Είναι, άραγε, η Μέση Ανατολή ένας «τείχος» για το ειρηνευτικό σχέδιο του προέδρου Ομπάμα; Ενώ βρίσκεται σε «νεκρό σημείο» η ειρηνευτική διαδικασία μεταξύ του Ισραήλ και της Παλαιστινιακής Αρχής, στην Ουάσινγκτον ο καιροσκοπισμός «καλά κρατεί» αναφορικά με το κατά πόσον είναι εφικτό οι δύο πλευρές να αποδεχθούν και να προωθήσουν ένα ειρηνευτικό σχέδιο του ίδιου του προέδρου Μπαράκ Ομπάμα.
Όμως, η προοπτική μιας αμερικανικής νέας στρατηγικής για το γεωγραφικό χώρο της Μέσης Ανατολής, «αμαυρώνεται» από τη σθεναρή εχθρότητα που χωρίζει τις δύο πλευρές, τις «νωπές» προστριβές των κυβερνήσεων των ΗΠΑ και του Ισραήλ, όσο και τις ενδοπαλαιστινιακές διαιρέσεις.
Για τον σημερινό πρόεδρο των ΗΠΑ ισχύει ό,τι ίσχυσε και για τους προκατόχους του, που επί μακρόν ασχολήθηκαν με το «Μεσανατολικό», δηλαδή νοιώθει απογοήτευση, οργή, αλλά και μειωμένη αποφασιστικότητα για να φέρει την προσπάθεια σε πέρας, αφού «εισέπραξε» περισσότερα «πισωγυρίσματα» παρά επιτυχίες στο διαπραγματευτικό «μέτωπο», όσο διήρκεσε το πρώτο έτος παραμονής του στον Λευκό Οίκο.
«Αυτό που αληθεύει, είναι ότι σε ορισμένο τύπο διενέξεων οι ΗΠΑ δεν μπορούν να επιβάλουν τις λύσεις τους, όσο οι εμπλεκόμενοι δεν απέχουν από τα πολύ παλαιά ανακλαστικά του ανταγωνισμού τους», για να επαναλάβουμε τη διατύπωση για το Μεσανατολικό που ο πρόεδρος Ομπάμα χρησιμοποίησε προ ημερών.
Πρωτίστως, να αποκλιμακωθούν οι μεγάλες εντάσεις...
Ενώ κανένας δεν πιστεύει σήμερα σε μία επιβαλλόμενη από την Ουάσιγκτον λύση στο χρόνιο πρόβλημα, υπάρχουν όμως παρατηρητές που εκτιμούν ότι με ένα φιλόδοξο σχέδιο, που να εστιάζει την προσοχή των πλευρών στα «μεγάλα προβλήματα», μπορεί να αποκλιμακωθούν οι μεγάλες εντάσεις από τα «περιφερειακά θέματα» της διένεξης, που προκαλούν μεγάλες συγκινήσεις.
Όπως εντούτοις συνομολογείται, τυχόν δημοσιοποίηση τέτοιου σχεδίου, τώρα, «θα αποτελούσε επιχείρηση πολύ υψηλού κινδύνου». «Αν το αμερικανικό σχέδιο δε γίνει αποδεκτό από τις δύο πλευρές, τότε ο πρόεδρος Ομπάμα θα έχει αποδυναμώσει την πολυτιμότερη διπλωματική πρωτοβουλία του», συνομολογείται ακόμα, ενώ πολύ καλά πληροφορημένες πηγές εκτιμούν πως ο πρόεδρος Ομπάμα κλίνει προς τη «φόρμουλα Μπιλ Κλίντον» γιά το Μεσανατολικό-λύση στο προσφυγικό ζήτημα, εγγύηση της ασφάλειας του εβραϊκού κράτους, αλλά και του παλαιστινιακού, ένα παλαιστινιακό ανεξάρτητο κράτος στη Λωρίδα της Γάζας και σε πολλά εδάφη στη Δυτική όχθη
Στο μεταξύ, το Ισραήλ και οι ΗΠΑ ήλθαν σε διπλωματική προστριβή τον Μάρτιο, όταν ενώ ο αντιπρόεδρος των ΗΠΑ Μπάϊντεν επισκεπτόταν επίσημα το εβραϊκό κράτος, η ισραηλινή κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι θα κάνει νέο οικισμό στην ανατολική Ιερουσαλήμ με τον αραβικό πληθυσμό, την «υποψήφια» πρωτεύουσα του μελλοντικού ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους. Όμως και σήμερα ο πρωθυπουργός Νετανιάχου δεν απέκλινε, ούτε κατά το ελάχιστο, όταν έκρινε μιλώντας με το αμερικανικό δίκτυο ABC ότι «είναι απαράδεκτο οι Παλαιστίνιοι να ζητούν να ανασταλεί ο κάθε ισραηλινός εποικισμός στην ανατολική Ιερουσαλήμ».
Πιθανόν, λοιπόν, η ποθητή λύση να έγκειται στην υποβολή ενός αμερικανικού ειρηνευτικού σχεδίου πολύ καλά διατυπωμένου και με προοπτική, που να υποστηριχθεί από την Ουάσινγκτον, αποφασιστικά, με τρεις-τέσσερις «ρελάνς» την κατάλληλη χρονική στιγμή...αυτή είναι κι η πεμπτουσία της πρότασης του ισραηλινού παλαιού διπλωμάτη Ντάνιελ Λεβί, που σήμερα θητεύει ως εμπειρογνώμων στο αμερικανικό «Ίδρυμα για τη Νέα Αμερική».
Όμως, αντιλέγουν διπλωματικοί παρατηρητές, κάτι τέτοιο θα προϋποθέτει ταυτοχρόνως ότι, μία δεξιά ισραηλινή κυβέρνηση, η «Φάταχ» αλλά κι η ριζοσπαστική «Χαμάς» και, τέλος, η ίδια η αμερικανική κυβέρνηση θα θελήσουν «ν αγκαλιάσουν» παρόμοια ειρηνευτική πρόταση και να την υλοποιήσουν έως την τελική της ευόδωση...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου