήρες. "Έχω την πεποίθηση ότι η Kale και η Pratt & Whitney θα κατασκευάσουν εδώ μέρη και για άλλους κινητήρες. Διακρίνουμε την Pratt & Whitney σαν ένα μακροπρόθεσμο επενδυτή στην Τουρκία" ανέφερε.

Αναλυτές αναφέρουν ότι η συμφωνία των Kale-Pratt & Whitney σηματοδοτεί μια ένα φάση σχετικά με την συμμετοχή τουρκικών βιομηχανιών στο πρόγραμμα του JSF. "Η συμφωνία ανοίγει νέους ορίζοντες στην συνεργασία της τουρκίας για το JSF, την απο κοινού παραγωγή. Απο την μία πλευρά, επιβεβαιώνει την τουρκική δέσμευση στο πρόγραμμα, και απο την άλλη, μας βοηθά ώστε η τουρκική συμμετοχή να εξελιχθεί σε ένα ανώτερο επίπεδο", δήλωσε ο τούρκος αμυντικός αναλυτής Ozgur Eksi. Πρόσθεσε επίσης ότι η συνεργασία υπογραμμίζει την εμπιστοσύνη της Pratt & Whitney's ως προς τις τουρκικές ιδιωτικές αμυντικές εταιρείες. "Πλέον αυτή η συνεργασία είναι διαφορετική απο την απλή παραγγελία μη-κρίσημων μερών απο μια ξένη εταιρεία. Αυτό που διακρίνουμε με αυτή την κίνηση είναι μια αμοιβαία δέσμευση σε ένα πρόγραμμα κοινής παραγωγής, στο οποίο μια αμερικάνικη εταιρεία κάνει ένα ακόμα βήμα με το να δημιουργεί κοινό επιχειρηματικό σχήμα με μια τουρκική εταιρεία", συμπλήρωσε.

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ

"ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΟΥ ΘΟΥΚΥΔΙΔΗ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΙΑΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ. ΒΑΣΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗΣ - ΓΕΩΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ"
Ο ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ & ΑΜΥΝΤΙΚΟΣ ΑΝΑΛΥΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Σ. ΘΕΟΔΩΡΑΤΟΣ ΞΕΚΙΝΑ ΚΥΚΛΟ ΜΑΘΗΜΑΤΩΝ ΜΕ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΝ ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΘΟΥΚΥΔΙΔΗ "ΙΣΤΟΡΙΑΙ" (ΠΕΛ.ΠΟΛΕΜΟΣ).
ΤΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ ΚΑΘΕ ΤΕΤΑΡΤΗ 19.00 - 21.00 ΣΤΗΝ ΑΙΘΟΥΣΑ "ΑΛΣ" ΣΤΟΥΡΝΑΡΗ 51, (4ος όροφος). Τηλ. 210 - 5202393
ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΜΑΘΗΜΑ, ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ 6 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ, ΕΙΝΑΙ ΔΩΡΕΑΝ!

Σχέδιο ενίσχυσης της κρατικής αμυντικής βιομηχανίας

Η προετοιμασία ολοκληρωμένου σχεδίου για την ανάθεση έργου στην κρατικά ελεγχόμενη αμυντική βιομηχανία εξετάστηκε σε σημαντική σύσκεψη που έγινε σήμερα το πρωί στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας.

Στη σύσκεψη, στην οποία προήδρευσε ο Αναπληρωτής Εθνικής Άμυνας Παναγιώτης Μπεγλίτης, μετείχαν ο πρόεδρος των Ελληνικών Αμυντικών Συστημάτων (ΕΑΣ) στρατηγός ε.α. Στέφανος Ανδριάνης, ο διευθύνων σύμβουλος της Ελληνικής Αεροπορικής Βιομηχανίας (ΕΑΒ) Τ. Φιλιππάκος, ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της Ελληνικής Βιομηχανίας Οχημάτων (ΕΛΒΟ) Δημήτρης Παπακώστας, οι υπαρχηγοί των Γενικών Επιτελείων Στρατού, Ναυτικού και Αεροπορίας, υψηλόβαθμα στελέχη των τριών εταιριών και επιτελείς του Αναπληρωτή Υπουργού Εθνικής Άμυνας.

Σκοπός της σύσκεψης (που μάλλον απετέλεσε και την πρώτη φορά που έγινε σε τέτοια βάση) ήταν η προετοιμασία και επεξεργασία ενός ολοκληρωμένου σχεδίου για την ανάθεση προγραμμάτων στις κρατικά ελεγχόμενες εταιρίες που αφενός θα καλύπτουν πιεστικές επιχειρησιακές απαιτήσεις των Γενικών Επιτελείων και αφετέρου θα αποδώσουν βιομηχανικό έργο σε αυτές. Στο πλαίσιο αυτό έγινε ανταλλαγή απόψεων μεταξύ των εκπροσώπων των εταιριών και των Γενικών Επιτελείων σε μία προσπάθεια να επιτευχθεί ο συντονισμός μεταξύ των επιχειρησιακών αναγκών, του προγραμματισμού των προμηθειών και των επιχειρηματικών σχεδίων των εταιριών. Μάλιστα όσον αφορά τα ΕΑς η νέα διοίκηση άρχισε τις διαδικασίες για την εκπόνηση επιχειρηματικού σχεδίου που θα είναι ολοκληρωμένο σε δύο μήνες.

Όπως είναι γνωστό και οι τρεις βιομηχανίες αντιμετωπίζουν σοβαρά οικονομικά προβλήματα και τον τελευταίο χρόνο, το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας και ειδικότερα ο Αναπληρωτής Υπουργός Εθνικής Άμυνας και με μεγάλες προσπάθειες κατόρθωσε να επιτύχει την εξόφληση οικονομικών υπόλοιπων από εκτελεσθείσες συμβάσεις και συμβάσεων και τη λήψη δανείων με κρατική εγγύηση. Δυστυχώς όμως και στις δύο περιπτώσεις τα περιθώρια έχουν εξαντληθεί και πρέπει να αναζητηθούν άλλες λύσεις. Παράλληλα με την υιοθέτηση της κοινοτικής οδηγίας για τους εξοπλισμούς η οποία θα πρέπει να ενσωματωθεί στην εθνική νομοθεσία μέχρι τον Μάρτιο του 2011, ελλοχεύει ένας νέος κίνδυνος: το νέο νομικό πλαίσιο δεν επιτρέπει τις απευθείας αναθέσεις ακόμη και αν πρόκειται για κρατικά ελεγχόμενες εταιρίες.

Η σημερινή σύσκεψη εντάσσεται στο πλαίσιο γενικότερης κυβερνητικής πολιτικής για την εξυγίανση και διασφάλιση της βιωσιμότητας των τριών κρατικά ελεγχόμενων αμυντικών βιομηχανιών, δηλαδή των ΕΑΣ, της ΕΑΒ και της ΕΛΒΟ.

Σύμφωνα με καλά πληροφορημένες πηγές, η κυβέρνηση προσανατολίζεται στην αποκρατικοποίηση των ΕΑΣ και ΕΛΒΟ οι οποίες αντιμετωπίζουν σοβαρότατα οικονομικά προβλήματα και συσσωρευμένα χρέη. Ιδιαίτερα στην περίπτωση της πρώτης τα χρέη της έχουν ξεπεράσει το 1,2 δις εκατ. ευρώ. Αντίθετα, η ΕΑΒ θεωρείται διαφορετική περίπτωση καθώς έχει πολλές δυνατότητες ανάληψης βιομηχανικού έργου και εκτιμάται ότι η αναδιοργάνωσή της θα επιλύσει όλα τα δομικά προβλήματά της και θα την οδηγήσει στην κερδοφορία. Γι’ αυτό το λόγο πρόκειται να παραμείνει υπό κρατικό έλεγχο.

Όσον αφορά τα ΕΑΣ και την ΕΛΒΟ εξαιρετικά κρίσιμος παράγοντας είναι ο τρόπος αποκρατικοποίησης. Ας σημειωθεί εδώ ότι και οι δύο βιομηχανίες λόγω της φύσης τους είναι ιδιαίτερα σημαντικές για την άμυνα της χώρας όμως στερούνται σχεδόν παντελώς ιδίας ανάπτυξης προϊόντων και εξαγωγικών αγορών. Επιπρόσθετα, η εγχώρια αγορά που μέχρι σήμερα μέσω συμπαραγωγών ή και αντισταθμιστικών ωφελημάτων το πλαίσιο εξοπλιστικών προγραμμάτων των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων παρείχε το συντριπτικό όγκο του βιομηχανικού έργου λόγω των δημοσιονομικών προβλημάτων δεν μπορεί να συνεχίσει να κάνει το ίδιο. Κατά συνέπεια, η κυβέρνηση δεν έχει στα χέρια της ένα ισχυρό χαρτί που αφορά την υλοποίηση ελληνικών εξοπλιστικών προγραμμάτων και αυτό φυσικά θα δυσχεράνει τη διαδικασία αποκρατικοποίησης των εταιρειών οι οποίες σε καθαρά οικονομική θεώρηση κάθε άλλο παρά ελκυστικές είναι.

ΠΗΓΗ DEFENCE POINT

Anatolian Eagle: Αεροπορική άσκηση Τουρκίας – Κίνας... με νόημα

Σε δημοσίευμά της η τουρκική εφημερίδα Zaman αποκαλύπτει τη διεξαγωγή αεροπορικής άσκησης της Τουρκίας με την Κίνα.

Η συνάσκηση εντασσόταν στο πλαίσιο της γνωστής άσκησης «Anatolian Eagle» (Αετός της Ανατολίας) η οποία διεξαγόταν στο παρελθόν με τη συμμετοχή των αεροπορικών δυνάμεων των ΗΠΑ και του Ισραήλ, καθώς επίσης και με τη συμμετοχή μερικών ακόμα χωρών.

Πραγματοποιήθηκε σε μη διευκρινιζόμενη ημερομηνία εντός του Σεπτεμβρίου στην περιοχή του Ικονίου. Έλαβαν μέρος Su-27SK της Κινεζικής Αεροπορίας τα οποία ενεπλάκησαν σε εικονικές αερομαχίες με μαχητικά της τουρκικής Αεροπορίας (THK) F-16.

Στην είδηση της Zaman αναφέρεται και η συμμετοχή ρωσικής κατασκευής μαχητικών MiG-29. Δεδομένου ότι η Κινεζική Αεροπορία δεν διαθέτει τέτοιοι είδους μαχητικά, το ενδεχόμενα είναι δυο. Είτε το δημοσίευμα είναι λανθασμένο και οφείλεται σε υπερβάλλοντα ζήλο του συντάκτη, είτε ενδεχομένως να είναι σκοπίμως ασαφές στο σημείο αυτό, αφού υπονοείται ενδεχομένως ότι στην άσκηση έλαβαν μέρος και ρωσικές αεροπορικές δυνάμεις. Εκτός και αν θα πρέπει να αναζητηθεί η συμμετοχή τρίτης αεροπορικής δύναμης στην άσκηση που στο οπλοστάσιό της διαθέτει τον συγκεκριμένο τύπου του ρωσικού μαχητικού.

Η άσκηση γίνεται πιθανότατα σαν προεόρτιο της επίσημης επίσκεψης του Κινέζου προέδρου στην Άγκυρα, τον επόμενο μήνα, στην διάρκεια της οποίας θα υπογραφούν πολλές συμφωνίες ανάμεσα στις δυο χώρες.

Σε κάθε περίπτωση εγείρεται σοβαρό ζήτημα τουρκικής «αντι-συμμαχικής συμπεριφοράς», καθώς στο πρόσφατο παρελθόν η άσκηση «Anatolian Eagle» είχε ως αντικείμενο τη βαλλιστική απειλή που προέρχεται από τα οπλοστάσια χωρών της Μέσης Ανατολής, με προφανή αναφορά στο Ιράν. Η πολιτική εναντίωσης στις πυρηνικές φιλοδοξίες της Τεχεράνης θεωρείται ως κοινός τόπος στον Δυτικό κόσμο γενικότερα και δεδομένη στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ. Κατά συνέπεια, η τουρκική «παρεκκλίνουσα συμπεριφορά» θεωρείται βέβαιο ότι θα απασχολήσει την Ατλαντική Συμμαχία σε ανώτατο επίπεδο.

Ωστόσο, μετά την απομάκρυνση της συγκεκριμένης χώρας από τις δυνητικές απειλές για την τουρκική ασφάλεια στο πλαίσιο της νέας πολιτικής του υπουργού Εξωτερικών, καθηγητή Αχμέτ Νταβούτογλου, θα μπορούσε να θεωρηθεί φυσιολογική η αλλαγή του σεναρίου της άσκησης. Η μη συμμετοχή των αεροπορικών δυνάμεων των ΗΠΑ και του Ισραήλ στην άσκηση, εξαιτίας της τουρκικής αντίδρασης στην επιδρομή Ισραηλινών κομάντος στο πλοίο «Μαβί Μαρμαρά» και η αντικατάστασή τους από άλλες χώρες ενδεχομένως να αποτελεί μήνυμα της τουρκικής πλευράς προς κάθε ενδιαφερόμενο, ότι διαθέτει εναλλακτικές λύσεις, πέραν της συνεργασίας με τη Δύση, ανεξαρτήτως της ιδιότητας του μέλους της Ατλαντικής Συμμαχίας που διαθέτει η Τουρκία.

Το θέμα αναμένεται να έχει συνέχεια, ενώ φημολογία περί απόρριψης ρωσικής πρότασης για τη διεξαγωγή αεροπορικής άσκησης με την ελληνική Πολεμική Αεροπορία, θα έπρεπε να αντιμετωπίζεται με μεγαλύτερη σοβαρότητα. Πέραν της αυταπόδεικτης αξίας της επίσημης ελληνικής θέσης που θα πρέπει να αναζητηθεί, εάν η πρόταση είχε τεθεί, θα πρέπει να διευκρινιστεί εάν οι Ρώσοι ήταν διατεθειμένοι να πετάξουν σε περιοχές τις οποίες αμφισβητούν οι Τούρκοι στον ουρανό του Αιγαίου πριν προβεί κανείς σε αξιολογικές κρίσεις...

ΠΗΓΗ DEFENCEPOINT

Το ΝΑΤΟ και οι έξι εχθροί του

Του ΝΙΚΟΛΑ ΖΗΡΓΑΝΟΥ
Το ΝΑΤΟ αλλάζει σελίδα με τη σύνοδο κορυφής της Λισαβόνας, στις 19 και 20 Νοεμβρίου.

Στη σύνοδο αναμένεται να εγκριθεί το νέο δόγμα και το περίγραμμα για τη νέα δομή της Ατλαντικής Συμμαχίας, που θα συγκεκριμενοποιηθεί μέσα στους επόμενους μήνες με την αναδιάρθρωση των στρατηγείων. Παράλληλα, αναμένεται να δοθεί έμφαση στον πολιτικό διάλογο, που όχι μόνο επεκτείνεται συνεχώς γεωγραφικά αλλά και βαθαίνει, με πολλούς νέους συνομιλητές πέραν της Ευρώπης. Η Μεσόγειος, ο Περσικός (κατ' άλλους Αραβικός) Κόλπος, η Κεντρική Ασία και ο Καύκασος παύουν να είναι δευτερεύουσες πολιτικές και μπαίνουν στο μεγάλο κάδρο.

«Παλιά, όλα ήταν απλά. Υπήρχε απέναντί μας μια μονολιθική απειλή, οι Ρώσοι και σε αυτή την απειλή είμασταν μονοσήμαντα προσανατολισμένοι. Τώρα οι απειλές είναι πολύ διαφορετικές, πολύπλοκες, μη προσδιορισμένες επακριβώς εδαφικά, ο κόσμος αλλάζει πολύ γρήγορα και το τοπίο είναι όλο και πιο σύνθετο. Την ίδια ώρα, τα μέλη της Συμμαχίας έχουν αυξηθεί, το παλιό δόγμα δεν επαρκεί να αντιμετωπίσει αυτές τις νέες προκλήσεις ούτε όμως και η παλιά δομή του ανταποκρίνεται στις νέες συνθήκες. Το ΝΑΤΟ πρέπει να αλλάξει και αυτή την αλλαγή φιλοδοξούμε να τη δούμε στη Λισαβόνα», υποστηρίζει ανώτερη πηγή στο στρατηγείο στις Βρυξέλλες.

Αν ο προηγούμενος γ.γ. του ΝΑΤΟ, Ολλανδός Γιαπ ντε Χοοπ Σέφερ, είχε στόχο να γιατρέψει το τραύμα που προκάλεσε ο πόλεμος στο Ιράκ, ο νέος γ.γ., Δανός Αντες Φογκ Ρασμούσεν, έχει στόχο να εκσυγχρονίσει την 28μελή Συμμαχία και να δώσει χώρο και στο πολιτικό σκέλος. Η ηγεμονία των Ηνωμένων Πολιτειών θα παραμείνει, όμως σε μια συμμαχία που διευρύνεται συνεχώς και λαμβάνει αποφάσεις στη βάση της ομοφωνίας, ο συντονισμός των πολιτικών και τα επιμέρους συμφέροντα των κρατών-μελών δεν είναι πλέον τόσο εύκολο να συγκεραστούν, όσο στο παρελθόν.

Το ΝΑΤΟ άρχισε να αλλάζει με αργούς ρυθμούς μετά την πτώση του Τείχους, με πρώτη δειλή παρουσία του στη Βοσνία το 1995. Ηταν η πρώτη δράση του εκτός των τυπικών του συνόρων, όπως ορίζονται από το καταστατικό του. Η τάση για ενεργότερη παρέμβαση με χρήση των όπλων έγινε μονομερώς στο Κοσσυφοπέδιο, πρόβα τζενεράλε για όσα ακολούθησαν στο Αφγανιστάν.

Οι αλλαγές στο δόγμα

Η πρώτη μετά τον Ψυχρό Πόλεμο αλλαγή δόγματος ήρθε το 1999 και ήταν προσανατολισμένη στη βαλκανική κρίση. Ομως γρήγορα έγινε φανερό ότι ήταν ξεπερασμένο. Αν το ΝΑΤΟ είναι η πολιτική και στρατιωτική Συμμαχία που υπερασπίζεται με στρατιωτικά μέσα τις αξίες και την ασφάλεια του αποκαλούμενου δυτικού κόσμου, ο Οσάμα μπιν Λάντεν έδωσε τον οργανισμό νέο νόημα ύπαρξης.

Με την επίθεση της 11ης Σεπτεμβρίου 2001 ενεργοποιήθηκε πρώτη φορά το άρθρο 5 του Ευρωατλαντικού Συμφώνου για παροχή βοήθειας προς ένα κράτος-μέλος που δέχεται επίθεση στο έδαφός του από εξωτερικό εχθρό. Το 2003, το ΝΑΤΟ πήρε εντολή από τον ΟΗΕ να ηγηθεί της Διεθνούς Δύναμης στο Αφγανιστάν (ISAF), στην οποία συμμετέχουν και οι 28 χώρες μέλη της Συμμαχίας, μαζί με άλλες 20 χώρες και συνολική δύναμη 140.000 στρατιωτών.

Η εντολή αυτή ανανεώνεται κάθε χρόνο από το Σ.Α. του ΟΗΕ και έχει τη συναίνεση της Ρωσίας και της Κίνας. Η εντολή του ΟΗΕ ζητάει από το ΝΑΤΟ να σταθεροποιήσει την κυβέρνηση της Καμπούλ, να δημιουργήσει περιβάλλον ασφάλειας και να ανοίξει τον δρόμο για την ανασυγκρότηση και την αποτελεσματική διακυβέρνηση.

Πρακτικά, το Αφγανιστάν αποτέλεσε τον πρώτο πόλεμο του ΝΑΤΟ εκτός Ευρώπης και εγκαινίασε μια νέα εποχή που τα σύνορα υπάρχουν μεν, ωστόσο χάνουν τη σημασία τους, καθώς οι απειλές μπορεί να προέρχονται από κάθε σημείο του παγκόσμιου χωριού. Αυτή τη νέα παγκόσμια προβολή του χώρου ευθύνης του ΝΑΤΟ θα σηματοδοτήσει το νέο δόγμα.

Το περίγραμμα του νέου δόγματος κατέθεσε τον περασμένο Απρίλιο η πρώην υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Μαντλίν Ολμπράιτ και τέθηκε σε διάλογο μεταξύ των χωρών-μελών. Σύμφωνα με νατοϊκή πηγή, ο γ.γ. Ρασμούσεν γράφει αυτές τις ημέρες το τελικό σχέδιο και υπάρχει κατ' αρχήν συμφωνία που θα εκφραστεί στη Λισαβόνα με ομοφωνία.

Απειλές νέου τύπου

Ως απειλές που μπορούν να ενεργοποιήσουν τα άρθρα 5 αλλά και το πιο εύκαμπτο άρθρο 4 της Συνθήκης (που ορίζει αίτημα συνδρομής ενός κράτους-μέλους που νιώθει ότι απειλείται η εδαφική του ακεραιότητα, η πολιτική του ανεξαρτησία και η ασφάλειά του, έννοιες πολύ πιο γενικές σε αντίθεση με την καθαρότητα του άρθρου 5) είναι με το νέο δόγμα οι εξής:

**Τρομοκρατία. Η έννοια αποκτά παγκοσμιοποιημένα χαρακτηριστικά. Αντίθετα από το παρελθόν, που ήταν γεωγραφικά εντοπισμένη. Από τις άκρο-αριστερές ή και εθνικιστικές ομάδες ένοπλης πάλης καθαρά εντοπισμένες σε κράτη με περιορισμένο έδαφος δράσης, το ΝΑΤΟ αντιπαρατίθεται απέναντι σε αυτό που θεωρεί ως μια ρευστή ασύμμετρη απειλή, που βρίσκεται εν δυνάμει παντού.

**Διασπορά πυρηνικών όπλων. Η Β. Κορέα και το Ιράν είναι μέσα στην ατζέντα.

**Ασφάλεια του Διαδικτύου. Κάθε μέρα το ΝΑΤΟ δέχεται περί τις 100 κυβερνο-επιθέσεις που προς το παρόν, αντιμετωπίζονται. Πρόσφατα, η Εσθονία δέχτηκε μιά επίθεση μέσω Διαδικτύου που παρέλυσε για τρεις ημέρες τη χώρα. Ο εισβολέας παρέμεινε άγνωστος, αλλά το καμπανάκι χτύπησε.

**Ενεργειακή ασφάλεια. Η κρίση των αγωγών φυσικού αερίου μεταξύ Ουκρανίας και Ρωσίας παρέλυσε για εβδομάδες την Ευρώπη και άλλαξε τα δεδομένα. Η απρόσκοπτη ροή ενέργειας και η προστασία των αγωγών μεταφοράς αποτελούν πλέον στρατηγικό στόχο.

Θαλάσσιος κίνδυνος

**Πειρατεία. Το ίδιο ισχύει για τους θαλάσσιους δρόμους μεταφοράς εμπορευμάτων.

**Κλιματική αλλαγή. Οι πάγοι λιώνουν, νέοι δρόμοι ανοίγουν στον αρκτικό Βορρά, όχι μόνο για μεταφορά εμπορευμάτων, αλλά και για πιθανή εισβολή ακατονόμαστου εχθρού. Νέοι πόλεμοι μπορεί να ξεσπάσουν για το νερό, νέες ανθρωπιστικές καταστροφές θα προκύψουν από την αλλαγή του κλίματος.

Ολες αυτές οι απειλές που θα ενταχθούν στο νέο δόγμα έχουν κοινό τόπο το παγκόσμιο περιβάλλον, δεν εντοπίζονται γεωγραφικά, δεν αντιμετωπίζονται μόνο με κανόνια. Χρειάζονται άλλες πολιτικές αντιμετώπισης. Αυτό το κατανοούν στις Βρυξέλλες και προωθούν την πολυμερή πολιτική συνεργασία με ομάδες χωρών που πλέον εκτείνονται σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης. Από τον Συνεταιρισμό για την Ειρήνη που εμπλέκει όλη την Ευρώπη μέχρι την Κεντρική Ασία, έως τον Μεσογειακό Διάλογο και την Πρωτοβουλία της Κωνσταντινούπολης που έχει σαφέστατη αναφορά στο Ιράν.

Μεγάλο ανοιχτό κεφάλαιο θα παραμείνει για πολύ η σχέση του ΝΑΤΟ με τη Ρωσία, που βρίσκει ωστόσο κοινό έδαφος στην αντιμετώπιση των ένοπλων ισλαμικών κινημάτων, όσο και με την Ευρωπαϊκή Ενωση, που δείχνει αδύναμη πολιτικά και λόγω της οικονομικής κρίσης να αυτοπροσδιοριστεί αμυντικά.

Ομως το πιο σημαντικό είναι ότι αυτές οι νέες απειλές είναι πιο πολιτικές και ταυτόχρονα πιο ασαφείς και επιδέχονται πολλές ερμηνείες. Ασαφές είναι επίσης πότε θεωρείται μια αποστολή επιτυχής. Στο παρελθόν , αυτο ήταν απλό. Σήμερα, ποιός κρίνει και με ποιό κριτήριο πότε λήγει και αν είναι νικηφόρος ένας πόλεμος όπως στο Αφγανιστάν; Η απάντηση είναι μόνο πολιτική. Ομως το νέο δόγμα τα χωράει όλα και πάει παντού.

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Κοινή τουρκο-αιγυπτιακή άσκηση ξεκινά στη ΝΑ Μεσόγειο

Η Τουρκία και η Αίγυπτος θα διεξάγουν από κοινού αεροναυτικές ασκήσεις στην Ανατολοκή Μεσόγειο, μεταξύ 29 Σεπτεμβρίου και 4 Οκτωβρίου 2010. Η άσκηση φέρει την κωδική ονομασία "Bahr El- Muhabbe Sea". Πρόκειται για την δεύτερη άσκηση του είδους της μέσα σε ένα χρόνο, στην ίδια περιοχή, που πραγματοποείται από τα πολεμικά ναυτικά των δύο χωρών.

Σκοπός της άσκησης είναι η ανάπτυξη της αμοιβαίας συνεργασίας και της διαλειτουργικότητας μεταξύ των δύο ναυτικών δυνάμεων, σε περιοχές κοινού ενδιαφέροντος.

Η Τουρκία θα στείλει δύο φρεγάτες, ένα πλοίο υποστήριξης, ένα ελικόπτερο και μία ομάδα ειδικών δυνάμεων. Η Αίγυπτος θα λάβει μέρος με δύο φρεγάτες, ένα υποβρύχιο, δύο περιπολικά σκάφη, ένα βοηθητικό, τρία ελικόπτερα, στρατιωτικά αεροσκάφη και ειδικές δυνάμεις

Ναυτικά γυμνάσια ΗΠΑ - Ν. Κορέας

Οι ΗΠΑ και η Νότιος Κορέα ξεκίνησαν σήμερα τα κοινά ναυτικά τους γυμνάσια στην Κίτρινη Θάλασσα, που αποσκοπούν να δείξουν πυγμή απέναντι στη Βόρειο Κορέα, τόνισαν στρατιωτικοί υπεύθυνοι της Σεούλ.
Οι ναυτικές ασκήσεις πραγματοποιούνται τη στιγμή που αύριο συγκαλείται η ιεραρχία του κυβερνώντος κόμματος στην Πιονγκγιάνγκ, για πρώτη φορά τα τελευταία 30 χρόνια, για να προετοιμάσει σύμφωνα με τους αναλυτές τη διαδοχή του προέδρου Κιμ Γιονγκ Ιλ, του οποίου η υγεία επιδεινώνεται ραγδαία.

Επίσης η χώρα προετοιμάζει τη μεγαλύτερη στρατιωτική παρέλαση στην ιστορία της, σύμφωνα με βορειοκορεατικές πηγές που επικαλέσθηκε χθες το νοτιοκορεατικό πρακτορείο Γιονχάπ.

Τα γυμνάσια, που αρχικά είχαν προγραμματισθεί για τις αρχές Σεπτεμβρίου, αλλά καθυστέρησαν λόγω της επέλασης τυφώνα, θα διεξαχθούν στη θαλάσσια ζώνη μεταξύ Νοτίου Κορέας και Κίνας και πρόκειται να διαρκέσουν πέντε ημέρες.

Σε αυτές θα συμμετάσχουν 1.700 αμερικανοί και νοτιοκορεάτες οπλίτες, «που θα εκπαιδευθούν στον εντοπισμό υποβρυχίων και σε υψηλού επιπέδου μάχες», τονίζει εκπρόσωπος του νοτιοκορεατικού επιτελείου δυνάμεων.

Οι ΗΠΑ έχουν αποστείλει δύο καταδρομικά, ένα σκάφος παρατήρησης, ένα υποβρύχιο και τρία αναγνωριστικά αεροσκάφη P-3C Orion.

Από νοτιοκορεατικής πλευράς έχουν κινητοποιηθεί δύο καταδρομικά, μία φρεγάτα, αεροσκάφη P-3C Orion.

ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΑΜΥΝΤΙΚΗ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ

Στην διεθνή έκθεση AFRICA AEROSPACE AND DEFENCE 2010 που διοργανώνεται στην Νότια Αφρική, οι τουρκικές εταιρείες Roketsan & Havelsan, παρουσίασαν μερικά απο τα σημαντικότερα προϊόντα τους.

Πιο συγκεκριμένα, η τουρκική εταιρεία Roketsan (Αίθουσα 3, Περίπτερο 3S2), γνωστή για την εκτεταμένη οικογένεια ρουκετών εδάφους-εδάφους που διαθέτει πλέον επεκτείνεται και σε αέρο-εκτοξευόμενα βλήματα, όπως και σε αντιαρματικούς πυραύλους ώστε να μπορέσει να καλύψει τις ανάγκες και απαιτήσεις της διοίκησης του τουρκικού στρατού. Στην έκθεση εμφανίζεται το πιο πρόσφατο επίτευγμα της εταιρείας το κατευθυνόμενο με λέϊζερ βλήμα (Cirit) των 2.75" και το αντιαρματικό μεγάλου βεληνεκούς (UMTAS). Και τα δύο αυτά όπλα μπορούν να βληθούν απο επιθετικά ελικόπτερα. Η στάνταρ ρουκέτα των 2.75" είναι γνωστό ότι είναι μη κατευθυνόμενη, αλλά η νέα ρουκέτα 2.75" Cirit είναι μια ολοκαίνουργια σχεδίαση η οποία είναι εφοδιασμένη με ρύγχος στο οποίο βρίσκεται ένα ημι-ενεργός αισθητήρας λέϊζερ για ενδιάμεση καθοδήγηση ενώ το βλήμα πλέον επιτυγχάνει μέγιστη ακτίνα 8χλμ, φτάνωντας έτσι την ακτίνα των πυραύλων Hellfire.

H ρουκέτα διαθέτει κεφαλή τριπλής διαμόρφωσης με δυνατότητες χρήσης εναντίον θωράκισης, εναντίον προσωπικού αλλά και εμπρηστικές, και μπορεί να εκτοξευθεί απο εκτοξευτές τύπου Μ και LAU, καθώς και τον εκτοξευτή με που ανέπτυξε η Roketsan και διαθέτει διεπαφή τύπου MIL-STD-1760. Ο πυραυλοκινητήρας που προωθεί την κατευθυνόμενη ρουκέτα παράγει μικρό ίχνος καπνού, κάνοντας δύσκολο τον εντοπισμό της. Η ρουκέτα 2.75" Cirit ολοκλήρωσε τις δοκιμές της πρόσφατα, και η παραγωγή της θα αρχίσει το αργότερο μέχρι το τέλος του έτους.

Η πρώτη εφαρμογή για το UMTAS είναι η αερο-εκτοξευόμενη εκδοσή του απο επιθετικά ελικόπτερα αλλά το όπλο έχει την ικανότητα για χρήση και απο επίγειες εφαρμογές, και υπολογίζεται ότι θα είναι έτοιμο για να μπει σε υπηρεσία εντός του 2013. Το UMTAS διαθέτει στο ρύγχος έναν υπέρυθρο αισθητήρα και μια κεφαλή υψηλής εκρηκτικός αντιαρματική (HEAT) τύπου tandem (η μια γόμωση ακολουθεί την άλλη) για την κατανίκηση στόχων εφοδιασμένα με ενεργή εκρηκτική θωράκιση. Η μέγιστο ακτίνα όπως αναφέρει η Roketsan είναι 8 χλμ, με την ελάχιστη ακτίνα να είναι 500μ. Το βλήμα είναι παντός καιρού και μπορεί να εκτοξευθεί έχοντας κλειδωθεί ο στόχος πριν ή και μετά την εκτόξευση (Lock-On Before Launch or Lock-On After Launch)..

