Η αμερικανική διπλωματία στο Πακιστάν ισορροπεί σε τεντωμένο σχοινί.

ΓΙΑΝΝΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ

 Η αμερικανική διπλωματία στο Πακιστάν ισορροπεί σε τεντωμένο σχοινί. Στον πόλεμο που οι Αμερικανοί διεξάγουν στο γειτονικό Αφγανιστάν, είναι ζωτικής σημασίας τα πολιτικά και διπλωματικά ερείσματα που επιχειρούν να διασφαλίσουν στο Πακιστάν. Διότι η άμεση στρατιωτική παρουσία τους στη χώρα είναι αυστηρά απαγορευμένη. Απότοκο παλαιάς συμπεριφοράς και τωρινής δραστηριότητας.

Η παλαιότερη συμπεριφορά έγκειται στο ότι το πυρηνικό οπλοστάσιο της χώρας ήταν αγκάθι στο υπογάστριο της άλλοτε αλαζονικής υπερδύναμης. Επειτα από πολυετή δυσαρέσκεια και οικονομικό αποκλεισμό, η Αμερική κατάπιε και χώνεψε το γεγονός ότι το πολεμικό πυρηνικό πρόγραμμα του Πακιστάν έγινε για να παραμείνει. Αυτό όμως το πλήρωσε με υψηλή δόση αντιαμερικανισμού σε μία ήδη -λόγω ισλαμικής παιδείας και ταλιμπανικής επιρροής- μη φιλικά διακείμενη προς αυτήν χώρα.

Εύθραυστα σύνορα

Ο πόλεμος στο Αφγανιστάν για την κατατρόπωση του καθεστώτος των Ταλιμπάν και την εξάλειψη των θυλάκων της Αλ Κάιντα δεν έκανε τα πράγματα καλύτερα. Ο πόλεμος δεν σεβάστηκε τα ούτως ή άλλως εύθραυστα σύνορα Πακιστάν-Αφγανιστάν. Ο πόλεμος στην ουσία διεξάγεται κατά μήκος της συνοριακής γραμμής, μόνο που η υπερπήδησή της είναι κάτι φυσιολογικό για τους Αφγανούς αντάρτες που βρίσκουν συμμάχους εκατέρωθεν, ενώ για τις αμερικανικές δυνάμεις η περιοχή ανατολικά των συνόρων με το Πακιστάν είναι τυπικά απαγορευμένη. Στην πραγματικότητα όμως με το σχετικά νέο στρατιωτικό φρούτο των τηλεκατευθυνόμενων μαχητικών (drone strikes), τα οποία ανιχνεύουν αλλά και βομβαρδίζουν, οι Αμερικανοί παραβιάζουν και αυτοί τα σύνορα κατά βούληση. Απλώς το κάνουν κατά τρόπο «μη επανδρωμένο» αλλά εξίσου παράνομο και καταστροφικό.

Κατά μήκος λοιπόν της συνοριακής γραμμής - που κόβει αυθαίρετα στα δύο την πολύπαθη γη των Παστούν- Ταλιμπάν, αντάρτες, τοπικοί φύλαρχοι, Αλ Κάιντα (κατά τις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες) και «τηλεκατευθυνόμενοι Αμερικανοί» το έχουν σαν να λέμε δίπορτο. Η πακιστανική κυβέρνηση έχει αναπτύξει κατά μήκος των συνόρων τη συνοριακή στρατιωτική δύναμη (Frontier Corps), με 58.000 προσωπικό, παραστρατιωτικής δομής και προέλευσης και πλημμελούς εκπαίδευσης. Χώρια από τους 150.000 άντρες του τακτικού πακιστανικού στρατού που επιχειρούν ταυτόχρονα. Το προσφυγικό ζήτημα και η μεταφορά του πολέμου στο Αφγανιστάν ανατολικά της μεθορίου, σε πακιστανικά εδάφη, έχει εκτινάξει στα ύψη τη δυσαρέσκεια ώς και εχθρότητα, των Πακιστανών προς τη σύμμαχο πλέον Αμερική. Παρά τα 1 δισ. δολάρια οικονομικής και στρατιωτικής βοήθειας που λαμβάνει η κυβέρνηση του Ισλαμαμπάντ ετησίως από το 2001.

Το πόσο η αμερικανική διπλωματία και γεωπολιτική επιρροή στο Πακιστάν προχωρεί μετ' εμποδίων φαίνεται από την προσπάθεια των ΗΠΑ να εκπαιδεύσουν ανιχνευτές του συνοριακού στρατεύματος, που περιπολούν «ανάμεσα σε φυλές και σύνορα». Σύμφωνα με στοιχεία των «Νιου Γιορκ Τάιμς», οι Αμερικανοί ίδρυσαν σε απόσταση 32 χλμ. από τα σύνορα εκπαιδευτικό κέντρο, του οποίου η οικοδόμηση και ο εξοπλισμός τούς στοίχισε 52 εκατ. δολάρια. Παρά τα έξοδα και την καλή αμερικανική θέληση, το κέντρο ταχύρρυθμης εκπαίδευσης υπολειτουργεί. Ενώ ήταν προγραμματισμένο να βγάζει κάθε 10 εβδομάδες μια φουρνιά 2.000 «τελειοφοίτων», από τον Ιανουάριο του 2009 μόλις χίλιοι συνοριακοί ανιχνευτές συμπλήρωσαν την εκπαίδευσή τους. (Η οποία περιλαμβάνει σκοποβολή, πυρά υποστήριξης, παροχή πρώτων βοηθειών καθώς και «παραγωγή» ελεύθερων σκοπευτών «υψηλής απόδοσης».)

Ο ένας λόγος είναι επειδή, κατά κυνική δήλωση Πακιστανών διοικητών (πάντα κατά τους «Νιου Γιορκ Τάιμς»), δεν επιθυμούν οι ίδιοι να αποδυναμώνουν το μέτωπο, ενώ μαίνονται οι μάχες, στέλνοντας προσωπικό για στρατιωτική εκπαίδευση. (Φαίνεται τους προτιμούν πολλούς και ανεκπαίδευτους, εύκολη βορά στους μπαρουτοκαπνισμένους αντάρτες.)
Ο δεύτερος λόγος όμως άπτεται της πολιτικής. Η κυβέρνηση του Ισλαμαμπάντ, για να μην εξερεθίσει το λαϊκό αντιαμερικανικό αίσθημα, έχει περιορίσει τον συνολικό αριθμό των Αμερικανών εκπαιδευτών στη χώρα σε 120, με αποτέλεσμα στο εκπαιδευτικό κέντρο των ανιχνευτών να μη χωρούν πάνω από καμιά δεκαριά...

Οι δύο πόλεμοι

Οι στρατιωτικές επιχειρήσεις στο Αφγανιστάν εξελίσσονται σε πλήρη εξάρτηση με το διπλωματικό εγχείρημα στο Πακιστάν. Η έκβαση του στρατιωτικού πολέμου στο Αφγανιστάν, του τελευταίου πολέμου που η Αμερική παλεύει να μη χάσει, φαίνεται πως αποτελεί ευθεία απόρροια της έκβασης του διπλωματικού πολέμου στο Πακιστάν. Πόλεμο που η Αμερική παλεύει μετά μανίας να κερδίσει.

Το τελικό συμπέρασμα είναι ότι οι ΗΠΑ διεξάγουν δύο παράλληλους πολέμους σε δύο γειτονικές χώρες. Προκειμένου να μη χάσουν τον πρώτο (επειδή για να τον κερδίσουν, μάλλον δύσκολο), θα πρέπει αναγκαστικά να κερδίσουν τον δεύτερο. *

* Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων απέρριψε το αίτημα του Αμπντουλάχ Οτζαλάν να ξαναδικαστεί στην Τουρκία. Ο φυλακισμένος ηγέτης του ΡΚΚ είχε προσφύγει στο Δικαστήριο μετά την άρνηση της Αγκυρας να ανοίξει εκ νέου την ποινική διαδικασία, επικαλούμενος παλαιότερη απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, σύμφωνα με την οποία υπήρξαν παραβιάσεις κατά τη διάρκεια της δίκης του.


ΠΗΓΗ : ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