H εταιρεία παρουσίασε επίσης το φορητό μεσαίου βεληνεκούς αντιαρματικό σύστημα (OMTAS), το οποίο υπολογίζεται ότι θα μπει σε υπηρεσία εντός του 2012. Το OMTAS έχει μέγιστη ακτίνα 4 χλμ και είναι και αυτό εφοδιασμένο με αντίστοιχο αισθητήρα υπερύθρων, και αντίστοιχη κεφαλή HEAT τύπου tandem. Διαθέτει διαμόρφωση Fire-and-Forget όπως και Fire-and-Update, δηλ, μπορεί μετά την εκτόξευση να προωθηθεί αυτόνομα μέχρι το στόχο, ή μπορεί να δεχτεί νέες εντολές για διόρθωση, ενώ μπορεί να βληθεί εντός κλειστών και περιορισμένων χώρων. Τα αντιαρματικά βλήματα UMTAS και OMTAS μοιράζονται την ίδια άτρακτο, καθώς επίσης διαθέτουν μια σειρά παρόμοιων υποσυστημάτων, όπως τον αισθητήρα και την κεφαλή που αναφέραμε.

Η Havelsan τώρα, παρουσίασε τον εξομοιωτή εμπρόσθιου παρατηρητή πυροβολικού (artillery forward observer simulator - AFOS) στο δικό της περίπτερο. Το σύστημα τρέχει σε περιβάλλον Windows, και βοηθά στην εκπαίδευση εμπρόσθιων παρατηρητών πυροβολικού αλλά και και του προσωπικού των κέντρων ανίχνευσης πυρός, ώστε να μπορούν να εκτελούν πυρά πυροβολικού με ακρίβεια και αποτελεσματικότητα. Το σύστημα παρουσιάζει εικόνες περιοχή και εδάφους τρισδιάστατα, υψηλής ανάλυσης δορυφορικές εικόνες και στοιχεία καθ' ύψος, και επιτρέπει την προσθήκη νέων δυνατοτήτων εδάφους αλλά και νέων οπλικών συστημάτων, όπως και ψηφιακών δεδομένων. Προσομοιώνει ρεαλιστικά μοντέλα στόχων όπως και ρεαλιστικά εφέ εκρήξεων, και για κινούμενους αλλά και σταθερούς στόχους. Η χρήση του συστήματος επιτρέπει στους παρατηρητές να εκπαιδευτούν στην χρήση διαφορετικών τύπων και διαμετρήματος πυρομαχικών, στον εγκλωβισμό του στόχου, στην ζήτηση υποστηρικτικών πυρών, και στην οργάνωση και διαχείρηση πυρός σε διάφορα εδάφη. To σύστημα AFOS έχει χρησιμοποιηθεί απο τις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις, συμπεριλαμβανομένου του τουρκικού ναυτικού για κάποια χρονική περιοδο, και το 2008 μια τροποποιημένη εκδοσή του επιλέχθηκε απο το Πακιστάν. Σήμερα, δύο εκδόσεις είναι υπο ανάπτυξη, η μία για το Αζερμπαϊτζάν, και η άλλη για την Γεωργία, και υπολογίζεται ότι θα παραδωθούν στις αρχές του επόμενου έτους.

ΕΛΛΑΔΑ, ΕΣΥ ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ;;;;

Ρωσική πτήση παρατήρησης στην Ελλάδα

Στο πλαίσιο της Συνθήκης Ανοικτών Ουρανών (Open Skies), η Ρωσική Ομοσπονδία εκτελεί πτήση παρατήρησης στην Ελλάδα, από 20 έως και 24 Σεπτεμβρίου 2010.

Η Ρωσική αποστολή, που αποτελείται συνολικά από 20 μέλη (πλήρωμα και ομάδα παρατήρησης), χρησιμοποιεί ειδικά διαμορφωμένο αεροσκάφος Antonov (ΑΝ-30Β). Ως σημείο εισόδου/εξόδου ορίστηκε το αεροδρόμιο της Νέα Αγχιάλου, ενώ στο αεροσκάφος επιβαίνει και αντίστοιχη ελληνική αντιπροσωπεία.

Η συνθήκη Open Skies υπογράφτηκε στο Ελσίνκι στις 24 Μαρτίου 1992 στo πλαίσιο της συναντήσεως του ΟΑΣΕ. Συμμετέχουν 27 χώρες, ήτοι οι χώρες μέλη του ΝΑΤΟ και του πρώην Συμφώνου της Βαρσοβίας. Τέθηκε σε ισχύ την 1.1.2002 και έχει χαρακτήρα Μέτρου Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης.

Αποσκοπεί στη διαφάνεια των στρατιωτικών δραστηριοτήτων (διατλαντικά) από το Βανκούβερ μέχρι το Βλαδιβοστόκ μέσω «εναέριων παρατηρήσεων» . Με την ολοκλήρωση της πτήσης-παρατήρησης, συντάσσεται έκθεση που διατίθεται σε όλες τις χώρες - μέλη της Συνθήκης εντός 7 ημερών.

Η Τoυρκία διαπραγματεύεται ένα εθνικό πρόγραμμα SM-3

Η Τουρκία έχει να λάβει μια τελική απόφαση σχετικά με την πρόταση της Ουάσιγκτον για την συμμετοχή της σε ένα συλλογικό σύστημα πυραυλικής άμυνας, σχεδιασμένο να αντιμετωπίζει τις ενδεχόμενες απειλές από το Ιράν.
“Για την απόφαση μας, θα πρέπει να δούμε την συνολική θέση του ΝΑΤΟ σχετικά με την πυραυλική άμυνα” δήλωσε διπλωμάτης του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών.

Υπήρξαν συζητήσεις με διάφορα μέλη του ΝΑΤΟ, συμπεριλαβανομένων της Τουρκίας, της Βουλγαρίας και τη Ρουμανίας, για την αρχιτεκτονική της πυραυλικής άμυνας, καθώς και κατά πόσον οι χώρες θα στηρίζουν εγκαταστάσεις, αλλά και τις δυνατότητες για τη συνολική αρχιτεκτονική, ανέφερε ο ναύαρχος Mike Mullen, κατά τη διάρκεια συνομιλιών που πραγματοποιήθηκαν στην Τουρκία στις 4 Σεπτέμβρη.

Η Τουρκία, ωστόσο, δεν έχει ακόμη διευκρινίσει τη θέση της. Ορισμένα κυβερνητικά στελέχη, κυρίως από το υπουργείο Εξωτερικών, υποστηρίζουν τη συμμετοχής της Άγκυρας στο συλλογικό σύστημα αντιπυραυλικής άμυνας, αλλά άλλοι ανησυχούν για την οργή του Ιράν.
Τα αμερικανικά σχέδια άλλαξαν μέσα σε ένα χρόνο. Ο Λευκός Οίκος, σύμφωνα με τις τελευταίες εκτιμήσεις που λένε ότι η απειλή από το Ιράν για τους μεσαίου βεληνεκούς πυραύλους αναπτύσσεται πιο ραγδαία από ό, τι προβλεπόταν προηγουμένως, και ότι στο προσεχές διάστημα, την μεγαλύτερη απειλή πυραύλων από το Ιράν θα αντιμετωπίσουν οι σύμμαχοι των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή και στην Ευρώπη, καθώς και το αμερικανικό στρατιωιτκό προσπωικό σε αυτές τις περιοχές, ανησυχεί.
Κατά συνέπεια, το σχέδιο το οποίο εκπονήθηκε κατά τη διάρκεια του πρώην προέδρου George W. Bush για την ανάπτυξη ραντάρ και αναχαιτιστικών πυραύλων στην Τσεχική Δημοκρατία και Πολωνία, εγκαταλείφθηκε.
Η Ρουμανία εξέφρασε την προθυμία της να φιλοξενήσει πυραύλους αναχαίτισης από τον ερχόμενο Φεβρουάριο, ενώ συνεχίζονται οι συνομιλίες με την Τουρκία και τη Βουλγαρία για την ανάπτυξη ισχυρών επίγειων σταθμών ραντάρ X-band, για τον εντοπισμό εισερχόμενων πυραύλων.
Η Τουρκία είναι ένας από τους ισχυρότερους οικονομικούς και εμπορικούς εταίρους της Τεχεράνης. Η Άγκυρα δηλώνει ότι θέλει μια πλήρως διπλωματική και ειρηνική επίλυση της διαφοράς με την Τεχεράνη.
Η Τουρκία συμμετέχει σε μια προσπάθεια να αναπτύξει ένα εθνικό σύστημα αντιπυραυλικής άμυνας για την προστασία στρατηγικών τομέων και εγκαταστάσεων, από πιθανούς βαλλιστικούς πυραύλους εδάφους-εδάφους, ένα πρόγραμμα του οποίου πρώτη φάση αναμένεται να κοστίσει μεταξύ 1 και 2 δισεκατομμύρια δολάρια.
Σε συνεχή ανταγωνισμό για να κερδίσουν το τουρκικό πρόγραμμα βρίσκονται η Lockheed Martin και η Raytheon με τους Patriot Advanced Capability τ-3 (PAC-3), η Rosoboronexport της Ρωσίας με τους S300, η κινεζική CPMIEC προσφέροντας τους HQ-9 και γαλλο-ιταλική κοινοπραξία Eurosam, κατασκευαστής του Aster 30.
Η Τουρκία καλείται να αποφασίσει για την υποβολή προσφορών το επόμενο έτος. Η διαφορά μεταξύ του SM-3, κύριο συστατικό στοιχείο του προτεινόμενου υπό αμερικανική ηγεσία συλλογικού αμυντικού συστήματος, και των PAC-3, S300, HQ-9 και Aster είναι ότι, ενώ τα συστήματα που ανταγωνίζονται για την τουρκική σύμβαση έχουν σχεδιαστεί για να υπερασπιστούν μόνο ένα συγκεκριμένο τομέα και μπορεί να αναχαιτίσουν έναν βαλλιστικό πύραυλο λίγο πριν τον στόχο, το SM-3 είναι σε θέση να αναχαιτίσει τους βαλλιστικούς πυραύλους κατά τη διάρκεια της φάσης ανόδου.

Τεχνικός έλεγχος ελικοπτέρων ΑΠΑΤΣΙ του ΕΣ

Σε απάντηση ερώτησης βουλευτή σχετικά με τον τεχνικό έλεγχο των ελικοπτέρων ΑΗ-64D APACHE του Ελληνικού Στρατού, το υπουργείο Άμυνας κοινοποίησε τα παρακάτω:

«Με την Φ.095.100/555861/Σ.1137/31-7-03/ΥΠΕΘΑ/ΓΓΟΣΑΕ/ΓΔΑΕ/ΔΙΚΕ (κατακυρωτική διαταγή) κατακυρώθηκε στην εταιρεία McDonnell Douglas Helicopter Company η προμήθεια δώδεκα (12) επιθετικών ελικοπτέρων (Ε/Π) AH-64D APACHE, τριών (3) FCR/RFI, ανταλλακτικών, εργαλείων και εξοπλισμού υποστήριξης, τεχνικής βιβλιογραφίας, εκπαίδευσης και τεχνικής υποστήριξης στην Ελλάδα και στις HΠΑ, με δικαίωμα προαίρεσης (option) για επιπλέον τέσσερα (4) επιθετικά ελικόπτερα ΑΗ-64D μετά των υλικών και υπηρεσιών, για τις ανάγκες του ΓΕΣ. Σημειώνεται ότι στην εν λόγω κατακυρωτική διαταγή, αναγράφεται ότι: «με τις λέξεις ΠΡΟΜΗΘΕΥΤΗΣ, Εταιρεία ή Boeing εννοείται η εταιρεία McDonnell Douglas Helicopter Company, 5000 E McDowell Road, Mesa, Arizona, έμμεσα θυγατρική της εταιρείας με την επωνυμία The Boeing Company, και με τη λέξη ΑΓΟΡΑΣΤΗΣ εννοείται το Ελληνικό Δημόσιο (ΥΠΕΘΑ».

Την 27 Αυγ. 2003, το χρονοδιάγραμμα πληρωμών της ανωτέρω κατακυρωτικής διαταγής τροποποιήθηκε με τη Φ.095.100/556408/Σ.1224/27-8-03/ ΓΓΟΣΑΕ/ΓΔΑΕ/ΔΙΚΕ, ώστε να συμπεριλάβει λεπτομέρειες σχετικά με το χρηματοοικονομικό κόστος της προμήθειας. Η σχετική εμπορική σύμβαση (σύμβαση 035Α/2003) υπογράφηκε την 28 Αυγ 2003, ενεργοποιήθηκε την 1 Οκτ 2003 και διέπεται από τις διατάξεις του ΠΔ 284/89. Έχει ολοκληρωθεί η παράδοση των κυρίων αντικειμένων της σύμβασης, με την παραλαβή επτά (7) Ε/Π την 14 Αυγ. 2009, τριών (3) Ε/Π την 3 Σεπ 2009 και 2 Ε/Π την 17 Νοε 2009.

Η ΓΔΑΕΕ δεν υπήρξε ποτέ αποδέκτης αιτήματος της εταιρείας «The Boeing Company» για τη διεξαγωγή τεχνικού ελέγχου στα Ε/Π ΑΗ-64 DΗΑ της σύμβασης 035Α/03. Ωστόσο, θεωρείται σκόπιμο να αναφερθούν τα ακόλουθα:

Σύμφωνα με τις προβλέψεις της παραγράφου 4 του άρθρου 27 της σύμβασης 035Α/03 (ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΙ ΕΞΑΓΩΓΗΣ/ΕΙΣΑΓΩΓΗΣ ΚΑΙ ΣΥΜΜΟΡΦΩΣΗ), «Ο ΑΓΟΡΑΣΤΗΣ συμφωνεί να συνυπογράψει μαζί με τον ΠΡΟΜΗΘΕΥΤΗ μία Συμφωνία Τεχνικής Βοήθειας (ΤΑΑ) για την εκτέλεση των υπηρεσιών» (Προσθήκη «9» στο ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ «ΙΓ»). Σημειώνεται ότι η υπογραφή της ΤΑΑ, απορρέει από την νομοθεσία των ΗΠΑ (χώρα που βρίσκεται η έδρα του Προμηθευτή) και συγκεκριμένα από την §120.22 του “INTERNATIONAL TRAFFIC IN ARMS REGULATION” (“ITAR”). Σε εκτέλεση των ανωτέρω, υπεγράφη η TAA TA 2491-01, η οποία μέχρι σήμερα έχει τροποποιηθεί τρεις (3) φορές (17 Νοε 2003, 5 Ιουλ 2005 και 26 Οκτ 2007).

Την 20 Ιαν. 09, η εταιρεία Boeing με την υπό στοιχεία 09-127623-DH-GRC επιστολή της υπέβαλε πρόταση για τροποποίηση Νο 4 της TAA TA 2491-01. Στη συνέχεια, απεστάλη στην εταιρεία Boeing, η Φ.093/59194/Σ.2263/14 Μαϊ 2009/ΓΔΑΕΕ/ΔΑΠΚΣ με την οποία ζητήθηκε η παροχή σχεδίου τροποποίησης της εν λόγω ΤΑΑ, καθώς και επιπρόσθετες πληροφορίες και διευκρινήσεις. Την 22 Μαϊ 2009, η εταιρεία Boeing απέστειλε την επιστολή 09-135112-DH-GRC/22 May 2009/The Boeing Company, με την οποία δεν παρείχε επαρκείς διευκρινίσεις-εξηγήσεις επί των παραπάνω ερωτημάτων που τέθηκαν από την Ελληνική πλευρά, ενώ την 21-6-2010 παρελήφθη νέα επιστολή με την οποία η εταιρεία The Boeing Company απέστειλε ανυπόγραφη νέα ΤΑΑ, υπό στοιχεία 0339-10, που - σύμφωνα με την εταιρεία The Boeing Company - θα αντικαθιστούσε την ισχύουσα ΤΑΑ 2491-01, που έληγε την 30 Ιουν. 2010.

Την 23 Ιουλ. 2010 παρελήφθη η 10-010557-DH-GRC/12 July 2010/The Boeing Company επιστολή με την οποία η εταιρεία The Boeing Company ενημέρωνε ότι δεν είχε λάβει υπογεγραμμένη την νέα ΤΑΑ 0339-10 και επικαλούμενη τις προβλέψεις του ITAR, δήλωσε ότι δεν συνεχίζει την παροχή οποιασδήποτε μορφής τεχνικής υποστήριξης στα Ε/Π της σύμβασης 035Α/03 μέχρι την υπογραφή της νέας ΤΑΑ 0339-10. Ακολούθως, την 29 Ιουλ. 2010 η εταιρεία BOEING απέστειλε την 10-011413-DH-GRC/29 July 2010/The Boeing Company, επιστολή, στην οποία αναφέρει μεταξύ άλλων, ότι αν η ΤΑΑ που είχε υποβάλει για υπογραφή την 16 Ιουν. 2010 τροποποιηθεί από την ΓΔΑΕΕ, θα απαιτηθεί επιπλέον διάστημα 90 ημερών για την λήψη έγκρισης από το Αμερικανικό State Department.

Από τον έλεγχο των περιεχομένων της νέας προτεινόμενης εκ μέρους της εταιρείας Boeing ΤΑΑ, προκύπτει ότι βασικό αντικείμενο αυτής δεν αποτελεί η όποια τεχνική αρωγή για τα νέα ελικόπτερα Apache-D όπως ακριβώς δηλαδή αναγράφεται και στην υφιστάμενη ΤΑΑ 2491-01 που συνδέεται με τη συγκεκριμένη σύμβαση προμήθειας των εν λόγω Ε/Π (σύμβαση 035Α/03), αλλά η εξασφάλιση μελλοντικών εμπορικών δραστηριοτήτων της εταιρείας στη χώρα μας (π.χ. αναβάθμιση των ελικοπτέρων Apache-A), γεγονός που αποκλείει την όποια σύνδεση του αεροπορικού δυστυχήματος της 30ης Ιουλίου 2010 με την προτεινόμενη νέα ΤΑΑ.

Το ΥΠΕΘΑ παρακολουθεί στενά την εξέλιξη του προγράμματος και αξιοποιώντας τις πληροφορίες που έρχονται στην κατοχή του, τις προβλέψεις της νομοθεσίας που διέπει τη σύμβαση, τις σχετικές εισηγήσεις του Επιχειρησιακού Φορέα (ΓΕΣ) αλλά και τα δικαιώματα και υποχρεώσεις που απορρέουν από τη σύμβαση, προβαίνει σε όλες τις δέουσες ενέργειες, με γνώμονα την προάσπιση του δημοσίου συμφέροντος, προκειμένου να αντιμετωπισθούν τα οποιαδήποτε προβλήματα, κατά το βέλτιστο τρόπο για το Ελληνικό Δημόσιο και το προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων.

Τέλος, διευκρινίζεται ότι ο τεχνικός έλεγχος των Ε/Π ΑΗ-64D εκτελείται από το τεχνικό προσωπικό των επιπέδων συντηρήσεως σύμφωνα με τη παρασχεθείσα και ισχύουσα από την κατασκευάστρια εταιρεία τεχνική βιβλιογραφία. Επικουρικά και σύμφωνα με τις προβλέψεις της σύμβασης προμήθειας των Ε/Π, υπάρχουν στο Α/Δ Μεγάρων, όπου εδρεύουν τα υπόψη μέσα, τεχνικοί εκπρόσωποι της κατασκευάστριας εταιρίας για τυχόν διευκρινήσεις, επίλυση αποριών ή όποια άλλη τεχνική συνδρομή απαιτηθεί.

Το σύνολο του τεχνικού προσωπικού που συντηρεί τα Ε/Π ΑΗ 64D, έχει εκπαιδευτεί στη συντήρηση του τύπου αυτού στις Η.Π.Α από τον Αμερικανικό Στρατό και στην Ελλάδα από την κατασκευάστρια εταιρεία. Το υπόψη προσωπικό συντηρεί το συγκεκριμένο τύπο Ε/Π πάνω από ένα έτος, έχει βοηθήσει τους τεχνικούς της κατασκευάστριας εταιρείας στην προετοιμασία των Ε/Π κατά τη διαδικασία παραλαβής, ενώ η πλειονότητα των τεχνικών είχε ήδη πρότερη εμπειρία στη συντήρηση των Ε/Π AH-64A.»